De vrijdag hebben we gebruikt om Tanger verder te ontdekken. Een stad die vaak overgeslagen wordt, omdat tegenwoordig de meeste vluchten op Casablanca, marrakech of Fez vliegen. En Tanger valt buiten het kwartet van Koningssteden.
De naam van de stad Tanger zou afgeleid zijn van Tinga, de vrouw van de stichter van de stad Antaeus, de zoon van Moeder Aarde en zeegod Poseidon.
Tanger, dat naast dat het zich een periode kon meten met het mondaine Cannes (het was een geliefde bestemming voor filmsterren, schrijvers, kunstenaars (Matisse) en ‘de rijken’), ook altijd een uitgesproken louche reputatie heeft gehad. Het was letterlijk een vrijhaven, waar allerlei bankiers en gelukzoekers met twijfelachtige achtergrond neer streken. Waar veel zou gebeuren (drugshandel en prostitutie) dat het daglicht niet zou kunnen velen. En waar nu, vooral in de avonduren ook nog wel gewaarschuwd wordt voor criminaliteit. Maar ach, na de eerste korte nacht voor de vlucht, zullen we vast niet laat ons bed opzoeken.

De havenstad ligt tegen een 70 meter hoge heuvelrug opgebouwd. Dit hoogteverschil maakt de Medina ook zo mooi. In eerste instantie dolen we door de wirwar van kleine kronkelende steegjes, waar vooral de spelende kinderen op een positieve manier opvallen. Ze hebben hier de veiligheid van een verkeersvrije omgeving. Hoeveel vrijheid en plezier zal dat geven. We zien in gedachte Mia al rennen en bij de poezen die op vele plekken wegduiken of juist ongestoord in het zonnetje liggen te soezen, vergelijken we deze met de kittens van Janneke, of mijn relatief modder vette katers. Hoezo tunnelvisie?

Tijdens onze drinkpauze waren we in de (deels gekopieerde) reisboeken gedoken. Zodoende ontdekten we dat we nog een heel stuk van het oude gedeelte van de Medina overgeslagen hadden. De Grand Socco. Een groot plein met winkels, maar ook de plek waar de marktvrouwen uit het Rifgebergte hun waren verhandelen. En waar de met gekleurde tegeltjes verfraaide minaret van Sidi Bouadib-moskee staat. Peter had al veel gelopen, maar we besloten er samen toch nog even naar op zoek te gaan. Hetgeen verrassend levendige indrukken opleverde, maar de grens van het haalbare kwam ook in zicht. Peter’s ongeluk is nog pas 4 maanden geleden. Bewonderendswaardig, hoe het lopen al gaat.
Maar nu dus maar terug gelopen naar de Boulevard en hier heerlijk Hararisoep en een nog smakelijkere Tajine gegeten. De intense smaak van de (an sich eenvoudige) groenten was een genot. Het laadde de accu al behoorlijk op. Maar Peter is toen toch op bed neergestreken, ik ben nog heel even de Boulevard af gelopen. En ik kwam op het idee om eens naar de bovenste verdieping van het pension te ‘klimmen’, waar ik precies op tijd was voor een mooie zonsondergang boven de haven.

Het was de hele dag een ideale temperatuur (ook wel vanwege de Noordelijke ligging van Tanger en een heerlijk zeebriesje). We beseffen, dat dit in Marrakech en zeker richting woestijn van een andere orde zal zijn. Dit is perfect als overgangsperiode. Zouals Tanger, gelegen aan de Straat van Gibraltar ook min of meer de overgang vormt van Europa met Afrika. Het heeft altijd een rol gespeeld in het vervoer van goederen en mensen tussen Europa en Afrika.Het ís natuurlijk officieel Afrika, maar Spanje ligt op een kilometer of 15 hier vandaan. Vanuit ons pension kun je het zien liggen. De Spaanse invloeden zijn dan ook zichtbaar aanwezig. En hier wordt door de Marokkanen ook (verrassend) goed Engels gesproken. Tanger heeft, naast in Potugese en Spaanse handen te zijn geweest, ook een tijd aan Engeland toebehoord. Dus ik hoef niet met mijn gebrekkige Frans te stuntelen.

Vandaag zijn we begonnen met een ontbijtje op Terrace de Tanger. Eenvoudig, maar lekker. Vooral de verse Jus. Maar het is ook het eerste moment dat we ons qua prijs toch wel ‘bedonderd’ voelen. Het brood komt uit het piepkleine winkeltje, waar we vanaf ons plekje op uit kijken. Maar waar wij 10 meter verder waarschijnlijk dus ook het tienvoudige voor betaald hebben. Achteraf vind ik mezelf te braaf, dat ik er niet feller tegenin gegaan ben. Anderzijds, ach. Dit hoort er ook een beetje bij.
Na het ontbijt zijn we nog eens op het gemak de Medina ingedoken. Waar we vooral gecharmeerd waren van de overdekte markten. Naast de groente- en kruidenmarkt, de manden- en aardewerkafdeling ook een zeer fotogenieke vismarkt.
Vooral voor mij dus extra genieten.
Tot onze verbazing, wordt ons toegang tot de vissershaven geweigerd!?
Dan maar naar Asilah, een vissersplaatsje verder beneden aan de kust. Ons plan was een ‘shared taxi’ te nemen. Maar daar lopen we vast in de onderhandelingen. Én het zou betekenen met 6 personen ‘bovenop’ de chauffeur in een Mercedes gepropt te worden. En dan ook nog een chagrijnige chauffeur. Geen goed plan. Dan maar naar het station, waar we voor minder geld treinkaartjes kopen. De trein rijdt drie keer per dag. We moeten dan wel nog anderhalf uur wachten. En mogen de trein van 18 uur (ivm de nachttrein) niet missen. Maar die tijd overbruggen we in ‘ons’ internet restaurant. Waar ik dit verhaal aan het typen ben. En nu een pannenkoek honing-noten geserveerd wordt.
Later meer dus....

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog