Vanochtend was ik vroeg eruit. Met het idee vroeg te ontbijten en dan op pad. Het water in.
Dat werd het zwembad, want het ontbijt liet lang op zich wachten.
Maar toen het klaar was, was het ook vers, lekker en uitgebreid.

Erna dan toch voor de eerste keer vandaag gesnorkeld. De onderwatercamera voelt inmiddels vertrouwd.
Ik blijf nog een beetje op dezelfde plek als gisteren. Je ziet toch telkens weer nieuwe dingen.
Omdat de zee zo echt vlakbij ligt, loop ik telkens tussendoor naar mijn huisje.
Spoel daar de camera weer goed af onder stromend water. Bekijk de foto’s en ga dan weer opnieuw.

De wind die vanochtend vrij fors was, ging gelukkig in de loop van de dag liggen.
Beter voor het zicht èn, je hoeft niet zo tegen de stroming in te zwemmen.
De zon was deels achter de wolken, maar dat maakte het ook wat minder heet.

De laatste keer rond half vier, loop ik eerst nog een stukje verder naar het Zuiden. Daar ligt een gezonken vliegtuigwrak.
Het blijkt te diep te liggen om als snorkelaar echt goed te kunnen zien. Dus als jullie de vaag blauwe foto tegenkomen, is dit het vliegtuig.
Er zitten nog wat, op het eerste gezicht lege blauwe foto’s tussen. Maar als je goed kijkt (het weet), zie je duizenden kleine visjes. Prachtig om daar tussen, naast te zwemmen.

Mijn haar is inmiddels kurkdroog. Mijn huid ook. Ik ben niet echt bruin (op mijn gezicht en onderarmen na), want ik draag bijna altijd bedekkende kleding.
De tijd dat ik bruin wilde worden op vakantie, ligt achter me.

Eèn kleine week ligt nog voor me. Het gaat snel. Hoewel ik wel al enorm veel beleefd en wondermooie dingen gezien heb.
En Wadi Rum komt er nog aan. Waarschijnlijk ga ik daar donderdagochtend heen.
Eerst morgen nog hier een volle dag. Dan ga ik nog wat verder the South Beach af. Waar nog enkele mooie snorkelplekken liggen.

Nu dadelijk eten en vanavond wat lezen. Het concentreren lukt me gelukkig iets makkelijker.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog