Vandaag, de dag dat ik door zal reizen naar Sapa. Maar aangezien de trein pas om 22 uur vertrekt, heb ik nog een hele dag te spenderen.
Ik begin maar eens met wat langer uit te slapen. Eigenlijk een ideale dag hiervoor. Ik hoor vanuit mijn bed, de regen op een golfplaten dak vallen. Mijn weer app geeft aan, dat het rond 10 uur weer droog zal zijn, dus dit geeft richting aan de start van mijn dag.

Ik pak ook alvast mijn backpack in, want ik zal om 12 uur uit moeten checken. De tussenliggende anderhalf uur is ideaal om de Boeddhistische tempel te bezoeken, zo’n anderhalve kilometer van het hostel.
Zo kom ik ook weer in een buurt, waar ik nog niet geweest ben, waar zelfs een grote Christelijke kerk staat. En leuke winkeltjes om de laatste dag nog eens langs te lopen.
Ik tref totaal geen andere bezoekers aan bij de tempel, terwijl ie toch heus de moeite waard is.
Je zou kunnen zeggen, dat ik met al mijn reizen in Nepal en Ladakh toch wel genoeg Boeddhistische tempels gezien heb. Uiteraard, maar deze ademt toch duidelijk een andere sfeer uit. Meer op China gericht, zou ik zeggen!?
Ook hier weer het verbranden van het nepgeld, het hele binnenplein walmt ervan. Ik kan dit ritueel eigenlijk niet zo rijmen met het Boeddhisme. Dat toch gericht is op het loslaten van materie, bezit!?

Terug in het hostel, sjouw ik mijn flybag naar beneden, waar deze zolang mag blijven liggen. Ik krijg zelf(s) het aanbod van een lekkere stoel, waar ik nog wat kan lezen. Toilet en stroom bij de hand. Dit voelt fijn, nu hoef ik niet de hele dag op straat rond te dolen.

Hoewel ik voor de middag wel een doel heb. Het Museum of Vietnamese Women. Dat de positie van de Vietnamese vrouw in de tijd van de diverse oorlogen belicht. Het toont aan dat de oorlog echt niet alleen een zaak van mannen was. Je vindt hier een visie op de oorlog vanuit het perspectief van de moeders, echtgenotes en dochters van soldaten. En ook vrouwelijke strijders komen aan bod. Deze laatsten hebben net zo moedig als de mannen de vijand bevochten.
Er zijn voorwerpen uit de tijd te zien. Maar vooral getuigenissen die hen eer bewijzen voor hun inspanningen en moed tijdens de Revolutie. Ze hebben zich ingezet voor vervoer van wapens en levensmiddelen. Aanleg en reparatie van wegen. Onderwijs aan kinderen in ondergrondse verblijven. Sabotage van zaken, goederen (zelfs vliegtuigen) aan de kant van de vijand en vaak ook het daadwerkelijk uitschakelen van de vijand.
Een harde, ruwe strijd. Met veel power vanuit de vrouwen.
Het laat niet onberoerd. Het is een ontroerend museum. Mooi (en best modern) van opzet. Goed design. Indrukwekkende verhalen en beelden.

Ernaast is er een expositie over Vietnamese kleding in de loop der tijden. En over het gezinsleven en de rol van de vrouw hierin.
Dit gedeelte is speels opgezet, niet te zwaar. Een mooie manier om een inzichtje te krijgen in de/het Vietnamese cultuur/leven.
Gisteren liep ik nog met de vraag rond, waar de opgedroogde (in een grote spiraal gesneden) schillen (van een pompoen, blijkt nu) die her en der naast een voordeur hangen, toe dienen. Ik zie, lees nu, dat het voor voorspoed is en om kwade geesten tegen te houden. Ik dacht al iets in deze richting, maar het is toch leuk, dit hier tegen te komen, bevestigd te krijgen.

Ook is er een expo ruimte ingericht over Mother Goddess. De reincarnatie van de surpreme godheid in vorm van de Mother Goddesses van hemel, aarde, water en bergen. Die aanbeden wordt in diverse tempels en huistempeltjes (vaak naast ook nog andere goden) ter bescherming en tot steun. De moeder van een ieder. Ze zou geluk geven en de kracht en het vertrouwen om tegenslagen te overwinnen. Ter verkrijging van een vredevol en voorspoedig, geslaagd leven.

Verzadigd van alle info en indrukken loop ik terug naar het hostel. Ik loop langs het meer af, waar tientallen bankjes staan, mensen aan het relaxen zijn. Op de grond zitten in een rij diverse oudere mannen een (Chinees?) bordspel te doen. Eén tegen éen. Maar er zitten meerdere mannen omheen gegroepeerd, die zich soms met de tactiek, het spel ‘bemoeien’. Leuk om te zien, hoe ze hierin op gaan.
Vlakbij mijn buurtje ga ik mezelf even verzadigen. Ik heb van al het geslenter behoorlijke honger gekregen.

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog