Beste thuisblijvers,

Vandaag werden we, na een goede nacht (hoewel de karaoke weer tot laat te horen was) wakker, zonder electriciteit. Een heuse Aziatische powercut.
Dus geen gelegenheid de telefoons op te laden. Geen wifi (raar hoe je ervan uit gaat dat je maar altijd met iedereen connected bent). Geen lift ook, oef.
Gelukkig hadden we allebei onze powerbank 100% vol. Want de stroomuitval blijkt een flink aantal uren aan te houden. En zelfs mijn vrij nieuwe iPhone loopt alweer als een tierelier leeg (als ik veel fotografeer). En….dat dóe ik.

We ontbijten met yoghurt en een bord vol vers gesneden fruit. De Koreaanse jongen komt nog even wat Koreaans snoepgoed brengen, als dank voor de redding van gisteren. Hij zal om 21.00 uur terug naar Korea vliegen.

Een duitse 70tiger, komt naast onze tafel zitten en stort een klaagzang over ons heen. ‘Alles’ is te duur (nouja, we slapen voor 6euro pp/nacht; een maaltijd is geregeld rond de 5euro voor ons samen, mét een drankje), niet lekker (we smullen werkelijk iedere maaltijd), het weer is niet goed (de was droogt inderdaad niet goed, maar we kunnen álles doen). Ik kan het niet na laten, afscheid van hem te nemen met de woorden ’look at the sunny side of life’.

Onze éigen accu is dus ook goed opgeladen, we hebben er weer veel zin in.
Wel nog altijd inderdaad geen zon (eigenlijk heeft ons lijf nog totaal geen zon gehad, want tijdens de motor tour waren we goed ingepakt), maar de temperatuur is prima. Peter had op de landkaart van Catba een lokaal strandje ontdekt. Dus we gaan op zoek.

Een schot in de roos. Lekker rustig. Een prachtig baaitje tussen de rotsen. Niet te ruwe zee. Én, we gunnen onszelf 2 strandstoelen. Dat doen we niet snel, maar we verwachten dat ‘t niet veel zal kosten. Hetgeen nog wat tegen valt. Maar lekker is het wel. Ik slaap zelfs nog even in, op het geluid van de branding. Om de beurt zwemmen we wat, de ander blijft bij de spullen.

In de middag boeken we een tour naar het National Park, voor een jungle tour en bezoek aan een dorpje.
Ze zijn zelfs bereid er een bezoek aan een grot vóór te plakken.
We worden erop geattendeerd geen korte broek aan te doen en ook bedekte armen. En genoeg water mee te nemen en DEET.
De luchtvochtigheid zal morgen 90% zijn, dat zal zweten worden. Maar wel uitdagend.

Vandaag verder (gelukkig) geen spannende avonturen, dus ik houd het verslag kort.
We zitten nu aan ons avondmaal. Springrolls en salade.Net werden we ‘overvallen’ door een van de mede deelnemers aan de boottocht van gisteren. We waren hem en nog een aantal van hen vanmiddag bij een middagwandeling nog tegen gekomen. Zij hadden de bijna-verdrinking van ‘onze Koreaan’ ook nog altijd op hun netvlies. Hij komt ons, ook namens de anderen een drankje aanbieden, als dank voor mijn actie. Zó ontroerend. En ook bevestigend voor het feit dat ik het echt niet opgeklopt had/heb.

Peter en ik proosten er dus nog maar eens op!
Ik breng mijn iPad even terug naar de kamer, neem alvast de Hollandse houten klompjes mee naar beneden, voor de
eigenaresse van het hotel. We worden door haar werkelijk gekoesterd.
Nog een korte blok om, om het eten wat te laten ‘zakken’, erna de spullen voor morgen klaar leggen en de wekker zetten.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog