Dag 245
Gefietst: 8927 km

Op dit moment vierden we vakantie. Zo voelde het tenminste. We waren aangekomen op Koh Lanta, een mooi eiland in Zuid-Thailand. Hier hadden we onszelf vijf redelijk luxe dagen cadeau gedaan in een mooi resort. Bij aankomst kregen we een kokosnoot en bananenmuffins. Daarna werden we langs het prachtige zwembad naar een heerlijk lichte bungalow gebracht. Dit keer géén badkamer waar je half boven de WC moet douchen, maar een regendouche, apart van de WC. Föhn, waterkoker, koffie en minibar zijn aanwezig. Buiten een groot terras met luxe stoelen. 's Middags kreeg je bij het zwembad of op je terras een bordje met vers fruit geserveerd. Het was vijf minuten lopen naar zee, waar je een prachtig wit strand vond. We hadden een mooie schaduwplek gevonden waar we ons eigen paradijsje creërden door onze hangmatten tussen twee bomen te hangen. Geen kokospalmen natuurlijk, levensgevaarlijk. Zo brachten we de tijd al lezend en slapend door, terwijl we tussentijds in het azuurblauwe zeewater hingen.
's Avonds aten we met de voeten in het zand, terwijl we in de verte de lichtjes van de vissersbootjes zagen. En dan bedachten we dat de tijd toch wel erg snel ging. We waren al acht maanden op reis en hadden nog maar drie maanden te gaan!
Het leek een eeuwigheid geleden dat we in China begonnen met fietsen. We bekeken vaak de foto's en merkten dat herinneringen soms door elkaar gingen lopen. "Wie vertelde ons ook al weer dat..., In welke plaats hadden we ...., Waar hebben we die enorme bui ook alweer gehad?"

We ontmoetten vaak leuke en bijzondere mensen onderweg. Zo kwamen we onlangs in een klein resort aan zee twee Fransen tegen die (dachten wij) een oud Aziatisch vouwfietsje gehuurd hadden. De Fransen waren geïnteresseerd in onze fietsen en in onze reis. Ze vertelden ook op fietsvakantie te zijn. Fietsvakantie? Toch niet op die vouwfietsjes? Wij zijn zelf jarenlang op Dahon vouwfietsen op fietsvakantie geweest, maar dat waren nog redelijk luxe fietsen met vierentwintig versnellingen. Maar deze oude fietsen? Vol enthousiasme begon de Fransman te vertellen dat ze deze fietsen met zeven versnellingen tweedehands in Thailand hadden gekocht voor €40,-. In Cambodja hadden ze bagagedragers laten lassen voor €0,50. Zo kon er op elke fiets één sporttas achterop, waar alles in zat voor de hele reis. Verder had de man een klein mandje aan het stuur hangen waarin een fluitje en wat stenen zaten om de honden te verjagen. Ze fietsten maximaal 50 kilometer per dag en wanneer er steile hellingen kwamen, klapten ze de fietsen in en regelden ze vervoer.
En in het vliegtuig? Niks geen gedoe met een fietsdoos! Gewoon de fiets vouwen en op het vliegveld helemaal in plastic laten sealen.
Ze werkten telkens een half jaar om vervolgens een half jaar naar Azië te gaan om te fietsen. En alles op die oude vouwfietsjes.
Tja, wat deden wij dan moeilijk met onze handgemaakte fietsen met Rohloff naaf, al ons gereedschap, reservespullen en onze Ortlieb fietstassen?
Routes hadden ze ook al niet. Gewoon even op Maps.me kijken op de telefoon en fietsen maar.
Voor iedereen die vindt dat wij met een groot avontuur bezig zijn (en dat vonden we zelf meestal ook): het kan dus nóg een graadje heftiger!

In ons vorige blog hadden we al over de Denen geschreven, Hanne en Jan. Via de mail kregen we van hun een leuke tip: een prima resort in Khao Lak. De naam van het nabijgelegen strand was Khuk Khak. Hoewel de naam anders deed vermoeden, was ook dit een paradijselijk stuk strand, heel rustig. Ons hotel lag een paar minuten fietsen van het strand. Echt een super plek voor 800 baht (€20,00) per nacht. Mét zwembad, mooie kamers en een fijn terras. Wat wil een fietser nog meer? Ook hier bleven we een paar dagen.
We hadden het reistempo een stuk teruggeschroefd omdat we ruim in de tijd zaten.

Hanne en Jan waren ook nog een dag in Khao Lak en samen hebben we een auto met chauffeur geregeld om naar het mooie Chiaw Lan Lake in het natuurpark Khao Sok te rijden.
Na ruim twee uur rijden kwamen we in het park bij een balie om de bootexcursie te regelen. Een hele dunne dame aan de balie (Elly vroeg zich af hoe al die organen in haar lijf passen) sprak razendsnel onverstaanbaar Thai English. We kregen een onduidelijk keuzemenu. Ze wees op wat foto's en op een kaartje: two houe (hours) en tikte vervolgens een bedrag in op haar calculator. Twie houe en foo houe was ook mogelijk. Wij wilden zo lang mogelijk het meer op, dus: vier uur. Dan kwamen er nog opties: with lun (lunch) or no lun. We vroegen waar de lunch was, maar dat werd niet duidelijk. Kwam er dan tijd bij? Nee, foo houe! Dan maar met het gebaar van eten: Lunch on the boat? Or lunch in a restaurant? Het antwoord: Yes!
Het werd niet duidelijk. We kozen dus voor: No lunch, zodat we na de excursie zelf iets konden regelen.
Er werden nog wat bedragen aangeslagen op de calculator: boat, cave, National Park. Uiteindelijk kwam er een totaalbedrag uit waar iedereen tevreden mee was.
Na een kop koffie gingen we naar de boot. We hadden een bootje voor ons vieren en wat we op en rond het meer zagen, overtrof wat ons betreft zelfs Halong Bay in Vietnam. Fantastisch mooi azuurblauw water en schitterende karstbergen. Onze kapitein sprak geen woord Engels, dus we hadden geen idee wat er verder allemaal ging gebeuren. De informatie aan de balie had dit ook niet echt duidelijk gemaakt. Na ruim een uur gevaren te hebben, legde de boot aan en gingen we een heuvelachtig pad door een prachtige jungle lopen. Aan de andere kant van de berg kwamen we bij een onwaarschijnlijk mooi gekleurd water en werden we met een gemotoriseerd vlot naar een grot gebracht. We hebben al heel wat grotten gezien en meestal ben ik er niet dol op, maar deze grot bevatte versteende koralen en dat was echt mooi.
Na de wandeling terug door de jungle mochten we onze boot weer op. We vroegen ons af of we nog gingen zwemmen, want er was nog ruim tijd over. De kapitein voer echter terug. Onze Deense vriendin wist hem duidelijk te maken dat wij nog wilden zwemmen. Dat zinde de kapitein niet echt. Met een boos gezicht draaide hij de boot en hij telefoneerde luid mopperend (waarschijnlijk dat die achterlijke falangs in het laatste half uurtje ook nog even wilden zwemmen). Bij een prachtige zwemplek mochten we nog een kwartiertje het water in en daarna moesten we helaas terug.

Op de terugweg naar ons hotel stopten we bij het Tsunami Cemetry. Khao Lak was dertien jaar geleden een van de ergst getroffen gebieden. Wat een ontgoocheling! We hadden een goed onderhouden kerkhof verwacht, maar het geheel was een verloederde toestand met kleine gedenkstenen met nummers (geen namen), veel onkruid en slecht onderhouden gras. Een plek die weinig eer betoonde aan de slachtoffers!

Na dit uitstapje vertrokken de Denen richting Krabi, om van daaruit terug te vliegen naar Kopenhagen.
Een paar dagen later fietsten ook wij richting Krabi, via Phang Nga.
Vanwege de enorme hitte lieten we de laatste tijd telkens om vijf uur de wekker aflopen, zodat we na een douche en een rustig ontbijt om half zeven op de fiets zaten. Meestal waren we dan uiterlijk half een op de plaats van bestemming.
Bij Krabi brachten we eerst nog een paar dagen in Ao Nang door, het strandgedeelte dat bij Krabi hoort. Dat vonden we toch wel enigszins een afknapper. Voor ons té toeristisch. Een bootexcursie naar Railay Beach, alleen per boot bereikbaar en een prachtig strand, kon daar geen verandering in brengen. Het was heel mooi, maar de kleinschalige rust van Khao Lak vonden we daar niet terug.

In de stad Krabi verlengden we ons visum met dertig dagen. We zouden anders teveel moeten haasten om het land uit te komen.
We waren nu dus zo vrij als een vogeltje: we hadden nog tijd genoeg om op mooie plekken wat langer te blijven. Eerst nog in Thailand en daarna in Maleisië waar we drie maanden zonder visum mochten rondfietsen.
Maar eerst nog twee dagen op Koh Lanta genieten! Morgen gaan we een stukje fietsen naar de andere kant van het eiland met als doel om de (kleine) hoofdstad met houten huizen te bekijken en om heerlijk te gaan lunchen bij een visrestaurant aan de pier. Het leven is hier zo verkeerd nog niet!

Geschreven door De.Trappers