Gisteren avond lekker liggen lezen en redelijk op tijd in slaap gevallen. Maar een beetje een onrustige nacht gehad.
Als ik rond 7 uur echt wakker word, besluit ik eruit te gaan. De laatste dag hier. Laat ik er een lange dag van maken.

Ik heb 2 appjes van Peter staan, dat ie in zijn hotel is aangekomen en rond 6.45 uur aan zijn woestijnroute gaat beginnen. Een maf idee, hij tussen het zand, ik tussen de vissen. Wéér geen zeeschildpad, maar….. ik spot een enorme Manta rog. Ik denk wel zo’n ruim 2 meter groot. Gewéldig. Ik merk dat m’n adrenalinegehalte omhoog schiet

In SriLanka heb ik al eens met schildpadden gezwommen, maar een Manta Rog in ‘het wild’, heb ik nog nooit gezien. Ik merk dat ik de adem inhoud, als ik langzaam dichterbij zwem. Hij ligt op een stenige, grijzige ondergrond, nog een wonder dát ik ‘m überhaupt gespot heb!?! Ik blijf stil erboven hangen, best dichtbij. Het lijkt dat de rog me echt aan ‘t bekijken is.

Opeens vanuit het niets richt de rog zich met zijn kop op en zweeft, met een vloeiende, sierlijke beweging in het water omhoog, de open zee in.
Van me af dus. Achteraf realiseer ik me, dat ie ook ervoor had kunnen kiezen om juist naar me toé te komen.

‘Thuis’ (‘Darna’ van ‘Darnavillage’ betekent ook ‘home’, vertelde de man die me gisteren een lift gaf en me afzette bij het resort), google ik snel op mogelijke gevaren van deze rog. In tegenstelling tot de Pijlstaartrog (ervan uitgaande dát het geen pijlstaartrog wás) blijkt ie niet gevaarlijk te zijn. Ze voeden zich met plankton, kleine vissen en schelpdieren.
Hoewel er wel legendes zijn, dat ze boten meesleuren naar de bodem van de zee.
Maar, ik bevond me eigenlijk in best ondiep water, dus dat risico wàs er niet.
Wat over blijft is een prachtige ervaring op mijn laatste dag Aqaba.waar ik echt van na genieten kan.

En dan ook nog het vooruitzicht dat (het is terwijl ik dit deel van het verslag typ 12.53) Peter hier ieder moment het resort binnen kan komen. De dag kan niet meer stuk!

Peter dacht rond 13 uur te arriveren, maar hij heeft onderweg nog iets oponthoud vanwege een omleiding. Maar is dan toch om 13.40 uur bij het resort. Een leuk weerzien, meer dan leuk!

Ik heb gewacht met lunchen. We gaan lekker buiten voor mijn kamer zitten. Proosten op (nog) een mooie 8 dagen.
En jaja, gaan erna samen snorkelen. Ik heb voor Peter een ‘gewoon’ Speedo zwembrilletje mee genomen. Matcht mooi met zijn (hellup) Speedo zwembroekje. Ach, ze schijnen weer hip te zijn.
Peter heeft een allergie voor duikbrillen/snorkels. Dus dit is een soort alternatief. Het kost hem wel veel meer energie, want hij heeft ook geen flippers. En moet geregeld met zijn hoofd boven water om adem te halen. Maar, we hébben de ervaring kunnen delen!

Ik was alle zwemkleding, even het zout eruit. Dat zal nog wel droog worden. Kunnen we morgen met schone lei beginnen. Wel zo fijn.

We drinken op een terrasje op het strand aan een ‘gouden’ tafel een drankje.
En gaan erna een heerlijk visschotel eten bij het resort. Gamba’s, Calamaris, en een soort gegrild scholletje, dat me met zielige ogen aankijkt vanaf mijn bord.
En een Zarb salade.
Een betere start van het stuk ‘samen-vakantie’ had ik me niet kunnen wensen.
Ik ga er vanuit dat we zo nog even een wandelingetje gaan maken. Maar ik stuur het verslag alvast.

We zullen hier morgen nog ontbijten en rond 08.15 uur richting Wadi Rum vertrekken.
In een huurauto vol deuken, schrammen. Je wilt niet weten hòe relaxed dat voor me voelt………..

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog