Na het ontbijt : terug op pad.

We rekenen op en lange rit maar zijn stomverbaasd wanneer we de ganse weg over spiksplinternieuwe asfalt rijden.

Eerste korte stop in Hoima om te gaan tanken. Ze accepteren hier geen kaart , en geen dollars, dus onze voorraad shillings daalt met een dikke 350.000 .

We nemen niet de gebruikelijke weg maar rijden via de oevers ( in de verte) van Lake Edward.

Het landschap verandert stilaan en ook zien we de eerste “ hutjes” opduiken. Deze hebben we niet eerder tegengekomen.

Maar ook hier kunnen we goed doorrijden ( lees gemiddeld 50 km/uur) en is het nog geen half twaalf wanneer we aan de gate van het Muchison Falls nationaal park stoppen.

We beslissen ineens door te rijden naar “ the top of the falls” en ook hier bijkt dat het ganse park voorzien werd van gloednieuwe wegen.

We bekijken de waterval van bovenaf, en dit is toch vrij indrukwekkend. De kracht van de Nijl is enorm . We slagen er wel niet in droog te blijven, maar dit is welkom in de hitte hier.

Prachtig! We zijn al benieuwd om de waterval langs onder te bekijken!

Terug naar de auto en nemen de honeymoon track , om deze volledig te volgen zodat deze uiteindelijk een loop vormt.

Vanaf we op deze track zitten moeten we vlug de ramen van de auto sluiten want het krioelt van de tse tse vliegen, die op de ruiten, de spiegels en zelfs de motorkap gaan zitten.

We kunnen evenwel niet vermijden dat er enkele binnen zijn geraakt dus een van ons klimt in de auto richting koffer om de spuitbus te pakken en deze zo te lijf te gaan.

Op zeker ogenblik maakt deze track een kleinere loop ,de cob loop die we inslaan. Het is ons al direct duidelijk dat deze loop de laatste jaren niet is gebruikt, we kunnen nog juist een kleine track onderscheiden maar deze is zo goed als volledig overgroeit. Het is zeer moeilijk rijden, het gras is zelf op sommige plaatsen tot aan het dak van de auto gegroeid.

Plots bevinden we ons voor een zeer smal stuk met aan beide kanten enorm diepe putten ( 1,5 meter) die dan nog deels overwoekerd zijn. We kunnen onze ramen niet openen of uitstappen om te zien daar ondertussen de ganse auto bedekt is met tse tse vliegen, dus zit er niets anders op dan maar terug te keren.

We zien niet zo veel wild, enkel een aantal waterbokken, cob’s ,vogeltjes, maar we kunnen geen raam open doen om deftige foto’ te nemen.

Ondertussen wordt de weg slechter en slechter. We passeren een 3-tal bomen die de weg versperren doch we slagen erin deze op een of andere manier toch te passeren tot we op 8 kilometer voor het einde van de volledige loop ( ong. 45 km) de 4e omgevallen boom tegenkomen en….. hier is totaal geen doorgang mogelijk. Door de massa vliegen kunnen we zelfs niet uitstappen op te proberen een en ander op te lossen dus….. de ganse weg terug!

Op de koop toe horen we plots lawaai en merken we dat de plastiek van de wielkast van de auto volledig is losgekomen. Uiteraard niet moeilijk als de weg een meter smaller is dan de auto.

We hebben ducktape bij maar….. inderdaad we kunnen niet uitstappen en we kunnen uiteindelijk niet vermijden dat deze nog volledig verder naar buiten plooit.


We hebben niet veel dieren gezien, maar de weg op zich was al een groot avontuur en we zijn blij wanneer we uiteindelijk na een dikke 4 uur in deze tracks terug op de “ grote baan” komen.

Het al half zes wanneer wel in ons onderkomen voor de komende 3 nachten toekomen.

Na de briefing worden we naar onze simpele kamer gebracht , en gewaarschuwd voor loslopende dieren ’s nachts.

Ook hier moeten we op voorhand ons avondmaalkeuze en uur doorgeven maar kunnen kiezen tussen 3 gerechten.

Het smaakt.

Internet is hier niet, al geluk dat we een simkaartje hebben om te proberen de blog online te zetten.

We zijn moe en gaan voor de verandering eens vroeg slapen!

Geschreven door Debogasgaanopreis