Diwali, is een van de belangrijkste (5daagse) feesten in het Hindoeisme en vindt zijn oorsprong in India. Het woord is afgeleid van het Sanskriet Dipavali, dat een rij lichtjes betekent.
Het Lichtjesfeest, waar zowel Nepal als ik al dagen lang naar toe aan ‘t leven zijn.
Vandaag (eigenlijk gisteren, want ik schrijf dit een dag later) zal het zo ver zijn.
In de ochtend, na een lekker ontbijt op de rooftop, ben ik nog even via Durbar Square naar Freakstreet gewandeld. Freakstreet, waar hét vroeger allemaal te doen was. Als je tenminste in de hippie scene zat. Zelfs de Beatles zijn er geweest. Maar, inmiddels is het duidelijk vergane glorie. Lang blijf ik er dan ook niet hangen.
Als ik terug loop, zie ik de eerste mensen een begin maken met de pigmentschilderingen op de grond voor hun huis, winkeltje, hotel. Zelfs bij Publieke gebouwen. Het zijn een soort Mandala’s, waarin naast pigmenten ook fruit en andere etenswaren in verwerkt worden (om de Goden gunstig te stemmen). En de olielampjes mogen natuurlijk niet ontbreken. De basis wordt gemaakt van een soort klei die natgemaakt wordt tot een papje. De basisvorm is meestal een cirkel. Maar vandaar uit wordt vaak een streep getrokken, de trap op, vaak zelfs de drempel over, de winkel in. Zodat het geluk, de voorspoed echt naar binnen kan komen. Het is moeilijk uit te leggen. De foto’s zullen het duidelijk maken.
Kinderen gaan al zingend en muziek makend de deuren langs, met een mand om snoep en geld op te halen. Het lijkt op het Nederlandse 3 Koningen.
De oudere jeugd is al dansend en muziek (lawaai) makend duidelijk aanwezig. Dit varieert van traditioneel geklede danseressen/dansers, tot echt hippe jongens en meisjes, met dito muziek. Ik hoor het nog vaag op de achtergrond, als ik al (vrij vroeg) in bed lig. Het was een intensieve dag, ik heb super gelukkig door de straten gelopen. Maar ik ben op een gegeven moment ook wel doodmoe.
In het hotel staan ook overal olielampjes. En ik krijg traditioneel Nepalees gebak.
In mijn kamer kan ik nog even na genieten van mijn foto’s.
Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog