Beste mensen,

Woensdag 12 juni. Een bijzondere dag.
De rugzak staat al min of meer klaar in de gang. Uit de loop, uit het zicht.
Desalniettemin heeft (kater) Guus het toch in de gaten. Dat ik er weer 'vandoor' ga.
Hij voelt dit (blijkbaar) feilloos aan.
En reageert zijn stress, die dit teweeg brengt af, door in huis te gaan plassen. Vervelend. Voor mij, maar natuurlijk ook voor Guus zelf. Uit ervaring weet ik, dat dit (hopelijk net als andere keren) stopt, als ik eenmaal weg ben. Maar het blijft zielig.
Wouter blijft zoals altijd totaal relaxed. Die heeft geen antennes voor dit soort dingen.
Gelukkig zijn ze samen en is een goede poezenoppas geregeld.

Woensdag, 12 juni is vooral een bijzondere dag, omdat ik na een sollicitatieronde van een week (2 gesprekken en een meeloop-dag) vandaag te horen kreeg, dat ik na mijn vakantie bij Mondriaan kan/mag beginnen. Een nieuwe baan (weer 28 uur) als Agogisch Werkende.
Deels in de kliniek (dagbesteding/inloop). Deels bij het DAC (DagActiviteitenCentrum) op de Frankenstraat. En als toetje, Participatie in de wijk.
Mogelijk ook af en toe naar Heerlen/Kerkrade. Maar dat zal uitzondering zijn.
Ik voel me trots, opgelucht en blij. Een frisse, nieuwe start. Nieuwe kansen, nieuwe uitdagingen.

Ik kan me niet heugen, dat ik als eens zó verheugd op vakantie ging.
Het was mijn eerste sollicitatiebrief. Mijn geboortejaar 1961 stond er toch heus in genoemd. En dan direct uitgenodigd worden.
En een spannende week (met veel voorbereiding op de gesprekken) zo mooi kunnen afsluiten. Het had niet mooier gekund.

Morgen in de voormiddag vertrekken we eerst naar Rotterdam. Om hier een (korte) nacht bij Janneke (en de kittens) al dan niet te slapen.
We zullen als we hier zijn een taxi gaan regelen. Om ons rond 04.30 uur op te laten halen voor de vlucht vrijdagochtend van 07.00 uur vanaf Airport Rotterdam/TheHague naar Marokko/Tanger.
Waar we dus (hopelijk) ook op een gunstige tijd (lekker vroeg) aan komen.
We hebben niets geboekt. We gaan ter plekke een hotelletje regelen.
In principe ligt alles sowieso nog open.
Hoewel we wel vol plannen/ideeën zitten. Maar, we laten de weersverwachting (en dan met name de verwachte temperaturen) leidraad zijn voor de planning.
In eerste instantie zouden we een maand eerder vertrekken. Maar we kwamen er gelukkig net op tijd (de vlucht was nog net niet geboekt) achter, dat dan bijna de hele vakantie in de Ramadan zou vallen. En dat zou de reis te zeer gaan bepalen. Dus toen hebben we alles een maand opgeschoven. Waardoor de temperaturen wel hoger zullen uitvallen. Maar we kunnen allebei goed tegen warmte.

Peter is relatief goed opgeknapt van zijn gebroken heup/gescheurde pezen in zijn hand. Hij hoopt redelijk te kunnen lopen.
De temperatuur zal een gunstige invloed op de stijfheid van de spieren hebben. Hij heeft er veel vertrouwen (en nog meer zin) in.
Op momenten dat Peter even wat rust, tempo terug moet nemen, ga ik (nog) intensiev(er) fotograferen (of shoppen, haha). Of ook relaxen.
Kortom: niets houdt ons tegen, om er weer een heel mooi avontuur van te maken.
Net als Peter, heb ik er super veel zin in. Lekker samen op pad.
Met de wetenschap dat erna ook een nieuw avontuur zal gaan beginnen, op werkgebied. En natuurlijk de wetenschap dat thuiskomen, ook weer betekent de/ónze' lieve Mia (die in ruim 3 weken vast grote sprongen zal maken) weer zien. Dat maakt het extra bijzonder.
Maar uiteraard eerst maar eens het avontuur beginnen.

Ik zal jullie middels mijn 'bekende' (maar tegelijkertijd weer heel nieuwe) verhalen en vooral ook foto's (door op een foto te klikken, wordt ie groter) een beetje mee laten genieten.
ps: In deze intro, 'zitten' nog geen foto's. Maar de batterijen zijn opgeladen. Dus, dat zal vast bij het volgende verslag wel gebeuren.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog