Dag: 130
Gefietst: 4791 km

We fietsen richting het noordwesten van Frankrijk. Nu niet meer langs de Rhône, maar langs de Saône. Ook hier loopt een fietsroute: de Voie Bleue. Echter, deze is niet verhard. We fietsen over grof gravel en over paden met keien. We omzeilen vele kuilen en er staan regelmatig hele smalle hekken; met enige stuurkunst laveren we met onze fietstassen door de poortjes. ‘t Past maar net.

Het is bloedheet, dus we proberen op tijd een camping op te zoeken om in de schaduw te kunnen uitpuffen.
In Mâcon belanden we op een echte doortrekkerscamping. Vakantiegangers op weg naar het zuiden overnachten hier, vaak de caravan nog aan de auto gekoppeld, en rijden de volgende ochtend dan door naar hun eindbestemming. De camping staat vol Nederlanders. Al snel vinden we een prima schaduwplek We zien dat de mensen om ons heen hun stoel in de kijkstand zetten, gericht op ons. Nou, we zullen ze eens even laten zien hoe je snel een tent opzet. We hebben onderhand wel wat ervaring. Als een geoliede machine zetten we de tent in een paar minuten op, monteren we de stoelen, blazen we de bedden op en hebben we zelfs de tassen schoongemaakt en in de tent geïnstalleerd. We oogsten nog net geen applaus, maar we zien dat men onder de indruk is.

We besluiten bij een wijntje om de Saône te verlaten. Het onverhard fietsen valt ons zwaar. We kunnen niet om ons heen kijken en we hobbelen zelfs zo erg dat Marijke haar voorwiel lostrilt. Gelukkig kunnen we dat snel verhelpen door de moeren aan te draaien.

We verruilen de Saône voor de Loire. Om daar te komen trotseren we eerst de Col de la Croix de Montmain (501 m). Gelukkig staan er veel bomen en kunnen we de kilometers rustig in de schaduw wegtrappen. In Cluny wachten we de afkoeling af. Het is 39 graden; te heet om de volgende klim te gaan doen en we blijven twee dagen onder de bomen van de camping puffen. Een regen- en onweersbui laat het kwik zakken tot 31 graden en we hebben weer wat energie om Cluny te gaan bezoeken.
Een klein stadje met als enige bezienswaardigheid de in 910 gestichte Abdij van Cluny. Tot in de 12de eeuw ontwikkelt de abdij enorm en is de Abdij van Cluny de moederabdij van meer dan 1000 kloosters, een begrip in heel Europa, en wordt de abdij de hoofdzetel van de grootste kloosterorde van het westen: de orde van Cluny. De kerk die in Cluny gebouwd is, zou tot de bouw van de Sint Pieter, de grootste kerk ter wereld zijn geweest!
Echter: aan het einde van de middeleeuwen zet het verval in. Abt Jan de Bourbon herstelt de orde in de abdij, maar het lukt hem niet een einde te maken aan de neergang, die door de Hugenoten in de 16de eeuw nog wordt versneld. In de 18de eeuw probeert men opnieuw te herstellen: de middeleeuwse gebouwen worden gesloopt en vervangen door bouwwerken in klassieke stijl. Tijdens de Franse Revolutie worden alle kloosterordes opgeheven, de gebouwen verkocht en de vernielingen gaan door tot in de 19de eeuw.
Er is nu nog maar een fractie over van de eens zo machtige abdij met ooit zelfs de grootste kerk ter wereld! En ik vind het niet eens mooi; het klassieke past niet bij een abdij. Dat hoort bij de stijl van Lodewijk XIV. Bij Versailles.

Tijdens ons bezoek bekijken we een 3D film over dit alles. Die is werkelijk prachtig en schetst een mooi beeld van alle periodes.
Onze ticket geeft ook toegang tot het museum. De dame achter de balie scant ons kaartje, vindt met wat moeite een Nederlands-talig foldertje en wijst ons de start van de rondwandeling. “Beaucoup de plaisir.”
Maar we zijn heel erg toe aan een ijskoud biertje, dus we rennen door de diverse zalen, langs allerlei archeologische kunstwerken en passeren binnen een paar minuten de dame van de balie weer, nu in de tegenovergestelde richting. “Bonne journee!”, roepen we haar toe. Ze kijkt ons niet begrijpend met glazige ogen na.

Het is weer tijd om verder te gaan. We pakken ons boeltje in en fietsen de drie colletjes om de bergketen, die ons nog scheidt van de Loire, te passeren. Pittig fietsen, maar daar is de Loire dan toch eindelijk! We zien een bijna droogstaande rivier. We vragen ons af of dit zo hoort. Maar tegelijkertijd maken we ons zorgen. We zien veel dode bomen, verbrande maisvelden en een vrij lege Loire. Zelfs de zonnebloemen zien er verpieterd uit. De natuur heeft het zwaar.
We fietsen langs het Canal de Centre. Dit kanaal verbindt het parallelkanaal van de Loire in de stad Digoin, in het rivierdal van de Loire, met de Saône in Chalon-sur-Saône.
Het is lekker vlak fietsen en we zien regelmatig andere fietsers. Vaak hele gezinnen met de jongste in een karretje achter de fiets van papa.

In Diou komen we op een municipal, direct aan de Loire. De receptie is dicht en ook op ons telefoontje wordt niet gereageerd. We besluiten de tent op te zetten, en vinden een lekker schaduwplekje. Na de gedane arbeid lonkt een douche. Echter, het sanitairblok is gesloten. Een dame helpt ons uit de brand en voert haar code in waarop de deur opengaat en ons toegang verschaft tot drie grote ruimtes waar per ruimte een toilet, douche en wastafel is. Alles geel betegeld. We stappen zo in een jaren ‘70 badkamer. Gelukkig netjes schoon.

Om 17 uur komt de beheerder de penningen innen en deelt hij de codes uit; er zijn inmiddels zo’n tien fietsers bijgekomen.

Een koud wijntje is vaak lastig te regelen. Maar we hebben vanmorgen om 8.30 uur in Digion boodschappen gedaan. Het is zondag en de supermarkten sluiten om 12.30 uur of zijn de hele dag dicht. Op het menu staat vanavond een zak diepvriesgroente met rijst in tomatensaus. Een kant-en-klaar maaltijd dus. We wikkelen de zak met eten om de gekochte fles rosé en stoppen het pakket onderin de fietstas.
Uren later is de wijn koud en het eten ontdooid. We gaan heerlijk aan de Loire zitten en hebben een prima maaltijd.

Niet de hele route is vlak. We wijken van de Loire en het kanaal af en fietsen door het heuvelachtige landschap van de Bourgogne. Maar wat is het mooi. Morgen komen we in Nevers. Een stad met een historisch centrum en prachtig gelegen aan de Loire. Hier proberen we weer eens naar een kapper te gaan. Broodnodig!

We hebben de vervolgroute nu helemaal bedacht én we besluiten deze ook te gaan fietsen. Maar daarover in het volgende blog wellicht meer.

Geschreven door De.Trappers