Dag: 26
Gefietst: 726 km
Hoogtemeters: 6972

We slapen uitstekend in de kamer van opa en oma in de herberg.
‘s Morgens lopen we naar het huis van de eigenaar voor het ontbijt. Een ‘zoek-het-maar-uit-ontbijt’: koude koffie die je in een beker schenkt en in de magnetron opwarmt. Het brood is bijna op en niet vers, dus het moet op een rooster opgepiept worden.
We hebben weer gezellige gesprekken met de Nederlandse zussen en met een volledig getatoeëerde Amerikaan (zelfs zijn kale hoofd zit onder de tattoos). Het leven van deze man bestaat uit reizen. Al zijn bezittingen zitten in zijn rugzak, inclusief een MacBook en een camera met een enorme telelens. Op mijn vraag of hij tussendoor ook nog wat werkt, kijkt hij mij verbaasd aan. ‘Werken? Nee hoor, ik leef goedkoper in deze midlifecrisis dan andere mensen met kinderen.’

De fietstocht naar Zamora is mooi. Als tegenhanger van de herberg hebben we nu een prachtig hotel: het is een oud stadspaleis.
Zamora blijkt een mooie stad te zijn met veel Romaanse gebouwen.
In de stad komen wat ideeën opborrelen over het vervolg van de route. Zullen we de route naar Santiago vervolgen of gaan we via León rechtstreeks naar de noordkust fietsen?
We vinden dat de Via de la Plata het qua landschappelijke schoonheid niet háált bij de door ons eerder gefietste Camino Francés. De route leidt vooral over de N630 die meestal parallel aan de autosnelweg loopt. Veel lange stukken weg die regelmatig erg saai zijn, vooral wanneer het landschap lijkt op de Noordoostpolder, maar dan als een golvende variant.
Aangezien we al in Santiago geweest zijn, staat dat ook niet persé op ons lijstje. Richting het noorden komen we door mooie steden als León en Oviedo en fietsen we door het Cantabrisch gebergte. Het maakt de route 500 km korter. Ons besluit is genomen! En De Trappers zouden De Trappers niet zijn zonder routewijzigingen!

Vanuit Zamora komen we in een B&B in een klein dorp langs de N630. De eigenaar is een aardige man die goed Engels spreekt. Hij heeft in Californië gestudeerd. Toen hij terugkwam in dit stille dorp, vertelde hij zijn moeder dat hij graag weer naar Californië zou gaan om daar een bestaan op te bouwen. Zijn moeder was slim en zei: ‘We zullen je ondersteunen waar dat maar kan’, terwijl er een traan dramatisch langzaam over haar wang rolde. De zoon ging de Camino naar Santiago fietsen, dacht na en bleef bij zijn moeder in het uitgestorven dorp wonen. ‘Maar ooit ga ik terug naar Californië’, zucht hij.
We hebben met hem te doen: het dorp is werkelijk op sterven na dood. De enige reuring brengen de pelgrims. Vandaag is er zelfs een pelgrim met paard.
De zoon vertelt ons dat de stroom in het dorp is uitgevallen. Later blijkt, dat heel Spanje en Portugal zonder stroom zitten.
In het restaurant even verderop kan geen eten geleverd worden omdat men op elektra kookt. We lopen naar het piepkleine kruidenierswinkeltje en kopen een voorraad blikvoer. Gisteren hebben we gepind, we kunnen gelukkig alles cash betalen. Zelf koken op de Trangia is voor ons geen probleem.
Met ons kampeerlampje met ‘opdraai-dynamo’ gaan we op de stikdonkere badkamer naar de wc.
We doen zelfs de was in de keuken. De zon schijnt volop aan de staalblauwe lucht, volledig onafhankelijk van het stroomnet.
Maar wat een toestand, twee hele landen volledig zonder stroom! Alles ligt plat.
‘s Avonds om 19.30 uur hebben we weer stroom. We kunnen zelfs een dagmenu in het restaurant eten, terwijl de beelden van een dag zonder stroom op TV verschijnen.
We nemen het blikvoer mee als noodrantsoen.

We fietsen een aardige route. De afslag naar Santiago negeren we; we gaan rechtdoor. We rijden een stuk over een oude spoorbaan, met een prachtige spoorbrug. Via de stad Benavente (zouden de voorouders van Fred hier vandaan gekomen zijn?) naar een hotel langs de N630 in deplorabele staat. Ooit begonnen mét mooi zwembad, nu overwoekerd door onkruid. Het zwembadwater is donkergroen en de rolluiken hangen scheef. Maar onze kamer is schoon, de fietsen mogen in de eetzaal en het menu del día is lekker.

We rijden door naar León. Onderweg komen we langs kenmerkende woninkjes voor de streek rondom León: deze huisjes zijn in een heuvel gebouwd, zodat de mensen onder de grond wonen. De schoorstenen staan op de heuvel, verder zie je alleen een stukje gevel. De meeste huizen zijn niet meer bewoond.

Op onze Camino Francés in 2022 zijn we ook in León geweest, toen op de camping. Aangezien deze boven op een berg ligt, 7 km buiten de stad, gaan we dit keer in een hotel naast de kathedraal zitten. Omdat de weersvoorspelling slecht is, boeken we nog voor twee extra nachten een appartement in het centrum.
We bezoeken de kathedraal met een Nederlandse uitleg via onze telefoon. Prachtig! We zijn onder de indruk.
De winkels en veel musea zijn vandaag dicht; het is 1 mei. Bij de Dag van de Arbeid hoort een demonstratie in het centrum van de stad. We lezen dat het een vakbondsdemonstratie is die strijdt voor het behoud van verworven rechten.

We koken twee keer zelf in ons appartementje. De Mercadona blijft onze favoriete supermarkt in Spanje: de keuze is groot en ze hebben kant-en-klaar inktvisstukjes met een marinade van knoflook en andere kruiden in de vriezer. Heerlijk!
De bakken regen die over dit gebied zouden komen, blijven uit. ‘s Morgens regent het, de rest van de dag is het droog. Voor de komende dagen is de voorspelling een stuk minder goed! Dat wordt regenbroek en regenjack aantrekken als we aan onze klimtochten gaan beginnen. Maar wie weet, valt het dan ook weer mee!

Geschreven door De.Trappers