Laos, Savannakhet

We hebben afscheid genomen van Vietnam. Vlak voor de grens naar Laos overnachtten we in een sfeerloos hotelletje. Gelukkig konden we heet water scoren zodat we ons kopje koffie wel konden drinken, met een Oreo koekje natuurlijk weer.
In het dorpje, 3 km en een klimmetje verder, sloegen we de benodigde proviand in.
Daar was ook een soort taxistandplaats waar we voor de klim transport konden regelen naar de grens. Dat was een klim van 28 km met een stijgingspercentage van 16% en dat was voor ons toch wel iets te hoog gegrepen. Toen we daar de volgende morgen met onze bepakte fietsen gingen staan kwam er binnen 5 minuten een man naar ons toe. Hij belde even iemand en ja hoor, daar kwam de minivan aanrijden. Fietsen erin, nog zes mensen erbij (waar kwamen ze allemaal zo snel vandaan?) en op naar de grens.
Om Vietnam uit te kunnen moesten we eerst een stempel halen. Het was ondertussen gaan regenen en het was een vieze, plakkerige blubberzooi geworden. Al klunend Vietnam uit. Daarna zo'n tweehonderd meter niemandsland. Het visum voor Laos was snel geregeld en al gauw zaten we weer op onze fiets. Trui aan, regenjas aan en bergaf. Het was slechts 17 graden en het waaide behoorlijk. Trappers in de Tropen? Brrrr.
Direct vielen ons al verschillen op met Vietnam. Houten huizen op palen, slecht geknipte, onverzorgde kinderen op blote voetjes, maar ook veel minder brommers! En het fijnste was toch wel dat het verkeer in Laos zowaar georganiseerd leek te zijn. Geen getoeter, geen auto's meer die de binnenbocht namen, we werden niet meer gesneden door rechtsafslaand verkeer en iedereen stopte hier bij rood! Daar stond dan wel tegenover dat de wegen belabberd waren. Heel veel en vaak ook diepe kuilen in het asfalt of onverharde gravelwegen, ook met kuilen.
We fietsten door een prachtig stuk Centraal Laos: veel groen en een indrukwekkende kartsgebergte.
In het eerste dorpje dat we tegenkwamen kwam er een hond luid blaffend op ons af. Speciaal voor deze gebeurtenis hadden we in Nederland een dazer aangeschaft, een apparaatje dat met een druk op de knop een voor honden irritant hoge pieptoon afgeeft. En hoera, de hond stond stil en droop af. In Laos zijn ontzettend veel zwerfhonden. Gelukkig lagen ze tot nu toe allemaal lui langs de kant van de weg of keken ons vriendelijk aan. Dat schijnt straks in Thailand een groter probleem te worden.

In Vietnam bezochten we een paar grotten. Ons boekje beschreef ook in Laos een bezoek aan de Kong Lor Caves, in kalksteen uitgesleten grotten door de Hinboun Rivier. We vonden een mooi plekje aan deze rivier en boekten voor een paar nachten een luxe bungalow. Ook hier weer met een bootje; een motorbootje deze keer. Eerst drie kwartier een indrukwekkend mooie tocht over een kronkelende rivier langs dorpen en waterbuffels. De boot moest over een stroomversnelling en wij moesten even uitstappen en lopend 100 meter verder weer in de boot stappen. Onze kapitein wees het pad en manoeuvreerde zijn boot over de stroomversnelling. Balancerend over een heel iel bruggetje en plonzend door het water met onze sandalen kwamen we weer bij de boot. Voor de grot moesten we aparte tickets kopen en in een andere boot stappen. We kregen een koplamp op wat ons al deed vermoeden dat het een donkere tocht zou worden. En inderdaad: een uur door een stikdonkere grot varen, 7,5 km lang! Halverwege even uit de boot om met een niet-Engelssprekende gids de stalactieten en de stalagmieten te bewonderen. En weer verder in het stikkedonker! We spraken af dat we voor de rest van het jaar nu wel genoeg grotten gezien hebben.

In Laos staat de tijd stil. De mensen hebben geen haast. In de dorpen zitten vrouwen gezellig op een verhoogde planken vlonder met een rieten dak erboven te roddelen over degenen die daar op dat moment niet zijn. Haren van een dorpsgenoot worden gewassen en dat is dan ook meteen een sociale aangelegenheid. Iedereen zit daar omheen en er wordt gelachen en gekletst. De mannen hangen in hangmatten en schommelen loom een beetje heen-en-weer. Kinderen spelen voor de hutjes en lopen rond met zakken chips of kauwen op lollies. Als de ouders het kunnen betalen gaan ze naar school in hun smetteloze witte bloesjes. Engels wordt niet onderwezen en er wordt in Laos buiten de toeristengebieden dan ook niet of nauwelijks Engels gesproken. Als we door de dorpen fietsten zwaaiden ouders de armpjes van hun baby's hardhandig heen-en-weer en riepen Sabaidee, hetgeen hallo betekent. Oudere kinderen konden dit blijkbaar al geheel zelfstandig doen, een enkele keer aangevuld met het in zuiver Engels uitgesproken fuck you.

Het leuke van Laos was ook dat er veel terrasjes waren, ieder huis verkocht wel iets en zorgde dat er een zitje was voor klanten. En er waren leuke kleine bungalowtjes waar wij na pittige fietsdagen konden bijkomen op ons eigen terrasje op een oerdegelijke zware houten keukenstoel. Dan lazen we heerlijk veel. Een bijkomend probleempje was Marijke haar gezichtsvermogen. Met het stijgen der jaren verslechteren de ogen en ook Marijke had een leesbrilletje hard nodig. Nu waren haar brillen heel erg kwetsbaar en sneuvelden dus bij bosjes. In China vonden we snel een nieuwe, in Vietnam lukte dat ook redelijk snel maar in Laos ging dat toch wat moeilijker. Als we een winkel binnenstapten en met twee handen voor de ogen een bril uitbeeldden kwam de winkelier met een grote sterke loep aanzetten. Of, in een andere winkel waar we het leesgebaar toevoegden aan het brillengebaar, kwam de winkelier met een fles glassexachtig iets. We hebben de huidige bril maar even met plakband gerepareerd.

Ja, soms was het lastig, die taalbarriere. We kwamen bij een door ons fietsboekje aanbevolen hotel aan. Het hotel had kamers en daarachter een gebouwtje met kamerdeuren die op een buitenplaats uitkwamen. Nu zaten wij graag buiten dus wij wilden die kamer. De jongen van het hotel kwam niet meer bij van het lachen! Echt heel hard lachen. Het voelde wat ongemakkelijk. Wilden wij echt die kamer? De kamer zag er keurig uit, dus waarom niet, dachten wij. En opnieuw een lachsalvo. Een puber met de slappe lach. Ineens ging het ons dagen. Doe toch de hotelkamer binnen maar! Voor de hele nacht graag!

Geschreven door De.Trappers

28 okt 2017Dagelijkse beslommeringen

22 nov 2017Kuiten kweken

Al 21 reacties bij dit reisverslag

Ha Ladies, Veel respect hoor voor jullie! Donkere grotten - geen vleermuizen? 😱 Löss klinkt echt naar basis, noem het puur. Lijkt mij ook wel eens lastig als je daar langsfietst als representant van het rijkere westen. Veel succes op de trappers en Enjoy! Mooi verhaal weer. Liefs
Annemiek 2017-11-12 11:17:25

Hoi Ladies, wat een fantastisch verhaal weer. Het is toch wat dat een mens op haar oude dag slecht ziet en dan ook nog de vergissing maakt door een kamer met “ spiegelbed” te willen. Succes met jullie verdere reis. Houden jullie de toestand in Thailand ook bij? Groetjes Lieke
Lieke 2017-11-12 11:22:22

Wat een geweldige ervaringen! En als beelddenker over die hotelkamer ..... hilarisch
Mona 2017-11-12 11:23:03

Geweldig verhaal weer,zie uit naar het volgende. Groet Henny
Henny 2017-11-12 12:44:36

Ha zussies, Heerlijk weer een uitgebreid verhaal van jullie met prachtige foto's. Tja Marijke, de armen worden met de jaren korter wat lezen betreft, zit ik ook al jaren mee. Ik zou zeggen ik stuur wat brilletjes op, maar de postbode kan het tempo van jullie trappen niet bijbenen. Heel veel plezier, veiligheid en bels of appen. Groetjes en liefs van ons allemaal!!!
Ineke en Huub 2017-11-12 14:01:47

Hoi Marijke en Elly, De verhalen die jullie schrijven zijn bijna net zo indrukwekkend als jullie reis....en wát is jullie voorbereiding goed geweest, jullie hebben van te voren zelfs rekening gehouden met loslopende honden. Er wordt niet voor niets zo vaak gezegd dat een goede voorbereiding het halve werk is. Ps. Ik vraag me af of de kinderen überhaupt de betekenis van het woord fuck you weten, wie weet wilden ze jullie vriendelijk groeten (-; Geniet van de komende tijd, ik verheug me op jullie volgende blog
José Meuwissen 2017-11-12 14:42:02

Ha Elly en Marijke, Net een paar reisverslagen gelezen, want ik liep wat achter :) . Wat schrijven jullie een leuke verhalen. Die avontuurlijke culinaire ervaringen!! Geweldig! Wat spannend om iedere keer weer verrast te worden met wat er op tafel gezet wordt. Waar is het van gemaakt en wanneer dat duidelijk is, ga ik dit wel eten? Ha ha! Dat belooft wat voor de eetclub t.z.t. genoeg inspiratie lijkt mij!
Doreen 2017-11-12 14:48:08

Leuk dat al die landen in ZO Azië dan toch weer hun eigen bijzonderheden hebben. Ik vind jullie niet bepaald lazy...petje af. Heel veel plezier in lazy Laos en succes met het zoeken van fijne kamers....
Jacqueline 2017-11-12 15:47:27

Om op deze saaie herfst-zondag jullie verhalen te lezen stemt mij weer zonnig. Ga vooral door met beleven en het schrijven van mooie verhalen. Groetjes diny
diny 2017-11-12 16:11:39

Wat een heerlijke verhalen...blijf schrijven en natuurlijk genieten....groetjes...
Wilma Bosboom 2017-11-12 16:57:23

Wat een geweldig verslag weer, ik heb er deze week dan ook naar uitgekeken. Gelukkig dat er ook nog fijne bungalowtje zijn waar het prima rusten is. Ik bewonder jullie rust en organisatie wanneer het niet altijd je dat is. Heb het fijn samen en laat ons van je verhalen genieten. Ik word hier altijd zo blij van. Weer met veel dank, warme groet Gon
Gon 2017-11-12 20:25:03

Haha geweldig weer, ik zie jullie gaan door die stikdonkere grot. Doet me denken aan ooit een boottochtje naar een meer met flamingo's, uren hotseknotsen in een metalen bootje, in de verte 1 roze stipje zien en toen weer terug. En die hotelkamer haha. Wat de bril betreft, zeg even in welke steden jullie komende tijd zijn. Je kon vroeger altijd poste restante pakketjes sturen naar een postkantoor, dat zal toch nog wel kunnen. Als je zegt waar je over een of twee weken bent sturen we jullie poste restante een paar brillen op. Aan jullie dan de taal om in de betreffende stad het hoofdpostkantoor op te zoeken, maar dat moet lukken. Het is ook wel de tijd van het jaar om een pakje te ontvangen :-D
Justine 2017-11-13 10:11:14

Gelukkig gaan jullie avonturen op dezelfde ontspannen manier weer verder. We hebben ons zorgen gemaakt over de enorme stormen in Zuid-Vietnam. Wat is Laos achtergebleven bij het buurland! Veel plezier verder en hartelijke groeten!!!
Jan en Loes 2017-11-13 10:14:39

Weer genoten van jullie ervaringen en de mooie foto's. Voor het probleempje van de leesbril zijn al genoeg creatieve oplossingen. Wat maken jullie veel mee. Heel veel plezier ne doe voorzichtig.
Marieke 2017-11-13 19:20:08

Wat maken jullie ontzettend veel mee. Een belevenis voor het leven. Geweldig. Blijf jullie volgen. Hartelijke groet. Goede reis verder. Joost
Joost 2017-11-14 20:58:46

Weer een heel leuk verhaal dames én het werkt ook nog hartverwarmend in rillerig Nederland.
Jack en Hilde 2017-11-14 22:03:59

Zo, ik ben weer bijgelezen en onder de indruk van jullie ondernemingslust en avonturen. Ik ga er eigenlijk vanuit dat jullie mooie verhalen na jullie terugkomst in Nederland uitgegeven zullen worden. Waarschijnlijk staat Lonely Planet al te popelen. Klasse!! Liefs Lex
Lex 2017-11-15 14:24:16

Ooooooo, die foto met varkentjes op de brommer. Hoe anders kan het zijn in andere landen! Heerlijk, die humor in jullie verhalen. Ik geniet er van.
Nellie 2017-11-17 09:24:26

Hallo dames Wat een avonturen. Wij zijn laos nu uit en zitten nong khai. Mochten jullie daar in de buurt komen is Mut Mee questhouse een heerlijke plek. Doen jullie ook de onthaasting van udon thani naar chiang mai? Wij beginnen daar over 3 dagen mee. Wie weet zien we elkaar nog. Kleine kans. Veel plezier.
May (van truus en may) 2017-11-17 12:24:08

Hallo ladies, Het was weer heerlijk om jullie reisverhaal te lezen. In 'het heetst van de strijd' om fase 2 van mijn masteropleiding, is een verhaal als dat van jullie fijn om weer even te bedenken dat het leven om meer draait dan papers en literatuurstudies. Ik heb veel bewondering over hoe jullie alles aanpakken en hoe jullie genieten. Ik wil graag deelgenoot blijven van nog heel veel mooie momenten. Vele groeten, ook van Guido, die het op de een of andere manier maar niet lukt om jullie berichten op zijn eigen e-mailadres te ontvangen. Enne ..... nog bedankt voor jullie liedje ter ere van mijn verjaardag. Zo direct gaan we met z'n allen eten bij Metropool en dan naar de film. Liefs, Mieke
Mieke de Vries 2017-11-18 17:21:23