Na een voorspoedige vlucht (ik heb de tijd (4 en half uur) nuttig weten te besteden: ik heb dan toch éindelijk de gebruikershandleiding van mijn ‘nieuwe’ systeemcamera doorgenomen en op het droge wat zitten oefenen) om 17.15 (het tijdsverschil is + 1 uur) ben ik op Queen Alia International Airport geland. Genoemd naar de derde echtgenote van koning Hoessein van Jordanië. Ze stierf op 28-jarige leeftijd in 1977, tijdens een (militaire) helicoptercrash.
Dit was direct een hele lange eerste inleidende zin. Maar, de spits is eraf.

De eerste taxi-rit heb ik ook achter me. En neen, ik heb niet achterin gezeten, zoals ik van plan was. De taxi-chauffeur vroeg nadrukkelijk of ik voorin wilde zitten. Had ie me het afdingen op de taxi-prijs toch blijkbaar niet al te zeer kwalijk genomen.
Jordanië is toch echt een stuk duurder dan India/Nepal. Dus dan maar alles uit de kast halen om het nog enigszins betaalbaar te houden. En ook hier hóórt afdingen ook gewoon bij de cultuur.

De chauffeur vertelde op een gegeven moment, dat Jordanië veiligheid voor toeristen hoog in het vaandel heeft staan. En dat zei ie, nádat ie al telefonerend goed gas gaf. Geregeld hoestend, gelukkig in zijn mondkapje. En de twee raampjes stonden goed tegen elkaar open.
Ik had de GPS al ‘stiekem’ aan gezet om te controleren of ie wel écht de goede weg nam. Want het eerste stuk van de route leek ff the middle of nowhere in te gaan. Maar al snel zag ik de eerste lichtjes (de duisternis was inmiddels bijna gevallen) van Madaba in de verte flikkeren. De silhouetten van de palmbomen staken prachtig af tegen de oranje kleurende lucht, van de ondergaande zon.

Het guesthouse is niet heel gezellig, een ouderwetse ‘bedoeling’. Wat leeg.
Mijn kamer is eenvoudig, maar alles ís er (bed, tafeltje, kast,douche en toilet). En het is er vooral kraakhelder. Dus de klamboe (bij mij altijd vooral om eventueel inwonende kakkerlakken van me af te houden), kan in de rugzak blijven. Net zoals de meegenomen mottenballen. Haha, dat las ik daags voor vertrek op internet. Hier houden kakkerlakken (ook) niet van. Zo leer je telkens weer wat bij.

Ik heb wel al ‘n Napoleon-drop-bal opgezogen en mijn waterkokertje is ook al gebruikt. Ik had voor de eerste avond een zakje noedels meegenomen. Én, een blikje ColaZero. Ik heb tijdens mijn verkenningswandelingetje door het buurtje rondom mijn Guesthouse, nog nergens iets cola-‘licht’achtigs, gespot. Dus ik koester mijn verscheepte (2 blikjes) Cola. Hoe bizar ook, om hiermee te gaan slepen.
Mijn rugzak was niet voor niets zo zwaar. Maar dat kwam/komt deels ook door alle oplaad-apparatuur.
Ook dat is bizar. Waar de moderne reiziger tegenwoordig mee sleept!?!
Maar, dat is uiteraard je/m’n eigen keuze. Maar ik lig hier nu lekker op bed op mijn iPad mijn eerste indrukken weg te schrijven.
Ik geniet daarvan.
Ik krijg het zo ook allemaal een beetje op een rijtje. Want mijn chaotische hoofd, mijn erg slechte geheugen, maakte het werken de laatste tijd moeilijk. Vandaar ook dat de voorbereidingen van de reis me dwongen tot structuur. Anders kreeg ik het niet gehandled. Maar alles ís gelukt, ik bén er.

Ik geniet enorm van het me weer kunnen onderdompelen in een heel andere cultuur. Het even afstand kunnen nemen van het werk.
Ik moet zeggen. Nu ik hier zo loop, lijken die 2 jaar niet kunnen reizen opeens gek genoeg weg/van me af te vallen.
Maar, wat héb ik hier naar verlangd!?
En wat bén ik blij (ondanks alle stress van de Corona-gerelateerde regeldingen), dat ik dit avontuur aan gegaan ben.
Corona is niet uit te vlakken. Veel mensen dragen hier, zelfs op straat, mondkapjes. Op de luchthaven kreeg je een Corona-getest- sticker op je paspoort. Van te voren moest je je digitaal aanmelden bij de Jordaanse Overheid en je Corona-vaccinatie-bewijs uploaden.
Maar, het beperkt je (vooralsnog) niet.

Wat zíjn m’n eerste indrukken?
Een goed, strak geasfalteerde toegangsweg, door een woestijnachtig landschap. Geregeld spot ik de Jordaanse vlag(gen). Het volk lijkt erg vaderlandslievend.
Ze zijn inderdáád erg vriendelijk. De geijkte vraag uit welk land je komt en of je thee wilt drinken, komt geregeld voorbij. Maar ze zijn verder niet opdringerig.
Het komt schoon over. Een stuk schoner dan Azië. Ook stukken rustiger. Leger.
Maar tóch exotisch.
Veelbelovend.
Morgen wat improviseren. Vanochtend was ik érg vroeg op, vannacht in ieder geval proberen wat bij te slapen. Het is erg rustig in het guesthouse, dus dat zou moeten gaan lukken.

Tot de volgende keer!

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog