Vandaag rustig aan!

Dat denken ze in ons verblijf ook want het duurt 45 minuten voor we koffie en ontbijt krijgen!

Eerste stop vandaag: het benzinestation vlakbij. Daar is niemand te zien, wanneer we informeren zeggen ze dat we eerst in een lodge in de buurt moeten gaan betalen en dan met het ontvangstbewijs moeten terugkomen.

We betalen voor 150.000 shilling diesel in de lodge en krijgen iemand mee die terug naar de pomp rijdt om te tanken.

Wanneer we vragen om de bandenspanning te checken gaat dat daar niet .

Enfin eindelijk op weg. Iets voor Packwach rijden we het Murchisson nationaal park uit en gaan eerst op zoek naar een plaats waar we de bandenspanning kunnen laten controleren daar enkele banden toch weeral verdacht plat staan.

Gelukkig worden er geen noemenswaardige problemen geconstateerd, ze worden alle 4 goed opgepompt zodat we er weer even tegenkunnen.

Daar worden we voor de eerste keer als het ware lastig gevallen door “ souvenirverkopers” op zich geen probleem maar ze weten van totaal geen ophouden. De mensen hier zijn meestal totaal niet opdringerig maar dezen zijn gewoon niet te doen.

We lopen de “ winkelstraat” nog op en af, kwestie van nog enkele foto’s te kunnen maken en zetten onze weg verder.

Het eerste stuk weg is asfalt, maar het is vreselijk moeilijk rijden, er zijn massa diepe putten en op vele plaatsen en de weg gewoon afgesleten.

Er is ook vrij veel vrachtvervoer op deze baan. Uiteindelijk gaat deze over in een onverharde weg , wat makkelijker rijdt maar daarvoor zeker niet sneller.

We moeten vandaag in totaal 145 km rijden, dus niet zo veel maar hier doen we meer dan 5 uur over….

Onderweg komen we massa’s kinderen tegen in allerlei uniformen die op weg ( of op de terugweg) naar school, zo lopen er kindjes van soms 4 à 5 jaar helemaal alleen op de baan.

Er zijn hier overal massa’s kinderen, ook vele scholen maar wat ons opvalt is dat er eigenlijk geen oudere mensen zijn en daarmee bedoel ik niet stokoud maar vb. Van onze leeftijd…..

Het is half drie voorbij wanneer we aankomen bij ons hotel in Gulu. Daar zeggen ze dat we even boven in het restaurant moeten wachten want dat de dame om in te checken er niet is.

Ze weten ook niets van onze boeking ( alhoewel we deze morgen nog een mail van hen hebben gekregen) Na ongeveer een kwartier is die dame aangekomen en het enige wat zij ons geeft is een prijslijst. We zeggen nogmaals dat we reeds gereserveerd hebben ( tegen een bepaald prijs) waarop zij dan met iemand moet telefoneren.

De telefoon wordt aan ons doorgegeven en ook daar doen we nog een gans de uitleg. Uiteindelijk krijgen we een kamer toegewezen .

Vlug een douche omkleden en…. Naar het restaurant/bar, wat eigenlijk voor de normen van hier vrij gezellig is.

We nemen de routes voor de komende dagen door en ik begin al aan de blog te schrijven.
Dit is het eerste hotel met restaurant waar we niet op voorhand moeten kiezen en waar we keuze hebben uit een vrij uitgebreide kaart.

We spelen evenwel zeker en bestellen pizza. Zeer lekker alleen komen beide pizza’s met een tussentijd van meer dan een half uur.

Morgen hebben we een lange rijdag naar het meest noordelijk gelegen Nationaal Park: Kidepo. Hopelijk is er aar Wifi minstens ontvangst....

Geschreven door Debogasgaanopreis