Gisterenavond was ik op de helft van de vakantie.
Tijd voor een feestje: weer een Tika-celebration. Nu in het hotel. De eigenaresse vierde het hier met haar moeder en diens broers en zus. Samen met een Engelse gast was ik hierbij uitgenodigd.
Het was een totaal andere sfeer dan de dag ervoor, bij Ram. Op een of andere manier minder intiem. Het was wat decadenter. Maar iedereen was erg open en vriendelijk en het bleef een kans om een kijkje te nemen in de Nepalese cultuur. En, ik heb deels mee kunnen helpen met de voorbereidingen van de ceremonie, wat erg leuk was.
En erna mocht ik ook weer mee eten. Het bleef heel bijzonder en een hele eer.

Vanochtend ben ik nogmaals (het ticket was een week geldig) met een vroege bus naar Bhaktapur gereden. Het was nog zonniger dan de eerste keer. Ditmaal liep ik direct naar de rivier, gebaad in een prachtig ochtendlicht. Waar toevallig net een crematie gaande was.
Van daaruit ben ik door de velden naar een tempeltje 2,5 kilometer van Bhaktapur gelopen. Het was even klimmen, maar ik kreeg dan wel een mooi uitzicht op het stadje cadeau.
Toen ik terug in Bhaktapur was, was het er al erg druk. Ik vond het goed voor vandaag en heb lekker de bus terug genomen.

Ik heb eerst een stapel kleding gewassen en op de rooftop in het zonnetje gehangen. Zelf ben ik er wat gaan lezen.
Om erna in Thamel te gaan shoppen. En als afsluiting van weer een goede dag, heerlijk Indiaas te eten.

Nu heb ik net mijn dagrugzak gepakt. Morgenvroeg neem ik een vroege bus naar Dulikhel, zo’n anderhalf uur rijden van Kathmandu af. Ik ga lekker de natuur in. Ik ga er in ieder geval één nacht overnachten. Mijn kamer in Kathmandu houd ik aan. Die is inmiddels zo gezellig geworden, voor die 6,35 dat ie per nacht kost, ga ik niet moeilijk doen. Op deze manier kan ik alles lekker laten liggen en ben ik bij terugkomst verzekerd van een goede kamer.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog