Vandaag lukte het inderdaad om om 06.00 uur al weg te rijden bij het appartement. Het voelde wel als een trekking in Nepal.
Vroeg opstaan. Nog even alles afchecken. Alles bij ons? Hoofdlamp, regenjas, fototoestel, genoeg te eten en vooral drinken.
Als ik wacht tot Peter de auto uit de parkeerkelder heeft gehaald, hoor ik de vogels volop fluiten.
In het donker rijden we over slingerwegen langzaam vanaf zeenivo, steeds hoger. Door de mist (wolken). Op een gegeven moment komen we úit de mist (boven de wolken).Tot we, op 1818 meter bij de Pico do Arieiro aankomen.
Nét op tijd voor een prachtige zonsopkomst.
En dan beginnen we aan de koningswandeling naar het dak van Madeira. Via het pad dat op spectaculaire wijze de drie hoogste bergen van Madeira verbindt.
Wij zullen van de Pico do Arieiro afdalen en vervolgens de klim naar de hoogste top de Pico Ruivo (1862 meter) maken. Om van hieruit weer over hetzelfde pad na een afdaling wéér naar de Pico de Arieiro te klimmen. Veel klimmen en dalen dus. Ik heb toch wel geregeld verzuurde spieren. En gelukkig had ik een knieband bij me. Tja, ik kan er toch niet omheen dat ik met 61 jaar af en toe wat kraak.
Maar de uitzichten zijn wondermooi. Het is een heel afwisselende en spannende tocht, over uit de rotsen uitgehouwde paden. Ook weer tunnels en vooral veel trappenpaden.
We doen er precies zes uur over.
Maar besluiten, omdat we al rond 15 uur terug ‘thuis’ zijn, na een opfrisbeurt toch nog even wat in oud Funchal rond te lopen (een kijkje te nemen in de kathedraal) en hier een eenvoudig hapje te gaan eten.
Nog drie dagen te gaan. De komende twee dagen zullen we wat minder extreem in actie komen. Donderdag daarentegen zal Peter vanuit Funchal de tocht naar de Pico do Arieiro met een racefiets gaan maken. Die heeft ie al gereserveerd. Ik had plannen om nog ergens te gaan snorkelen, maar zal eerst het weer afwachten. En dan op grond hiervan mijn dag invullen.
Maar, waar heb ik het over. Eerst morgen dinsdag……
Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog