Beste thuisblijvers, thuisfront,

Hier opeens alweer de laatste avond in Amman/Jordanië. En dus ook voorlopig het laatste verslag.
Morgen om deze tijd, hang ik in de vlucht.
Bizar hoe ‘de tijd’ werkt. Door de vingers gaat.
Maar anderzijds, hoe véél je ook in twee weken kunt beleven, ervaren.
Ik heb het eerder wel eens in een blog genoemd.
Hoe zo’n vakantie, waarin ik zoveel (vooral ook verschíllende dingen) heb gedaan, voor mij vaak voelt als een ketting.
Een ketting met verschillende kleurrijke kralen. Kralen, verschillend van vorm. Die mooi bij elkaar passen. En uiteindelijk een heel bijzonder geheel vormen.

Madaba, met z’n mozaïeken, maar ook de Dode Zee.
Petra, toch wel een hoogtepunt. Met de indrukwekkende cultuur/architectuur in een wondermooie omgeving.
Aqaba, met de adembenemende onderwaterwereld. Oei, toch ook één van mijn mooiste ervaringen ooit.
De schoonheid van de vissen en het koraal. Maar vooral ook de stilte in mijn hoofd.
Daar sloot Wadi Rum mooi (héél mooi!) bij aan. Om die rust op een andere manier nog even vast te houden.
Met de bijzondere ontmoeting met Anna en Andres.

En dan nu in de hectiek van de stad. Drukte, lawaai, leven in de brouwerij.
Maar niet op een vervelende manier.
Ik heb voor mijn gevoel de ketting mooi geregen. Harmonieus, in een goede volgorde.
Ik heb geen ongemakken ervaren. Geen pech, geen spat regen, niet ziek geweest.
Dan kun je dus oprecht zeggen, dat het meer dan goed is geweest. Ik had het me niet beter kunnen wensen.

Nu de bagage nog goed weten te pakken. Zodat Ryanair niet moeilijk doet.
Ik heb 20 kg ruimbagage (bijgekocht), dus ik hoop dat het lukt.
Er zijn wat toiletartikelen minder/opgegaan. De drop en ‘Werchters echte’, zijn op. Evenals de noten van de Action.
Hoewel, de laatsten heb ik bewaard voor morgen tijdens de vlucht.
De tijdschriften zijn uitgelezen, evenals 1 Dwarsligger (de thriller).
En er blijft wat (oude) kleding achter.

Daarvoor in de plaats kunnen wat souvenirs.
Ik heb me echt goed ingehouden deze reis.
Maar goed, twee pakjes Jordaanse koffiebonen voor Camiel is alweer een halve kilo!?!
Mijn Bedoeïen kussenhoezen wegen ook wel iets. Net als twee (dezelfde) metalen beeldjes. Een voor Peter, een voor mij.

Zélf weeg ik vast wat minder. Dat kan haast niet anders. Ik heb zoveel gelopen. En niet overdreven gegeten.
Ik heb tóch ook wel een kleurtje gekregen. Ik moet zeggen, ik voel me goed in mijn lijf. En in mijn hoofd.
Een goede basis om ‘dadelijk’ (ik heb gelukkig de rest van de week nog vrij) de uitdaging van het werk weer aan te gaan. Nog even niet aan denken.

Als ik thuis ben, ga ik zelf nog eens (misschien al wel tijdens de vlucht) het reisverslag terug lezen. Want het moet nog allemaal een plekje krijgen. Leuk, dat het op deze manier voor mij ook vast ligt. Terug te beleven is.

Vandaag was de eerste plek, die ik nog wilde zien ‘Rainbowstreet’. De naam voorspelt het al, dit zal vast kleurrijk uitpakken. En ik bén wel van de kleurtjes! De foto’s zullen voor zich spreken.
Erna naar de souks rondom de Grand Husseini Moskee. Ook een en al kleur en geur.
Groentes en fruit, vlees, vis, kruiden en specerijen. Noten en olijven. En dan heb ik het alleen nog maar over het food- gedeelte.
Het non-food gebeuren is vaak per soort bij elkaar te vinden. Dat zie je ook terug in de ‘gewone’ winkelstraatjes.
Een paar straten vol goudwinkeltjes. Een stoffen-deel. Schoenen. Plastic meuk. Technische spullen. Kleding. Speelgoed. Diertjes in kooitjes. Parfum. En wat niet meer. Even lekker oriëntaals. Hoewel, in Azië zie je dit ook terug.

Zelf ga ik ook even terug naar mijn kamer. Even een break. Vannacht was er veel lawaai in het hotel. Ik kwam niet in slaap.
Dus had mijn uurtjes niet gemaakt.
Maar, na een kleine twee uurtjes begint het toch weer te kriebelen.
Ik ga naar Darat al Funun. ‘A home for the arts and artists from the Arab world’. Ze geven een platform aan hedendaagse kunstenaars. Naast expo’s, zijn projecten mogelijk, lezingen, media, workshops, muziek. Het doet me denken aan wat Janneke bij, met Jeanne van Heeswijk in Rotterdam doet.

Ik zie met name een serie foto-negatieven uit 2002, een aanklacht tegen de inval van Israël in Palestina. Jordanië is het enige land dat Palestijnse vluchtelingen een nieuwe nationaliteit aanbood. De Arabische meerderheid bestaat voor de helft uit Palestijnen.

En een drie-dimensionaal Roy Lichtenstein-achtig pop-art kunstwerk. Twee sigaretten staan (humoristisch met een kritische ondertoon) voor de Twin Towers (in eerste instantie zag ik er het ongezonde van roken on?). Twee andere pilaren symboliseren het traditionele kleed dat de Kabaa in Mekka bedekt. Een vliegtuigje ‘vliegt’ om een vijfde pilaar.

Het is raar, als ik de trappen downtown weer afloop.
Het zal nog vreemder zijn om morgen weer thuis te zijn.
Hoewel het ook weer geweldig zal zijn Peter weer te zien. Die komt me ophalen in Brussel. Hoe lief!
Ik ben benieuwd hoe kat Wouter reageert!? Die heeft veel aandacht gehad. Maar zal vast ook weer blij zijn als ik thuis ben.

Ik vlieg morgen pas om 17.40 uur. Dus ik kan gewoon om 12 uur uitchecken (heb dus nog iets aan de ochtend) en dan de gebruikelijke combi taxi-bus maken. Dit keer een shuttle bus naar het vliegveld.
Ik heb ervaren hoe het verkeer totaal vast kan lopen. Dus ik ga goed op tijd. Om geen risico te nemen.

Dadelijk alvast wat inpakken. Het zal me benieuwen.

Groetjes, Yvonne
Ps: er zit nog een foto bij van de King Abdullahi Moskee (met z’n prachtige blauwe koepel), die ik op de eerste dag Amman bepakt en bezakt tegen kwam, op weg naar mijn hotel. Volgens mij had ik die nog niet in een verslagje geplakt?! En anders is ie dubbel

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog