Paradijs
India, Pushkar
Na een heerlijk douche ben ik als een blok in slaap gevallen. Ik word niet eens wakker voor de gebruikelijke plaspauzes. Wat een heerlijkheid!
Tot nu toe geen kakkerlakken. Ik heb dan ook mottenballen meegenomen, om ze bij het afvoerputje van de douche te verjagen.
Ik begin de dag (ik word uit mezelf wakker om 07.15 uur) ook weer met een verkwikkende douche (op de rooftop wordt (een waarschijnlijk standaard)grapje ‘ you took a powershower?’, gemaakt.
Ja, direct naar de rooftop (in het trappenhuis hangt een heerlijke wierookgeur), met een prachtig zicht op het meer. Waar de flarden van de ochtendbewolking overheen hangen. Magisch. In de verte toeteren wat auto’s, maar het vóelt heel stil.
Ik neem een fruit, muesli, curd & honey. Mango, banaan, kiwi, ananas, granaatappel en appel. Een flinke bak.
De rust wordt ruw verstoord door een ratelende Amerikaan uit Alaska. Die zich ‘wel’ amuseert in India. Nou, ík amuseer me te pletter! En weet me los van hem te maken.
Een van de eerste dingen die de man die het ontbijt komt brengen vraagt is, of ik de iPhone 14 heb. En, hoeveel ie gekost heeft!? Dat houd ik maar wijselijk voor me. Ik bén me, ook zónder het bedrag te noemen heel bewust dat dit pure luxe is.
Maar ik heb het mezelf gegund en koester het.
Ik neem een uur voor het ontbijt, voor mij echt wel heel lang. Dan, dan toch de straat op. Richting de Mela, waar naar ik begrepen had, de kamelenmarkt zou zijn. Maar ik kom bedrogen uit. De markt blijkt ergens tussen de 3 en 8 kilometer van Pushkar af te liggen. Ieder zegt wat anders. Ik vind het inmiddels al te laat op de ochtend om er nog heen te gaan. Ik stel het uit tot morgen. Wat in het vat zit, verzuurt niet.
Het wordt dus een dag met veel slenteren. Hoewel, ik heb ook een tijd in ‘het stadion’ gezeten heb. Waar kites opgelaten zullen worden en een gek soort spel gespeeld wordt. Waar ook toeristen aan mee doen. Normaal houd ik hier niet zo van. Komt me dat vaak geforceerd over. Maar zowaar, het is erg vermakelijk en het mengt zich heel soepel.
Ik bezoek een tempel, waar offerandes bezig zijn. Zwerf langs de ghats (sommige stukken zijn ‘no shoe zones’). Ik heb vaak natte sokjes. Maar die drogen weer snel in de zon.
Ik slenter over het kermisterrein, wat er nog verlaten bij ligt. In de avond ga ik nog eens terug.
Ik ben veel aan het fotograferen. Macy vroeg nog of ik het ‘de mensen’ vroeg, als ik foto’s wilde maken. Meestal probeer ik met oogcontact te communiceren, of met gebaren. Héél soms geef ik wat roepies. Maar ik vergeet bijna te vertellen, dat ik heel vaak als tegenprestatie met hén op de foto ga, een selfie dus (meestal). Ik heb mijn selfiestick nog niet gebruikt. Janneke, je hoeft je (nog) niet te schamen!
Er is sowieso vandaag één iemand, die het niét leuk vond (zoekplaatje)!
Ik gebruik ook wel de systeemcamera vandaag. Met name om een soort steltvogeltjes (ik ben de naam ff kwijt) te fotograferen. Het begint dan al langzaam wat te schemeren. Ik zit op een soort ‘verborgen’ plekje. Het voelt meditatief.
Nu ff weer terug in de tijd, ik maakte een sprongetje in de dag.
Tussen de middag eet ik een goddelijke Thali. Oei, al snel bekruipt me een vage misselijkheid!? Het zál toch niet, direct de eerste (echte) dag!?! Gelukkig zwakt het al snel af. Ik heb er ook gewoon geen tijd voor, haha. Geluk gehad. En/of een sterke maag.
Ik loop hier volgens mij de hele dag te stralen. Voel me intens gelukkig. Kon het vanmiddag gelukkig even met Peter delen. Dat blijft uiteraard leuk. De wereld is dan toch ineens heel klein, als je via whatsapp elkaar ff kunt bellen.
En wat foto’s met vrienden, leuke collega’s gedeeld. Nu snappen die laatsten misschien iets beter, dat ik gewoon echt heimwee naar India kan hebben. Nou, die onrust is er hier altijd direct uit, als ik hier rond zwerf. Heerlijk!
Ik heb nog niet geshopt. Wel al een beetje met een scheef oog rondgekeken, inspiratie opdoen, haha. Ik ga van hieruit de gok nemen een pakje op te sturen. Spannend. Ik zal het naar Peter adresseren, voor het geval dat het pakje eerder in Maastricht is dan ik zélf. Bij Janneke kwam drie jaar geleden, haar pakje best snel aan.
Morgenvroeg word ik om 07.00 uur bij het guesthouse opgehaald voor 2 uurtjes woestijn, kamelenmarkt.
Een beetje op tijd dus weer het bed in.
Ps. Ik zet giga veel foto’s erop. Uiteraard gewoon kijken (of niet kijken) wat nog leuk is. Ik gebruik het zelf óók als herinnering om nog ns na te lezen. Als het gewone leven weer aan de gang is. Maar daar denk ik nog maar liever niet aan.
Tot nu toe geen kakkerlakken. Ik heb dan ook mottenballen meegenomen, om ze bij het afvoerputje van de douche te verjagen.
Ik begin de dag (ik word uit mezelf wakker om 07.15 uur) ook weer met een verkwikkende douche (op de rooftop wordt (een waarschijnlijk standaard)grapje ‘ you took a powershower?’, gemaakt.
Ja, direct naar de rooftop (in het trappenhuis hangt een heerlijke wierookgeur), met een prachtig zicht op het meer. Waar de flarden van de ochtendbewolking overheen hangen. Magisch. In de verte toeteren wat auto’s, maar het vóelt heel stil.
Ik neem een fruit, muesli, curd & honey. Mango, banaan, kiwi, ananas, granaatappel en appel. Een flinke bak.
De rust wordt ruw verstoord door een ratelende Amerikaan uit Alaska. Die zich ‘wel’ amuseert in India. Nou, ík amuseer me te pletter! En weet me los van hem te maken.
Een van de eerste dingen die de man die het ontbijt komt brengen vraagt is, of ik de iPhone 14 heb. En, hoeveel ie gekost heeft!? Dat houd ik maar wijselijk voor me. Ik bén me, ook zónder het bedrag te noemen heel bewust dat dit pure luxe is.
Maar ik heb het mezelf gegund en koester het.
Ik neem een uur voor het ontbijt, voor mij echt wel heel lang. Dan, dan toch de straat op. Richting de Mela, waar naar ik begrepen had, de kamelenmarkt zou zijn. Maar ik kom bedrogen uit. De markt blijkt ergens tussen de 3 en 8 kilometer van Pushkar af te liggen. Ieder zegt wat anders. Ik vind het inmiddels al te laat op de ochtend om er nog heen te gaan. Ik stel het uit tot morgen. Wat in het vat zit, verzuurt niet.
Het wordt dus een dag met veel slenteren. Hoewel, ik heb ook een tijd in ‘het stadion’ gezeten heb. Waar kites opgelaten zullen worden en een gek soort spel gespeeld wordt. Waar ook toeristen aan mee doen. Normaal houd ik hier niet zo van. Komt me dat vaak geforceerd over. Maar zowaar, het is erg vermakelijk en het mengt zich heel soepel.
Ik bezoek een tempel, waar offerandes bezig zijn. Zwerf langs de ghats (sommige stukken zijn ‘no shoe zones’). Ik heb vaak natte sokjes. Maar die drogen weer snel in de zon.
Ik slenter over het kermisterrein, wat er nog verlaten bij ligt. In de avond ga ik nog eens terug.
Ik ben veel aan het fotograferen. Macy vroeg nog of ik het ‘de mensen’ vroeg, als ik foto’s wilde maken. Meestal probeer ik met oogcontact te communiceren, of met gebaren. Héél soms geef ik wat roepies. Maar ik vergeet bijna te vertellen, dat ik heel vaak als tegenprestatie met hén op de foto ga, een selfie dus (meestal). Ik heb mijn selfiestick nog niet gebruikt. Janneke, je hoeft je (nog) niet te schamen!
Er is sowieso vandaag één iemand, die het niét leuk vond (zoekplaatje)!
Ik gebruik ook wel de systeemcamera vandaag. Met name om een soort steltvogeltjes (ik ben de naam ff kwijt) te fotograferen. Het begint dan al langzaam wat te schemeren. Ik zit op een soort ‘verborgen’ plekje. Het voelt meditatief.
Nu ff weer terug in de tijd, ik maakte een sprongetje in de dag.
Tussen de middag eet ik een goddelijke Thali. Oei, al snel bekruipt me een vage misselijkheid!? Het zál toch niet, direct de eerste (echte) dag!?! Gelukkig zwakt het al snel af. Ik heb er ook gewoon geen tijd voor, haha. Geluk gehad. En/of een sterke maag.
Ik loop hier volgens mij de hele dag te stralen. Voel me intens gelukkig. Kon het vanmiddag gelukkig even met Peter delen. Dat blijft uiteraard leuk. De wereld is dan toch ineens heel klein, als je via whatsapp elkaar ff kunt bellen.
En wat foto’s met vrienden, leuke collega’s gedeeld. Nu snappen die laatsten misschien iets beter, dat ik gewoon echt heimwee naar India kan hebben. Nou, die onrust is er hier altijd direct uit, als ik hier rond zwerf. Heerlijk!
Ik heb nog niet geshopt. Wel al een beetje met een scheef oog rondgekeken, inspiratie opdoen, haha. Ik ga van hieruit de gok nemen een pakje op te sturen. Spannend. Ik zal het naar Peter adresseren, voor het geval dat het pakje eerder in Maastricht is dan ik zélf. Bij Janneke kwam drie jaar geleden, haar pakje best snel aan.
Morgenvroeg word ik om 07.00 uur bij het guesthouse opgehaald voor 2 uurtjes woestijn, kamelenmarkt.
Een beetje op tijd dus weer het bed in.
Ps. Ik zet giga veel foto’s erop. Uiteraard gewoon kijken (of niet kijken) wat nog leuk is. Ik gebruik het zelf óók als herinnering om nog ns na te lezen. Als het gewone leven weer aan de gang is. Maar daar denk ik nog maar liever niet aan.
Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog
Al 1 reacties bij dit reisverslag
Als vanouds
Peter 2022-11-04 10:03:21
Over deze reis
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
