Beste volgers,

Nou, deze reis begint létterlijk met reiskriebels.
Vanaf donderdag zit er een vervelende kriebel in mijn keel. En vanaf zaterdag was ik zelfs mijn stem kwijt.
Ik ben dus zelfs vóór ik mijn reis begin al sprakeloos!

Maar, het mag de pret niet drukken. Peter en ik hebben er echt ontzettend veel zin in.
Voor Peter de eerste keer Vietnam. Ik was er al eens in 2018. Toen heb ik direct gezegd:’ Peter, dit wil ik dolgraag met je delen’.

De eerste twee en halve week reizen we dan ook samen. Peter zal (nog niet aan dénken, dat de eerste weken al voorbij zijn!) de 16e april terug naar Nederland vliegen. Hij gaat ergens eind zomer nog eens met vrienden op fietsvakantie.
Ik heb een mini-sabbatical. Vijf weken vrij van het werk. Wát een zaligheid.

Nu was het werken de laatste maand al minder belastend. Ik heb er bewust (na lang wikken en wegen) voor gekozen van een 28-uurse werkweek terug te gaan naar 24 uur.
Normaliter ís 28 uur werken natuurlijk al niet heel veel. Maar ik krijg ‘t, met mijn ADHD-hoofd gewoon allemaal niet meer geregeld. Ik kruip natuurlijk ook al langzaam naar mijn pensioen (we hebben afgelopen zaterdag nog even met kids/kleinkids en opi mijn 62e verjaardag alvast vooruit gevierd). Ik gun mijzelf de laatste werkjaren wat meer balans en me-time.
En nog veel mooie reizen. Nu zijn Peter en ik nog gezond en fit!?

Ik zit dit nu te typen in de buurt van de vertrek gate. Om 11.15 uur zullen we vliegen.
Eerst 12 en ‘n half uur naar Singapore. Erna nog ruim 3 uur naar Hanoi.
Hier zullen we 2 nachten blijven, waarna we helemaal naar het NoordOosten van Vietnam zullen bussen. Naar HiGiang, vlak bij de Chinese grens. Daar zullen we een 4-daagse Motortocht gaan doen. Achterop bij Easyriders. Het is inmiddels een beetje een hype, maar wij willen het toch ook niet missen.

We hebben ervoor gekozen niet echt te gaan racen. Te kiezen voor een beperkt aantal plekken. En daar dan telkens wat langer te blijven. En weer te eindigen in Hanoi.
Ik zal hier in Hanoi, twee dagen vóór Peter’s terugvlucht al vertrekken, naar Laos.
Ik had mezelf een beetje in de nesten gewerkt door in mijn enthousiasme, dat ik op mijn werk toestemming kreeg om langer dan ‘normaal’ weg te gaan, impulsief een ticket Vietnam voor 33 dagen te boeken. Het maximale er úit halen!

Terwijl, veranderd in/door de Coronatijd, een visum heden ten dage, nog maar maximaal voor 30 dagen verkregen kan worden. Achja, dan maar een visarun. ‘Even’ het land uit en dan op een nieuw visum (voor mij dus vanuit Laos, ik héb dit tweede al online gekocht) weer terug.
Toen ik eenmaal aan dat idee gewend was, besloot ik dan ook maar direct 12 dagen Laos ervan te maken.
Ik pik Laotiaans Nieuwjaar (14-16 april) mee, dat lijkt me heel speciaal. Vandaar dat ik Peter die laatste twee dagen in Hanoi ‘achter laat’. Peter zal op zoek gaan naar biljartzalen. Hij zal zich vast amuseren.

Maar nu eerst sámen op pad (nadat we gisteren al even bij Peter’s moeder waren, ze is weer bij haar zus thuis om te revalideren, na een geslaagde operatie). Vandaag is ze ook jarig. Dus hier op zondagmiddag nog een halve Maastrichtse Christoffeltaart soldaat gemaakt.
Ik heb gisteren getracht mijn keel/stemplooi-ontsteking op het strand (er)uit te laten waaien. Niet helemaal gelukt, maar het zal vast per dag beter gaan. In Covidtijd had ik misschien niet eens mee gemogen, nu kán dit gelukkig weer.

We zullen in Hanoi naar het hotelletje in Old Quarter bussen, waar ik destijds ook was. North Hostel. Ik heb al een email-wisseling met de eigenaar gehad. Buiten Booking.com rechtstreeks bij henzelf geboekt. Zij kijken naar ons uit, wij naar hen.
Yessss. Over ruim een uur vertrekken we.

Ps. Ik heb afgelopen dagen 3maal getest: Covid-negatief. Haha, ik kreeg direct toen mijn blog online stond, de vraag of ik niet ‘positief’ was. Ja, wél positief om weer mooie avonturen te beleven.

Ik kreeg van Janneke voor mijn verjaardag een Airtag, die zit in mijn grote backpack. Mocht die niet in Hanoi aankomen, weet ik in ieder geval waar ie opgeduikeld moet worden.
Van Camiel en Esther kreeg ik een heel mooi subtiel zilveren kettinkje, met geboortje(maand)steentjes van Mia en Mirre. Die gaan dus (onbewust) ‘mee’ op reis. Wie weet, neem ik ze als ze een jaar of 16 zijn, eens echt mee naar India of zo

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog