Jetskien en diepzee-vissen

Vandaag was de eerste keer dat de groep in tweeen werd gesplitst en verschillende activiteiten gingen ondernemen.

Martijn en Kees gingen de zee op om te gaan diep zee vissen en Guus, Anne, Jose, Marja en Annet gingen jetskien.
 

Jetskien

Nadat we Kees en Martijn hadden weggebracht naar de pier gingen we zelf een stukje lopen naar het jetskien. Het was een strand verderop, maar toen we daar aankwamen was er niemand. Gelukkig kwam al snel iemand aangereden met jetski's achterop, dus haalde iedereen weer opgelucht adem.

We werden met de auto een stukje verder gereden naar een plek waar de jetski's het water ingeladen konden worden. Toen wij de wetsuits (Guus had een windjack van onze gids gekregen, want we kwamen er 1 tekort) en life jacket aanhadden, klommen we op de jetski's.
Jose en Marja deelden een jetski, Anne en Annet eentje en Guus had een eigen jetski. We kregen alledrie spiksplinternieuwe jetski's om op te rijden, als dat maar goed zou gaan...

Na een korte uitleg konden we gaan. In het begin gingen we nog rustig, want we mochten niet harder dan 5 knopen varen. Voor ons gevoel was dit al aardig snel, maar toen we bij de openzee aankwamen, bleek dit een slakkengangetje. Onze gids ging er namelijk als een gek vandoor en wij bleven een beetje beduusd achter. Al snel volgde de achtervolging en hadden we een snelheid van 25 miles per hour. (omgerekend zo'n 50km per uur).

Ikzelf had gedacht dat jetskien op rustig water afspeelde, maar dit bleek dus niet het geval. We zaten echt op woeste, hoge golven en het was nogal een gebons en geplons om over die golven te varen. Ook moest er worden opgelet dat je niet te dicht op degene die voor je zat, want anders kreeg je het opspuitende water in je gezicht. Maar erg leuk was het wel! Lekker crossen over de golven en het water in je gezicht krijgen kan toch best verfrissend worden genoemd (al was het ook wel een beetje zout). Een keer werden Annet en ik bijna van de jetski afgegooid door een zeer hoge golf die we niet meer konden ontwijken. Het jetskien was dus niet geheel zonder gevaren!

Onderweg stopten we een paar keer, waarbij onze gids uitleg gaf waarom de zee zo woest was. We gingen blijbaar vlak langs hoge rotsen waar de golven tegen braken, gelukkig werd dit erna pas verteld en niet ervoor, want anders had Annet terug gezwommen en we zaten niet echt vlak langs de kust.

We waren rustig dobberend aan het luisteren naar de verhalen van onze gids toen we voor ons keken en we Guus opeens vlak voor onze neus zagen dobberen. Ik gilde nog, maar helaas luisteren jetski's niet naar geschreeuw en hadden we een heuse aanvaring. En dat op de woeste zee nog wel!

We hebben nu nog genoeg tijd om verder te vertellen... ;)

Het duurde maar een paar seconden en de botsing was niet hard, iedereen bleef gelukkig op de jetski's, maar toen Guus een stukje naar voren ging, bleek dat er een gat in de jetski zat! Onze gids was snel ter plaatste en inspecteerde het gat. "Gelukkig" zat het aan de bovenkant en zou de jetski gewoon blijven drijven. (na dit nieuws keek Guus wel al wat minder benauwd) maar het was natuurlijk wel balen dat er al een gat zat in de nieuwe jetski's.
Gelukkig had onze jetski geen schade, maar de volgende keren zorgden we dat we wel een stuk verder uit elkaar zouden varen.

We voerden niet gelijk terug naar het beginstrand, maar gingen verder naar Hole in the Rock. Dit was wel erg leuk, want verschillende boten voerden erheen om het te bekijken, maar wij mochten er gewoon doorheen varen! (hij was blijbaar niet bang dat we nog een jetski zouden beschadigen). Daarna gingen we terug en maakten we nog een tussenstop op een schapeneilandje, kregen we HET eiland van de baas van Sky TV te zien en kwamen we langs de drie lagoons. Het laatste stukje terug konden we vol gas varen, omdat het water op sommige plekken vlakker was. We haalden hierbij een snelheid van 51 miles per hour (maal 1,6 voor km per uur). Dat best wel knap was, want de topsnelheid was 53 (wat natuurlijk Guus wel had gehaald..)

Bij terugkomst werden de jetski's opgeladen en werden we weer terug gebracht naar de auto. Het was een nat, maar erg leuk stapje uit!

Groetjes Anne en de rest.
 

Op pad voor een goedkope lunch!

De dames en Guus gingen dus lekker jetskien, terwijl Kees en ik op pad werden gestuurd voor verse vis. Hoewel het einde van de vakantie naderde begon ook onze kas leeg te raken en was een goedkoop maaltje dus meer dan welkom. Met vol goede moed togen wij om 8.45 naar de pier om te gaan vissen op de lokale lekkernij "Snapper" met Blue sea charters. De boot kwam al snel aanvaren en Eddie was de schipper en de kleinzoon (Matt 12 jaar oud) van de eigenaar zou ons de kneepjes van het vissen leren. Om negen uur vertrok de boot en voeren we eerst nog langs Russell om een Australier op te halen om vervolgens te vertrekken naar de "fishing grounds".

Aangekomen op de "fishing ground" bleek de zee wel erg wild te zijn (na acht dagen storm op de oceaan). Vooral ik had na mijn eerdere zee avonturen wel de nodige angst voor zeeziekte en dat was niet ongegrond, want ok de schipper vond dit toch wel wat te wild voor zijn zeebenen en ging opzoek naar een rustigere plek.

De tweede plek was een stuk rustiger en al snel werden de hengels uitgegooid. De vissen beten wel, maar waren niet voldoende groot voor een maaltijd en werden dus terug gegooid. Hoe we ook ons best deden, Kees en ik vingen ieder 6 vissen, na een uur vissen stonden we nog steeds met lege handen. Ook de schipper was hier natuurlijk niet blij mee, want dit was zeer slechte reclame voor zijn charter. Dus op zoek naar een betere plek!

Als echte ervaren vissers gooiden we snel de hengels uit om wederom de ene na de andere Snapper uit het water te halen. Deze plek bracht ons meer geluk en vingen we in totaal ook vier of vijf zogenoemde "keepers", oftewel een snapper welke groter is dan 30 cm en als lunch kon dienen.

Kees had volgens de schipper zijn eigen aquarium van kleine visjes en had veruit de meeste vissen gevangen. Kees was zelf de tel kwijt geraakt, maar ik heb er 18 of 19 geteld voor hem. Ik kwam toch ook tot een redelijk aantal van 14 vissen en had de grootste vis van ongeveer 50 cm en ruim 5 pond. De vis van de dag werd echter gevangen door onze kleine held Matt. Deze vis was een nog een stuk groter en woog rond de 8 pond. Door het vele gespetter van de vissen, kregen we op het laatst bezoek van een heuse haai (naar schatting van de gids 1,20 meter). De kleine Matt sloeg deze haai aan de haak en probeerde hem de boot in te hijsen, helaas bleek dat ons lichte materiaal niet geschikt was om haaien te vangen. Met de haai duidelijk inzicht beet hij de lijn stuk en verdween in de diepte. Tenslotte werd het tijd om terug te varen naar de haven om te genieten van onze zelf en welverdiende lunch.

Onze schipper was zo vriendelijk om de vis te fileren en de graten eruit te halen en onze jonge gids wist wel een lokaal tentje welke onze vis wilde de bakken. Kees en ik hadden namelijk weinig vertrouwen in de vrouwen dat zij de vis op de juiste wijze konden fileren en opdienen. Met grote lach en gepaste trots kwamen we aan wal en lieten onze verse vis zien en nodigden wij de dames en Guus uit voor een heerlijke lunch van de meest verse "fish en chips" ooit gegeten!

Groeten,
Kees en Martijn

P.S. er zijn nieuwe fotos geplaatst van de afgelopen dagen

Geschreven door VanRutten