Vandaag bewust uitgekozen om naar Fanal te gaan (onderweg erheen prachtige heuvels vol brem gezien), omdat de weersverwachting minder was.
Want we hadden gelezen dat het sprookjesachtige Fanal Forest vooral mooi zou zijn bij een dikke mist. Dan krijgt het geheel een nóg mystiekere sfeer, zodat het ook nog indrukwekkender wordt.
En dat is het al, als je weet dat het een van de laatste laurierbossen (Laurisilva) ter wereld is. Tientallen miljoenen jaren geleden was een groot deel van Zuid-Europa bedekt met dit soort bossen. Door de ijstijd en de boskap zijn bijna alle laurierbossen verdwenen.
De oude laurierbomen hebben vaal heel gekke vormen en zijn begroeid met wel 20 verschillende soorten mossen.
Mooi om te zien, maar ook bijzonder om te voelen.

We waren blij met de mist, maar op een gegeven moment gaat de mist over in regen. Dat was natuurlijk niét de bedoeling!?!
We hopen nog even dat, als we terug naar de kust zullen rijden, dat de zon dan weer tevoorschijn zal komen, maar ditmaal is het lot ons niet zo gunstig gezind. We ‘zitten’ vandaag aan de Noordkust, daar valt ook altijd wel meer regen.
Ons plan was om bij Porto Moniz te gaan zwemmen/snorkelen in een zeebassin. Hier heb je alles wat de zee te bieden heeft (door lava gevormde rotsen en ook vissen) alleen de stroming mis je. En gezien mijn eerdere ervaring zal ik die missen als kiespijn.
Ondanks het slechte weer, neem ik een duik. Peter gaat aan de kant een boek lezen. Het zou immers een rustdag zijn.

We krijgen een tip (notabene van een koppel uit Cadier en Keer) om ook te gaan kijken een stukje verder langs de kust, bij Seixal. Ook hier bevindt zich een natuurlijk bad. Dus ik mijn natte bikini aan en weer met snorkel, zwemvliezen en fototoestel het water in.
Door mijn enthousiasme voel ik de kou te laat. Ik merk onbewust wel dat mijn kaken verkrampten. Maar pas als ik na een uur bij de auto aan kom, waar Peter wat sport zit te luisteren, merk ik dat ik best onderkoeld ben geraakt.
En, ik moet op een of andere manier met ‘iets’ onder water in aanraking zijn gekomen. Ik heb rare blaren op mijn lijf.
Gelukkig heb ik een medicinale zalf in de rugzak. Die geeft de eerste verlichting.
In een goed verwarmde auto rijden we een redelijk zonnig Funchal weer in. Waar ik zelf ook weer op temperatuur ben. En na een lekkere douche gelukkig bemerk, dat de blaren al rustiger zijn.

Dus we kunnen lekker weer een pizza eten en zo weer een mooie dag, gezellig afsluiten.
We hadden ‘het’ wandelboekje mee naar het restaurant genomen. Waar we voor morgen een laatste wandeling uit zoeken.dan kunnen we het met recht een wandelvakantie noemen!!

Ik denk dat ik het ook wel een beetje een creatieve vakantie mag noemen.
Ik ben in het appartement weer lekker met de foto’s aan de slag gegaan. Juist omdát het eigenlijk te donker was, moest ik de foto’s bewerken om ze acceptabel te krijgen. De informatie is dan wel door het fototoestel opgepakt, maar uit zichzelf heeft de foto te weinig kracht. Dus flink ermee gestoeid, wetende dat ik er geregeld mee óver de top ging (qua contrast, kleur). Maar, ik geniet ervan en speel ermee. Ook in het water heb ik al bewust gespeeld met foto’s deels onder water, deels een stukje van de compositie boven water te nemen. Lekker experimenteren dus. Het maakt me blij.
Net zoals bij Photovoice hoéft het resultaat niet altijd verantwoord te zijn. Als er maar verhaal en lol in zit.

Het versturen van het bog, lukte gisteren niet. Ik heb vele pogingen gedaan, hopelijk zijn er niet evenveel mails bij jullie in de mailbox terecht gekomen!? Excuses mocht het wèl zo zijn

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog