Nieuw-Zeeland, Rangitata Gorge

Raften door Rangitata Gorge!


We begonnen al bijna afkickverschijnselen te vertonen, maar vandaag stond er weer een adrenaline-verhogende activiteit op het programma: raften op de Rangitata River!

We werden wakker met een vroeg ochtendzonnetje, dus dat zag er goed uit! De bus pikte ons al om 7:45 bij de camping op. De buschauffeur Billy vertelde ons dat het hier dan wel mooi weer was, maar dat het aan de West Coast al enige dagen flink regende. En aangezien de Rangitata River gevoed wordt vanuit de bergen aan de West Coast, zou het waterpeil in de rivier wel fors gestegen zijn.....

Hoe hoog het water stond (of eigenlijk hoe snel het water raasde) kregen we later te horen tijdens de briefing. Na een busritje van 3 uur arriveerden we op de plaats van bestemming. Met een zelf gemaakte sandwich in onze buik kregen we opnieuw de 'geliefde' wetsuits en overige apparatuur aangemeten. Onze guide vertelde dat het water gisteren met 65 kubieke meter door de gorge had geraast, vandaag zou het maar liefst rond de 160 kubieke meter zijn! Maar we hoefden ons niet ongerust te maken, want pas bij een snelheid van 200 kubieke meter werd er niet meer geraft....

Na wat geslik stapte de familie Durf-al toch maar in de bus die ons naar de rand van de rivier bracht. Het eerste stuk was een relatief rustig stuk, waarbij onze guide Jason ons de beginselen van het raften bijbracht. Er werd ook uitgebreid besproken wat je moest doen als er iets mis mocht gaan, zoals uit de boot vallen of omslaan in een stroomversnelling. Hoe uitgebreider alle mogelijke 'ongevallen' echter werden besproken, hoe benauwder Kees ging kijken.. Maar gewoon goed luisteren naar Jason en dan kwam alles goed...!

tijd is bijna op, dus we laten jullie nog even in spanning hoe het is afgelopen. Kan wel al melden dat tenminste 1 iemand uit de boot is gevallen, die we uit het water moesten ophijsen!

Groetjes!

En dan nu het vervolg!

De opbouw van de stroomversnellingen was goed, we begonnen met een categorie 2, gevolgd door 2x een categorie 3 en tot slot een 350m lange categorie 5 (op schaal 1 tot 5, er bestaat ook een categorie 6, maar dan slaat je boot gegarandeerd om, dus dan wordt er niet geraft!). De spectaculair uitziende golven en het opspattende water ontrokken de bootjes voor ons al aan het zicht en toen moesten wij! Uit deze eerste stroomversnelling kwamen we zonder kleerscheuren en het viel eigenlijk nog wel mee!

Maar toen werden de bootjes aan de kant gelegd en gingen de guides op de rotsen kijken naar de categorie 3 die nu in een categorie 5 was omgeslagen! Met elke minuut dat zij langer bleven kijken en discussiëren, werden de zenuwen bij ons in de boot erger! Net toen we dachten dat we wel niet verder zouden gaan, gaven ze toch het groene licht! We werden nog even gedrillt met instructies en voor we het wisten zaten we in de stroming!

En een water happen! Maar mede dankzij de goede roeikwaliteiten van stuurmannen Guus en Martijn kwamen we ook hier, zij het lichtelijk naar adem happend, doorheen! Het is wel een bizar gezicht als je zo'n enorme golf op je af ziet komen!

We waren vooraf goed gedrillt met instructies als 'forward', 'fast forward' en 'dig it!' (vrij vertaald: van rustig peddelend tot als een idioot in het water scheppend!), 'backpeddel' (achteruit peddelen), 'hold on!' (grijp alles wat je grijpen kan!) en 'get down!' (zo snel mogelijk in de boot springen en je zo klein mogelijk maken). Dat 'hold on' en vooral 'get down' verliep vrij soepel (tja, wat wil je als je weer z'on gat in duikt en zo'n grote watermuur op je af ziet komen!), maar met sommige instructies was het toch wat lastiger, vooral met 'left back, right forward' en omgekeerd ging het niet altijd even goed! Maar gelukkig bleek onze guide Jason, die op het eerste gezicht niet echt een geruststellend postuur had (lees: nogal klein en iel), toch over ongekende spierkracht te beschikken en redde hij ons uit de stroomversnelling!

Toen was het tijd voor een korte break, waarbij enkele waaghalzen van een hoge rots (ongeveer 8 meter) konden springen, in een draaikolk konden verdwijnen en daarna naar ademhappend weer boven kwamen drijven. Dit liet deze familie dit keer maar aan zich voorbij gaan. Wij waren ons mentaal al aan het voorbereiden op de laatste grote 5 van 350 meter! Zeker met namen als 'Mouse Trap', 'Potato Rock' was een moment van 'bezinning' toch wel noodzakelijk!

En toen gingen we hoor! Met de nodige aanmoedigingskreten stortten we ons in het watergeraas! En het was echt geweldig! Ik zat achterin dus had niet helemaal een vrij uitzicht op wat komen ging (wat misschien maar goed was ook, op dat moment), maar zag de neus van de boot (en Guus en Martijn) wel een paar keer onder water verdwijnen! De guide was ook vol lof over ons achteraf, maar of dat nou kwam omdat we echt zo goed gepeddeld hadden of dat hij zelf zo opgelucht was dat ie het er met zo'n bij elkaar geraapt zooitje toch levend vanaf had gebracht, weten we niet zeker!

Maar ja, hoe zat het dan met die persoon die uit de boot was gevallen?! Nou, dat kwam vlak na de stroomversnelling. We hadden iets te vroeg gejuicht en botsten tegen de rotswand. De guide riep nog 'Bump!' Wij hadden al gezien wat er komen ging, maar Annet (ja Toos je had gelijk!) was vol verwarring: 'Bump?! Wat is 'Bump?!' Maar ze kreeg het antwoord al voordat wij dat hadden konden schreeuwen en werd uit de boot gewipt! Gelukkig was het rustig water, zodat we haar vrij gemakkelijk weer in de boot konden hijsen.

Al met al een erg leuke dag! Onderstaand nog enkele, zeer sprekende, foto's!

Groetjes van ons allemaal!







Geschreven door

Al 16 reacties bij dit reisverslag

Tjah, wat is dat nu weer voor een einde. Je hoeft niet echt halverwege het verhaal te stoppen hoor, het is zo al een spannend vervolgverhaal genoeg. Ik neem maar aan dat je hem/haar ook weer veilig binnen boord gehesen hebt. Maar dat zoiets spannend voor de "drenkeling" en de "redders" is ons wel duidelijk. De snelheid van het water lijkt me doodeng. Worden jullie nu misschien toch een "beetje" overmoedig? Denk eraan Guus, het is wel de bedoeling dat je zaterdag, gezond en wel, 27 wordt. Wij willen dan allemaal wel van onze taart kunnen genieten natuurlijk. Verder wacht ik even het vervolg van het verhaal af, hopend op een goede afloop.

MenM 2007-12-11 10:21:35

Ik ben het deze keer niet helemaal met Maria eens: ik zou nu eigenlijk al voor de zekerheid taart willen hebben. (wist trouwens niet dat we die kregen als Guus er niet bij is, maar misschien krijgen we die dan wel 2 keer!) Ja, en wat jullie allemaal aan het doen zijn: er bestaat nog zoiets als: alle goden verzoeken. Ik geloof meteen dat het geweldig is, maar jullie zijn natuurlijk gewend aan een onnatuurlijk hoog adrenalineg-gehalte in je bloed en dan raft het maar door. Ik hoop dat de uit-de-boot-gevallene er een beetje goed aan toe is (alle ledematen er nog in alle gezondheid aan) en misschien nog een leuke foto van de stoere redders? Ik wacht maar weer in spanning. Ik vrees dat ik mijn vredige strandfoto's op mijn buik kan schrijven. En ik zou zeggen: ga nu dan ook maar door en doe alles wat je daar hoort te doen. Groet voor allemaal

Diny 2007-12-11 18:03:08

Wie was de drenkeling?Moetenwe tot morgen wachten?Vanacht kan het licht vriezen dus eindelijk een beetje winter na al die regen Jullie boffen maar.

Cock 2007-12-11 21:34:42

Een cliffhanger op pindat! Wie had dat gedacht... De trouwe fans zijn we zo trouw dat ze morgen gewoon weer achter de beeldbuis zitten, dus we lezen het wel. Ik ga er intussen vrolijk vanuit dat er geen repatriering nodig is ;-P Buschaffeur Billy vind ik weer een goede aanwinst. Ga zo door!

Nelleke 2007-12-12 08:18:48

Het zijn al hele belevenissen, maar nu wordt zelfs de spanning nog opgevoerd! Nog net gaat het niet ten koste van mijn nachtrust. Ik wacht vol spanning af naar de afloop van dit avontuur.

kvdm 2007-12-12 10:08:37

Wie er uit gevallen is? We hebben een pooltje opgezet. Het staat nu 1 op 7 voor Anne? Waarom? Dan kan Guus nog eens een heldendaad doen.

Bram 2007-12-12 10:26:39

Ik ga er voorlopig maar vanuit dat het allemaal goed is gegaan :)

Ron 2007-12-12 13:50:03

Martijn jij bent het toch niet die de boot gemist heeft.Alhoewel je weet het bij jou nooit wat er gaat gebeuren.Het blijft wel spannennd zo en jullie weten zeker dat een ieder weer aan de computer gekluisterd zit.Het einde van jullie reis is aardig in zichtdoe de laatste dagen dus maar rustiger aan anders is het moeilijk om te aclamatiseren in dit koude holland.Veel plezier nog de laatste week en tot ziens.Groetjes van het thuisfront Delfgauw

ineke 2007-12-12 15:09:48

Het is wel een beetje moeilijk om te raden wie de drenkeling was. Wij hebben ingezet op Annet (als zij er bij was) en nu maar vol spanning wachten. Geniet nog maar want het gaat snel zo'n laatste week.

Toos 2007-12-12 17:12:57

hallo wat we allemaal te lezen en te zien krijgen is heel leuk ,ik denk dat het straks wel afkicken is als jullie weer in thuis zijn, wij zijn al druk met kerst enzo bezig dat gaat denk een beetje langs jullie heen ,gaan jullie nog naar de nichten ,doe ze maar de groeten

riet 2007-12-12 22:41:56

Nou Anne, het valt me mee dat jij het niet was. Het pooltje heeft dus voor niemand wat opgebracht. Annet, ik had ook niet geweten wat "bump"is. Laten die gasten gewoon in het Hollands roepen, zoiets van "pas op je bips!". Of een beetje krom: "pas op met je reet in the prikkeldreed"". Ik neem het je niet kwalijk en bij de gemeente moeten je collega's ook niet zeuren. Bij ons neemt de spanning toe over het a.s. bezoek aan Riet en Cor. Neem a.u.b. van alle kanten foto's. Vraag eens langs je neus weg of het testament ons nog het gevoel van rijke suikertantes kan geven. Ik ben benieuwd hoe ze er uit zien.

Bram 2007-12-13 10:41:42

Ik weet niet wie dit avonturenverhaal geschreven heeft, spannend is het wel, een echt vervolgverhaal waarbij je dan niet eens vlug even achteraan kunt kijken hoe het afloopt. Ik ben blij dat ik al wist dat jullie weer veilig, met zijn allen, in Auckland waren aangekomen toen ik het vervolg van het raftavontuur kon lezen. Ik denk dat er bij deze en gene toch wel wat bibberende knieeen waren na afloop, zeker nu ik gelezen heb dat er toch ook nog dingen zijn die jullie onderweg niet gedaan hebben. Die watermassa moet er dan wel erg afschrikwekkend uitgezien hebben. Hopelijk is Annet ook bekomen van het avontuur, maar nu het goed afgelopen is, was het natuurlijk ook wel iets om door een boot vol bezorgde mensen gered te worden. Wat er nu nog op het programma staat weet ik niet, of zijn jullie nu echt toe aan de zonnige, rustige stranddagen? Mij zou dat wel iets lijken, maar bij jullie weet je maar nooit. In ieder geval geniet met zijn allen nog lekker.

MenM 2007-12-13 10:42:21

Gelukkig, eind goed al goed. Dat waren 2 spannende dagen voor ons. En ondanks mijn knikkende knieen lijkt het me toch een onvergetelijke ervaring. En als ik Annet was ging ik heerlijk van de slachtofferrol genieten. Maar goed als ik zo op de kalender kijk dan begint er toch een einde in zicht te komen dus ik val maar van mijn geloof en moedig jullie aan om toch nog maar iets te ondernemen als dat kan. Nog veel plezier.

Diny 2007-12-13 13:07:35

Deze laatste fot's zijn toch helemaal te gek. Kees, dat had Moe moeten zien. Die zou wel gezegd hebben: "jullie zijn toch hardstikke gek!"" En wat dacht je van Kees van der Meer in zijn tijd bij Unive.: "ze willen zeker weer wat claimen bij de reisverzekering. Ze worden ook al een beetje claimgei....".

Bram 2007-12-14 10:28:18

Nou vraag ik me af of jullie zo enthousiast de lucht in sprongen voordat je aan de rafttocht "mocht" beginnen of toen je het allemaal overleefd had. Als ik zo naar de foto's kijk, is er toch wel een bij waarbij je denkt dat er een wrak in het water ligt en je dringend op zoek moet naar drenkelingen. Na de foto's gezien te hebben vind ik het heel goed dat jullie niet constant in het water gelegen hebben.

MenM 2007-12-14 11:18:03

Mooi geschreven! José, dit doet me weer denken aan de keer dat we op vakantie zijn gaan raften. Je weet wel, die keer dat jij en Simoon achter die boom gingen... haha. Mooie foto's ook. En Annet: ik zou ook niet weten wat 'bump' betekend hoor!

Mariska 2007-12-14 14:29:54
 

Over deze reis
Aantal reisverslagen:
GPS afstand deze dag:
GPS afstand totaal:
Aantal foto's:
Laatste verslag:
Reisduur:
Reisperiode:

Of schrijf je reisverhalen via de app

Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.



Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.