Na een voorspoedige nacht in de Sapa-express, verloopt de overstap in Lao Cai naar een minibus ook snel. De rit naar Sapa is zo’n 32 km, die we in de regen afleggen.
Als we aan komen, vind ik ook in no time een (3-persoons)kamer. Om voor een goedkope kamer in aanmerking te komen, ‘moet’ ik wel de kelder van Hotel Mountain View in. Haha, ik kon wel een vooruitziende blik hebben op de mist. Het feit dat er ook vanuit de hoger gelegen kamers géén view is, vanwege het slechte weer! Ik mis dus niets in het souterrain,

Ik vermoed alleen dat het er wel vochtiger is. Ik krijg mijn was, zelfs als ik er een fan de hele dag op zet, niet droog.
Nu heb ik net een deal gemaakt, met Mrs Moon, de eigenaresse van het hostel (waarvik ook mijn trekking bij geboekt heb).
Ik houd mijn kamer voor 100.000 Dong -in plaats van de vandaag betaalde 250.000 Dong- ook morgen tijdens de trek (waarin ik één nacht bij locals in een homestay verblijf) nog aan.
Dan heeft de was kans toch nog wat aan te drogen (hoewel, zelfs mijn kopieën zijn klam). Ik hoef niet alles weer in te pakken. Én, ik kan mijn iPad (relatief) veilig achter laten. In iedere kamer lukt het me wel een ‘verstopplek’ hiervoor te vinden. Met een groot deel van mijn foto’s hierop, is ie me heel dierbaar.

Vandaag wás echt een foto-dagje. Ondanks het slechte weer, is er toch rond het middag uur, een tijdje dat de zon erdoor komt. Net op het moment, gelukkig dat ik Sapa doorkruis.
Een echte toeristenstad, bomvol hotels, hotelletjes, hostels en restaurants. Met een gezellige drukte.
Sapa is in 1922 gesticht als een Hill station. Een plaats in de bergen (gelegen op 1600 meter), waar het klimaat dankzij de hoogte in de zomer milder is dan in de vlakten. In India zijn dezen Hill Stations veelal door de Britten aangelegd. In Vietnam door de Fransen. De Franse kolonisten kwamen er destijds naar hun villa’s om te flirten, roddelen, tennissen en wijn te drinken. Een echte buitenplaats, dus.

Deze idylle werd verstoord door de Tweede wereldoorlog en de Japanse invasie en de daarop volgende oorlogen met de Fransen en Amerikanen. Veel villa’s en hotels werden vernield of verlaten.
Nog destructiever was de Chinees-Vietnamese Oorlog van 1979, toen Sapa zelf veel schade op liep.
De introductie van economische hervormingen (doi moi) in Vietnam rond 1990 en de geleidelijke openstelling voor toeristen, gaf Sapa een tweede kans. Het stikt er momenteel van de toeristen. Naast Europeanen zijner ook veel Chinezen en Japanners.
In Sapa wonen leden van verschillende bergvolkeren. Een groot deel behoort tot de Zwarte Hmong, die meestal Indigo-blauwe kleding dragen. Jonge vrouwen fleuren de weekmarkten op met rijk geborduurde rokken en jasjes, zilveren sieraden en fraaie hoofdversieringen. De Hmongs is een van de grootste etnische minderheden in Vietnam. Het waren vroeger Nomaden die in het begin van de 19 e eeuw vanuit China naar Vietnam trokken en hier in de bergen neerstreken.

Voor mij een feest voor het oog, om te fotograferen. Ze vragen meestal geen geld, maar wel of je iets van hun borduurwerk (ze borduren ook op straat door) wilt kopen. Het shoppen is dus begonnen. Hoewel, als je zegt niets te willen kopen, ze dat vrij snel accepteren. Ze hebben gevoel voor humor. Ik héb wel iets met hen.
Alleen, als de zon dan toch uiteindelijk het voor gezien houdt, trekmik me ook even terug op mijn riante kamer.

Nu, in het staartje van de moesson, valt hier ook meer, maar vooral langduriger regen dan elders.
Of blijft in de bergen de mist hangen.
Spannend, hoe het weer morgen tijdens de trekking zal zijn. Het zou toch eeuwig zonde zijn, als ik de prachtige rijstvelden, waar Sapa om bekend staat, totaal niet zou zien.

Ik zal tijdens de trek niet alleen door de Muong Hoa Valley komen, maar ook door een aantal dorpen, waar Hmong en Dzao’s (met hun rode hoofddeksels, tulbands) wonen. Dus hoe het weer ook zal zijn, hier ga ik in ieder geval van genieten. ik zal eten en overnachten in een Dzao homestay. Dat is al apart genoeg. Met Peter heb ik in Myanmar ook zo’n overnachting mee gemaakt, het leek destijds of de tijd er stil was blijven staan. Ik ben benieuwd morgen.
Ik kijk er naar uit.

Vandaag houd ik het blog wat korter. Ik zal de foto’s laten spreken.
Morgen ben ik dus niet online.
En dan loopt het alweer rap naar het einde van de vakantie.
Ik zal vrijdagmiddag rond 15 uur terugkomen van de trekking. Dan heb ik die namiddag/avond nog omin of rond Sapa door te brengen. Ik laat mijn plannen een beetje van het weer afhangen.
Zaterdagavond zal ik de nachttrein terug naar Hanoi nemen. Helaas ga ik Zondag dus net de grote weekmarkt in Bac Ha, 100 km van Sapa af missen. Die schijnt enorm kleurrijk en gevarieerd te zijn, doordat deze bezocht wordt door de ‘Bloemen-Hmong’, zo genoemd vanwege de bloemmotieven op de kleding van de vrouwen. Nouja, het is hoe het is. Ik was vanmiddag al even op de ‘normale’ markt van Sapa. Daar keek ik mijn ogen ook al uit.
Het is hoe het is. Ik heb maandag namiddag mijn vlucht. Ik durf het niet te riskeren, dat ik te laat in Hanoi zou aan komen.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog