Vandaag (donderdag) dé dag. De dag dat Janneke in Varanasi zou aan komen. De planning was, om 8 uur op het station. Maar, in India gaat zelden iets volgens planning.
Haar trein loopt een vertraging van 4 uur op. Bovenop de 12 en half uur dat de trein erover zou doen. Dat werd dus nog een pittig reisje. Gelukkig heeft ze wel beter kunnen slapen, Dus, op het moment dat ze in mijn hotel de rooftop op komt lopen, staat ze er vol energie. Met haar grote rugzak en een bijgekochte mooie leren ‘weekendtas’. Om de al gekochte souveniers kwijt te kunnen. Een waanzinnige tuctuc rit achter de rug. Dus dubbel blij,dat ze er is.
We knuffelen, praten door elkaar heen, bewonderen samen het uitzicht vanaf het dakterras. Lachen om de apen, die door het gaas van het keukenraam bij de kok bedelen om eten. Drinken samen onze eerste Banana Lassi, proosten op de veilige ‘thuiskomst’ en op de week die nog voor ons ligt.

We lunchen samen, droppen haar spullen in de eigenlijk veel te kleine kamer. Flarden van verhalen komen los. En, we gaan uiteindelijk toch nog de straat, beter gezegd de ghats op.
Herinneringen aan 12 jaar geleden komen naar boven. Deels is het ook weer nieuw. In ieder geval nu gezien door de ogen van een volwassen vrouw, die ook met een andere blik kijkt.

We besluiten ‘gewoon’ de ghats af te lopen, naar de Main Ghat, om daar al eens de winkelstraatjes in te duiken. Maar opeens valt mijn blik op een oud-collega van de tijd dat ik voor de Holland Art Gallery in de Bijenkorf werkte. Een heuse Maastrichtse, op een bankje aan de Ganges. Hilariteit alom. Een Saddhu, die eerder afwijzend was om op de foto te gaan, laat zich na het aanschouwen van dit spontane tafereel opeens, ook hij heel spontaan, fotograferen.
We besluiten om even met ons drietjes een kopje chai te drinken, maar erna gaan Janneke en ik toch door. Het is toch heus Janneke’s dag. We gaan alvast op zoek naar ‘Wooden toy shops’, om houten Ganesha’s te kopen. En slagen wonderwel.

‘s Avonds kijken we naar een avondceremonie dicht bij ons guesthouse. Eten lekker op de rooftop en gaan dan onder de klamboe. Om allebei even goed bij te slapen. De regen valt met bakken uit de lucht. En ook voor vrijdag is veel regen voorspeld. We zullen de ghats aflopen en wel zien wat komt.

Uiteindelijk blijkt het weer op vrijdag enorm mee te vallen. We houden het droog de hele dag. We hebben zelfs een flauw zonnetje. Het wordt een top dag. Ik voel me haast schuldig dat ik zo geniet, terwijl Peter na z’n gelukkig geslaagde operatie nog in het ziekenhuis ligt.
Het wordt zo’n mooie, intense dag dat ik niet aan schrijven toe kom. En ik schiet zoveel foto’s, dat ik het ook (nog) niet bij houd op dit blog. Ik zal morgen proberen middels wat meer foto’s, wat bij te praten. Het verhaal moet nog even wachten...

De foto’s van vandaag heb ik ook nog niet geplaatst. Het moge duidelijk zijn. We vervelen ons niet!

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog