Beste volgers,

Inmiddels bijna twee jaar na mijn laatste Pindat-verslag. Destijds naar/vanuit Nepal.
Toen uiteraard totaal niet kunnen vermoeden, dat dát voorlopig mijn laatste reis zou zijn.
Wie hád kunnen vermoeden dat de wereld totaal op de kop zou komen te staan, door de Corona-epidemie (leek het toen nog).
En bovenal, wie had kunnen voorspellen dat het zó lang zou duren, eer de wereld weer een beetje ‘open’ zou gaan!?!

Oudejaarsavond 2020 om 23.15 uur, boekte ik vrij impulsief, vanuit de optimistische gedachte dat 2021 weer alles snel ‘normaal’ zou worden, maar vooral ook óm 2021 positief ín te gaan, een ticket naar Delhi, India. Voor 6 oktober, het leek nog zó lang weg, tóen.
Aan India leek de pandemie (bleek het inmiddels) min of meer voorbij te zijn gegaan, ten tijde van het boeken van mijn ticket. Maar dát veranderde vrij plotseling in/vanaf april. Ik volgde sindsdien de corona-cijfers vanuit India op de voet. Tussen hoop en vrees.
Maar naarmate het jaar vorderde, leek naar India gaan steeds onrealistischer. En toen in September bleek dat India tot zeker 1 oktober nog altijd geen toeristen-visa zou verstrekken, werd het duidelijk dat ik mijn plannen zou moeten gaan wijzigen.

In eerste instantie lag mijn focus op Europa. Portugal? Madeira? Of toch Marokko?
Tot mijn oog toevalligerwijs op het ‘gele’ Jordanië viel.
Waar het eerst een beetje als een tweede keus-reisdoel aanvoelde, werd ik langzaam steeds enthousiaster. Ik ging me inlezen. Ik zag prachtige beelden voorbij komen. Ik hoorde ‘verhalen’ over de betoverende Rode Zee. En over de gastvrijheid van de Jordanese bevolking. Ik was óm.

Inmiddels zijn alle papieren bij elkaar gezocht. Alle verplichte QR-codes verzámeld.
De afgelopen 2-3 weken keerde ik even terug in het ‘regime’ van de mondkapjes en de anderhalve meter (ik wéét het, ik deed me dit/deze stress zélf aan). Zondagmiddag heb ik het resultaat van mijn PCR-test per mail ontvangen: negatief. Ik mág naar Jordanië.
De backpack stond gisteren al klaar. Want Peter is vandaag jarig, dan wil ik niet met inpakken bezig zijn.
Mijn snorkelmasker en waterschoentjes zitten er al in. Mijn net aangeschafte onderwatercamera, moet nog een beetje eigen gemaakt (op het droge dan weliswaar). Maar, daar is een vliegreis ideaal voor.
Ik vlieg om 11.35 uur, vanaf Brussel. Peter (die geen vakantie kon oppakken in Oktober) zal me in alle vroegte naar Hasselt rijden, om van daaruit de trein naar Zaventem te nemen.
Jordanië, er staat me niets meer in de weg.

Ik zal in Amman landen, maar zal direct vanaf het vliegveld naar Madaba gaan. Dat leek me efficiënter. Het ligt dichter bij de luchthaven dan Amman. En ook al wat zuidelijker, de richting die ik in eerste instantie uit wil. Amman (en van hieruit nog wat verder naar het Noorden) zal ik dan voor de laatste dagen bewaren.
De reisroute ligt nog niet helemaal vast. Ik zal me ook laten leiden door de weersverwachting. Maar vooralsnog zie ik alleen ‘zonnetjes’. Dus eigenlijk kan ‘alles’ in iedere volgorde, vooralsnog.
Ik heb inmiddels online de JordanPass gekocht. Een flinke investering, maar de kosten voor het visum zit erbij ingesloten. En daarnaast de toegang tot 40 bezienswaardigheden. Ik heb gekozen voor de versie met 3 dagen Petra. Misschien wat lang. Maar anderzijds, ik wil niet gaan ‘ vliegen’, ter plaatse. En ik denk, dat ik het heerlijk ga vinden, hier lekker rond te struinen. Maar ook juist wat -pas op de plaats- te maken. Zitten en kijken/genieten.

Jordanië is naar wat ik lees, makkelijk, ongedwongen en aangenaam bereisbaar. Het is een relatief klein land met een goede infrastructuur.
Het goedkoopste vervoermiddel is de bus. ‘Normaal’ trein ik het liefste, maar er is geen actief treinnetwerk in Jordanië!?!
De bus is een goede tweede optie. De afstanden zijn niet al te lang, dat scheelt ook. Ik ben me ervan bewust, dat ik enkel naast/ bij vrouwen mag zitten. Ik zal me (uiteraard) met respect naar de cultuur toe, opstellen. Ik heb ook met name kleding met lange mouwen en leggings voor onder mn lange jurken bij me. Een hoofddoek zal niet nodig zijn. Of het zou zijn om me tegen de zon te beschermen.

Jordanië, een Arabisch schiereiland, het Hasjemitische (een Arabische stam; de Britten noemden hen de Sjariefs) Koninkrijk.
Het is dan wel een Arabisch land waar het openbare leven wordt bepaald door de wetten van de Koran. Maar godsdienstig fundamentalisme is een uitzondering. Tolerantie ten opzichte van andersdenkenden (Jordanië heeft (buiten de Palestijnen) altijd veel vluchtelingen uit alle hoeken van het Midden-Oosten opgevangen) staat hoog in het vaandel.
Jordanië staat, zoals ik reeds zei, bekend als een gastvrij land
Ik zal het gaan beleven. Ik ga me onderdompelen in hun cultuur! En in de Rode (en wellicht ook Dode) Zee.
Jullie zullen van me horen!
Groetjes, Yvonne

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog