Gisteren om deze tijd, na de bagage in de auto (een klein regenbuitje heeft alle auto’s een modderdouche gegeven) te hebben gelegd, nog een laatse Jordanese lunch. Nog één keer (achter het Romeinse theater) de berg op.
In het hotelletje nog een keer naar het toilet (‘of course, it is your second home’) en dan met de auto naar de Airport.
Met behulp van Maps.me (inmiddels onze trouwe ‘kameraad’) lukt dit gelukkig goed, door het drukke en chaotische verkeer. Maar het lijkt wel eeuwig te duren. Over de eerste 3 km doen we bijna een uur. Ik word er wat nerveus van.

Het is sowieso niet mijn beste (mid)dag. Mijn hoofd zit ‘vol’, ik ben wat kriebelig en chaotisch (met reorganiseren van de bagage).
En daarbij ook nog eens een werkelijk keihard welkomst trommelorkest dat voor de luchthaven uitbundig staat te trommelen en zingen.
Het wordt me even te veel. Terwijl ik de hele vakantie in Zen -modus was.
Misschien ook wel door het besef, dat dit weer voor even voorbij is!?

Al voor het inchecken moet de bagage door een scan. Uiteraard word ik er weer uitgehaald, voor een minuscule bagagecontrole. Het zal eens niet. Maar na wat geslijm kan alles mee.
Daarna komt er gelukkig ook weer rust over me.

Na een langere (ook rustige) vlucht, vanwege het omzeilen van het vliegen over Israël (gelukkig maar) vannacht om 01.30 Nederlandse tijd op Schiphol geland. Hier moeten we wachten op de eerste trein, maar die gaat gelukkig al om 05.12 uur.

Zowel in het vliegtuig als in de trein (en zelfs even op Schiphol), slaap ik al goed en veel.
Toch duikel ik ook thuis nog het bed om. Hier slaap ik zelfs nog 3 uur.
Maar goed ook, want ik besef dat ik de hele vakantie vrij korte nachten gehad heb. Deels vanuit praktisch oogpunt. Anderzijds, ik vind het ook zonde mijn tijd in zo’n mooi vakantieland te verslapen. De dag plukken en eruit halen wat er uit te halen is.

De boodschappen zijn gedaan. Morgen weer werken. Dat zal raar zijn. Maar omdat ik op vrijdag altijd vrij heb, is het ook weer goed deze ene dag te gebruiken om er weer even in te komen.

Maar eerst nog even de Pietersberg op. We zitten nu zó in de wandelmodus. En het is fijn weer. Een mooie overgang naar het ‘normale’ leven…..

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog