Ik ben me ervan bewust dat ik vaak in superlatieven schrijf (praat). En dat is dan zeker ook hoe ik het vóel.

Maar waar ik nú ‘terecht ben gekomen’, overtreft alles.
Alsof het zo moest zijn.
Ik verblijf in een klein dorpje, zo’n kilometer of 8 van Kannur. Totthata.
In een prachtig, ruim hostel. Met een grote tuin. Met veel kruiden.
Uiteraard kún je vanuit hier veel gaan doen.
Maar ik heb gisteren alle info over Kunnar opzij gelegd.
Je kunt hier ook heel goed ‘ns even niéts doen. Wat ik dus ook van plan was.

En zeker de eerste dag, ga ik dit dus ook in de praktijk brengen. Ik blijf zaterdag rond het hostel hangen. Een meer dan prachtige plek in een boomrijke (het is niet echt een bos) omgeving. Met twee verschillende (ook qua sfeer) strandjes op een 300 meter afstand.
Vrijdag, bij aankomst ben ik naar het rustige strandje gelopen. Waar ik een prachtige sunset gezien heb.
Mijn eerste ontbijt hier, een echt typisch Kerala ontbijt. Met Puttu: rijst met veel kokos. Gebakken banaan en curry. Een goede basis.

De eigenaresse Aperna, komt nog even bij me zitten. Het is een pracht mens. Ik had al over haar (en haar prachtige homestay) in de recenties gelezen. Alles wat ik las, klopt. Ze is zo goed in staat zich in je te verplaatsen. Ze is zo ruimdenkend en heeft zo’n mooie gedachten. En ze kan veel vertellen over Kerala.
Ze is 43 jaar, heeft twee kinderen, die al het huis uit zijn. Haar zoon van 17 woont in Bangalore. Haar dochter van 21 in Mysore. Ze studeren hier allebei.
Ze hebben als gezin geruime tijd in Koeweit gewoond, waar haar man nu nog woont.
Voor de opleiding van de kinderen, is zij terug gekomen naar India. En ook om meer bij haar bejaarde moeder te zijn.

Ze vraagt me (ik had verteld dat ik veel schreef) of ik professioneel blogger ben. Die vraag heb ik méér gehad. Het was ook zeker iets voor mij geweest, als ik de tijd twintig jaar terug had kunnen draaien. Toen waren er nog weinig bloggers. Nu is deze ‘markt’ verzadigd. En ik wil me ook vrij kunnen voelen wanneer en wat ik schrijf. En ik voel niets voor het commerciële aspect. Hoewel…..als het een vroegere start van mijn pensioen mogelijk zou maken!??

Nu steeds meer puzzelstukjes uit mijn leven (wat klinkt dit lekker dramatisch) samen vallen, is voor mij één ding duidelijk. Wat het schrijven betreft.
Ik schrijf (ook veel details, ik bén me ervan bewust) om structuur aan te brengen. Waardoor er rust in mijn hoofd ontstaat.

Er zijn hier veel muggen rond het huis. Juist ook vanwege het vele groen. Maar dit is altijd rond bepaalde tijden. Erna trekken ze zich weer terug.
Aperna weet me te verzekeren dat er hier geen Dengue voorkomt. Haar dochter in Mysore is momenteel wel aan het herstellen van Dengue, ze is er goed ziek van geweest.
Maar dat het hier niet nu niet voor komt, stelt me echt gerust. Ik was me nooit zoveel in aan het smeren als deze vakantie.
Toch ben ik bij het ontbijt al veel gestoken. Ik ga me omkleden met bedekkende kleding. Met het badpak eronder. En de waterschoentjes méé in mijn badtas. Om me te beschermen, mochten er toch nog roggetjes in de zee zijn. Deze kruipen vaak onder het zand, je ziet ze dus ook nauwelijks.

Ik heb een ministrandje voor mij alleen. Hoewel, er dwarrelen vlinders rond. Ik zag onderweg al een heel bijzondere, lavendel kleurige.
Op het strand zijn geen muggen. Die houden niet van zout.
Ik zwem heerlijk in de branding en maak nog een fijne wandeling. Vandaag leg ik me toe op het fotograferen van de vele bloemen, die ik langs mijn pad vind.
Via de gps weet ik een leuk klein tempeltje (een Kaarvel) te vinden. Gewijd aan de Hindoe god Krishna. Hier in dit dorpje wordt hij veel aanbeden. Ook Aperna is met deze God ‘opgegroeid’.

Ik heb een siësta ingepland. Ik slaap echt een uurtje. Ik sluit mijn dag weer, met een wandeling naar het dorp en een prachtige sunset af.
En met Kurma (groentes, aardappelstukjes, curry met kokos) en chapaties.
En dan nog een verfrissende douche. De derde keer vandaag.

Zaterdag heb ik me ook al vier keer omgekleed en heb ik twee keer mijn kleding gewassen. 1 keer ivm muggen (lange mouwen/pijpen aan). En 3 keer omdat ik werkelijk kletsnat was van het zweten. Kerala heeft de hoogste luchtvochtigheid van India. Maar, hoewel de (Nederlandse) weerapp veel bewolking aan gaf, heb ik hier wel al twee dagen zon.
Ik kan gelukkig goed tegen de warmte. Ik zet ook gewoon een knop om. Dit is Kerala, het hoort erbij. Ik drink uiteraard wel veel, water. Gelukkig heeft het hostel een waterfilter systeem. Ik kan hier water tappen.

Ik had bij een klein winkeltje vandaag een geplastificeerd postertje gekocht voor Janneke. Van een soort Nazar Battu Devil. Een eye protector Mask. Om het huis te beschermen tegen slechte geesten en ‘evil’.

Ik sluit de dag af, met het gezichtsmasker, dat Janneke (de schat) me mee gaf voor de reis. Het is de perfecte dag om het te gebruiken.

Vandaag (zondag), ga ik in de ochtend op pad met een tuctuc. Hij zal me om 08.45 oppikken. Ook duik ik even het stadje Kannur in.

Ik heb van Aperna wat tips gekregen. Onder andere voor een typisch Kerala olielampje, dat je bij het mediteren/bidden, kunt gebruiken. We realiseren ons pas bij het ontbijt, dat het zondag is. Er zal toch wel iets open zijn??
Ik eet Dhosa met een verfrissende Kokos Chutney met meloen.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog