Vanochtend alweer ver voor de wekker wakker. Het zal toch onbewust spanning zijn voor de aanstaande rit.
Ik had gisteren de grote rugzak al gepakt. Ik douche, doe een ontbijtje en een kwartier voor de afgesproken tijd zit ik klaar in afwachting van Hai. Ik zal HoiAn weer achter me gaan laten. Het was leuk, maar ook wel erg toeristisch. Een beetje óver de top.
Het zal ook géén Azië zijn. Er komt een motor (wél op de afgesproken tijd, 08.00 uur), maar het is (blijkt) Ming, ipv Hai. Die, vertelt Ming, verhinderd is. Het is even schakelen en ook even wennen aan een nieuwe naam (Ming van Hô Chi Ming, helpt ie me).
Ming blijkt die ochtend al een passagier vanuit Danang, waar hij woont, naar HoiAn te hebben gereden.
Het is een Vietnamees uit 1953. Hij zegt later, zich nog te kunnen herinneren als twaalf jarig jongetje, dat de Amerikanen op het strand in Danang tegenover zijn ouderlijk huis, landden. Zelf heeft hij uiteindelijk ook meegevochten in de oorlog. Aan de kant van de Amerikanen.

Dit vertelt hij me, als we onderweg van HoiAn naar Hue, langs het strand van Danang rijden. Waar we even stoppen. Dit doet hij bewust om dit stukje achtergrond te delen.
We zullen geregeld stops maken, met name om af te fotograferen.
Het weer is helaas niet helemaal helder vandaag. Hét uitzicht vanaf de Wolkenpas hád mooier gekund. Maar ook slechter, dat besef ik direct. En we zijn veilig over de top.
Ik plan deze vakantie écht op de weer-app. Morgen zou het (wat) geregend hebben, de moesson is duidelijk naar het Zuiden af aan ‘t zakken. Maar nu dus droog en ondanks wat heïgheid toch gelukkig zonnig.
Bovendien is het heerlijk motorrijweer. We vangen een lekker windje. Die mijn helm, die wat te groot is, soms wat omhoog tilt.

Zelf word ik met een lift bij The Marblerock mee omhoog genomen. ‘Normaal’ zou trappen naar een tempel echt wel zelf beklommen hebben, maar ik wil onderweg niet te veel tijd besteden aan de bezienswaardigheden die op het programma staan. Ik wil in Hue nog de tijd hebben om de Keizerlijke stad te zien. Dus bij de Elephant waterval laat ik ook de gelegenheid schieten, wat te zwemmen. Het motorrijden is sport genoeg voor mij.

De wegen zijn bijzonder goed (ik hoor toch wel trots en waardering richting de Amerikanen, die de infrastructuur van het land blijkbaar enorm verbeterd hebben), Ming rijdt voorzichtig, het is niet druk op de weg. Alle ingrediënten om optimaal te genieten van de tocht. En zo’n 30 kilometer voor Hue, van maar weer eens een lekkere Noodle soup. Ieder ‘tentje’ maakt ‘m weer op zijn eigen wijze, dus vervelen zal het niet snel. Bovendien, het wordt warmer, het is altijd goed om vocht aan te vullen.

Het laatste stuk wordt het drukker. Het is duidelijk te merken dat we in de buurt van een grote stad komen. Op een gegeven moment rijden we te midden van honderden scootertjes. Maar het zijn geboren scooter/brommer/motorrijders, het gaat allemaal heel ordentelijk. We komen dus ook veilig aan.
Ming weet een plek om mijn bagage, tegen een fooi te droppen. Zodat ik, vanuit dit hotel nog even Hue in kan. Het ligt op een kilometer van het station, dus dat kan ik vanavond makkelijk lopen.
Maar nu dropt Ming me nog even met de motor bij de Keizerlijke Stad. Een groot ommuurd complex met prachtige pagodes en gebouwen, vijvers en tuinen.

Van daaruit loop ik weer redelijk op tijd -ik wil bij licht het hotel kunnen zoeken- terug.
Alwaar ik een tijdje ga uitpuffen in de lobby van het hotel. Alwaar ik mijn mobiel voor de lange treinrit mag opladen. Foto’s bekijken en wat bewerken. Internet heb. En dan/dus nu m’n blog kan schrijven. Absoluut geen verloren tijd op deze manier. Kan ik morgen weer met schone lei beginnen.

Ik ga zo, het is nu kwart over 7, hier in de buurt (dan verdwaal ik niet meer op het laatst) wat eten. En dan richting station. Voor de rit van precies 12 uur, tot Ninh Bin. Waar ik om 9:24, geplande tijd zal aankomen. Weer een nieuw avontuur.
Lekker de natuur in. En vrij dicht bij Hanoi, dus alweer in de buurt van mijn thuisbasis. Hoewel ik hier nog geen nacht geslapen heb, haha.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog