Beste mensen,

Na werkelijk heel lang aftellen, is de vertrekdatum van mijn nieuwe reis dan nu toch tastbaar. Ik hoef nog maar èén blaadje van de kalender om te slaan.
En mijn vakantie van het werk is vandaag zelfs al begonnen. Eigenlijk gisterenavond na mijn laatste (late) dienst. Maar ik had de achterwacht, die nog op de valreep voor flink wat onrust zorgde.
Maar vanochtend met opstaan, in alle vroegte, voelde het dan toch als ‘vrij’. Zeker toen ik om 5.30 uur (ik kon niet slapen) mijn treinticket van Hanoi naar Danang online had geboekt.

Vietnam wordt het dit keer.
Voor mij de eerste keer, een frisse kennismaking dus.
Ik heb me goed ingelezen, zeker ook wat betreft de roerige geschiedenis.
Ik ben, ook na het al maanden volgen van Instagram (waar al honderden foto’s voorbij kwamen), nog steeds heel erg benieuwd.

Ik heb dit jaar gekozen om mijn foto’s en verhaal middels een/dit reisblog te delen. Ik word oma, ik wil toch een oma worden die met de tijd mee gaat. Maar de werkelijke reden is, dat ik niet meer iedereen wil overdonderen met tientallen foto’s, aangevuld met (vriendelijk bedoelde) reactie’s hierop binnen een groepsapp.
Het reisblog zal aangekondigd worden met een mail, waarin de link toegang geeft tot het verhaal, met bijpassende foto’s.
Een ieder heeft dus de keus al dan niet erin te duiken.
In het avontuur, dat morgenvroeg om 4.15 uur, als Peter me met een Greenwheeler op komt halen ècht gaat beginnen.

Om 08.45 uur zal ik (Peter had geen vakantie dagen meer) met Qutar Airlines vanuit Brussel naar Hanoi vliegen, Noord Vietnam.
In verband met de -in Centraal Vietnam naderende moesson- trein ik direct door naar Hoi An. Om deze moesson hopelijk nog nét op de valreep voor te zijn. Het zal erom spannen. Of ik het een beetje droog ga houden. Of ik mijn snorkelmasker zal kunnen gaan gebruiken.

Jullie zullen het misschien gaan ‘meemaken’. Een kwestie van komende twee en halve week op de link klikken....

Vandaag nog eerst de rugzak verder reisklaar maken. Nu nog vol muesli repen en uitdeelcadeautjes voor kids, die ik op mijn pad tegen ga komen. En vanavond Peter’s verjaardag vieren met, juist ja, cadeautjes en een etentje.
En dan 16-18 dagen Vietnamese keuken, geen straf, lijkt me.

Oja, mijn huisje moet ook nog een beetje opgeruimd, dus tijd om dit eerste blog te eindigen. Ik merk wel wie er mee gaat reizen. Welkom, maar uiteraard geheel vrijblijvend!

Geschreven door Yvonnereiskriebels.reisblog