Dag: 329

We gingen naar Bali zonder de fietsen; deze konden tegen een kleine vergoeding achterblijven in het hotel. Fijn, want Singapore was de veiligste plek ter wereld op het moment dat wij naar Bali vlogen! Trump en Kim Jong-un gingen elkaar ontmoeten op het eiland Sentosa. Beveiliging alom dus. Uiteraard gingen wij, voordat we naar Bali vertrokken, even een kijkje nemen op Sentosa, de "State of Fun". Sentosa is één groot vakantiepark. Op het groene eiland vind je een groot pretpark, een waterspeeltuin voor kinderen, een golfbaan en veel resorts waaronder het Capella Hotel waar de top met Trum en Kim Jong-un plaatsvond. In een felgekleurd toeristentreintje werden we afgezet bij het Beachstation. Vandaar kon je lopend verder naar De Bikini Bar of de Bora Bora Beach Bar, sabbelend aan een waterijsje van € 4,50. Er hingen luidsprekers zodat je tijdens het wandelen kon genieten van zoete, lichte popmuziek.

Als je een stationnetje eerder uitstapte kon je de beroemde leeuw van Singapore, de MerLion bewonderen; een standbeeld van een leeuw met een vissenstaart. "Mer" van mermaid en "lion" van leeuw (Singa). Volgens de publiciteitscampagne van de Singapore Tourism Board, komt het schepsel uit het legendarische verhaal van Sang Nila Utama, die de leeuw op een eiland zag jagen toen hij op weg was naar Melaka. Het eiland werd uiteindelijk de zeehaven van Temasek, de voorloper van Singapore.

Ben je uitgekeken op de MerLion, dan kun je veel geld uit gaan geven aan allerlei attracties. Wij hielden het voor gezien en zochten de metro op die ons weer naar ons rustige hotelletje bracht.

We vlogen naar Bali met slechts één tas handbagage. De laatste keer dat we op Bali waren was men bezig een nieuw vliegveld te bouwen. Dit zou de wachttijden aanmerkelijk moeten verkorten. Nou, plan mislukt! Er stonden honderden mensen in lange rijen voor de loketten van de douane. Gezellig kletsend met Australiërs achter ons schuifelden we steeds een stukje verder en na ruim een uur kregen wij ons stempel in het paspoort. Even pinnen, taxi zoeken en op naar Ubud. Het verkeer op Bali is rampzalig! Lange files naar de steden en de stranden. Over 30 km hebben we een dikke anderhalf uur gereden. Ach, we hadden geen haast en de auto was comfortabel.

In Ubud hadden we een eenvoudig guesthouse geboekt met een mooie tuin en een fijn terras. Midden in het centrum, dus alle restaurantjes lekker op loopafstand. Dat lopen was toch wel een dingetje. De stoepen zijn erg smal en winkeltjes versmallen die stoepen nog meer door hun waren op de stoep uit te stallen. Naast elkaar lopen is onmogelijk en als je achter heel langzaam slenterende Aziaten loopt is inhalen alleen mogelijk als je de hoge stoep afspringt, snel via de weg loopt, brommers en auto's probeert te ontwijken en snel weer de stoep opklimt na de inhaalmanoeuvre. De stoepen zijn bekleed met kleine vierkante tegeltjes. Tenminste, zo zou het moeten zijn. Maar veel van die tegeltjes zijn verloren gegaan en dat veroorzaakt nogal wat ongelijkheid. Ook zijn er veel verzakkingen, soms diepe gaten (echt doodeng) en roosters die hoognodig aan vervanging toe zijn en waar je dus maar beter een grote stap overheen neemt. Kortom, wandelen over de stoepen kostte de nodige behendigheid en energie.

We hebben veel zitten lezen op ons terrasje. We kwamen om de toerist uit te hangen en hebben dus ook een excursie geboekt. Een gedeeld busje, lekker goedkoop. Alleen vervoer, de entrees en de lunch moesten we zelf afrekenen. We bezochten diverse tempels: de Goa Gajah (Olifantentempel), een grot, daterend uit de 11e eeuw. De ingang van de grot bestaat uit een soort monsterlijk wezen met wijd open mond waardoor je de grot inloopt. In de grot een beeld van Ganesha (hindoegod met vier armen en een olifantenkop). Tegenover de grot een fontein met vrouwenbeelden, zes waterspuwende nimfen. Ook Erika Terpstra heeft hier nog gebadderd.

De tweede stop was bij een indrukwekkende heilige bron, Tampak Siring waar Hindoes, gekleed hun heilige bad namen. Het tafereel deed ons aan beelden van de Ganges in India denken waar duizenden mensen tegelijk hun heilige bad nemen. Ook toeristen zagen wij het frisse water trotseren en devoot met hun handen gevouwen door het water lopen om onder de waterspuwers de zonden af te laten spoelen. Dat zag er toch wat potsierlijk uit.

We bezochten verder nog Besakih, de grootste tempel van Bali, een uitzichtpunt waar we over een meer naar de door wolken omhulde Mount Batur konden kijken. Ook bezochten we een koffieplantage met als doel dat we de dure Kopi Luwak zouden kopen. Kopi Luwak wordt gemaakt van de koffiebessen die uit de poep van de cevetkat worden gezeefd. De bonen worden gewassen, gedroogd en gebrand. In Nederland kost deze koffie al gauw €40 voor 100 gram. Wij waren tevreden met ons potje Nescafé.

De laatste stop was in Denpasar bij het oude gerechtshof van het Klungkung koninkrijk. Hier werd de misdadiger gehoord en werd hem een straf opgelegd. Het plafond van de ruimte was beschilderd met afschuwelijke taferelen om de misdadiger te laten zien wat zoal de strafmogelijkheden konden zijn. In een groot monument werden tafereeltjes tentoongesteld waar Nederlandse soldaten met moderne wapens de minder modern bewapende Balinese inwoners vermoordden. Met een licht gevoel van gêne stapten we weer in onze minivan voor de terugtocht.

Na een heerlijke week in Ubud werd het tijd om naar Sanur te verhuizen, de zee. Door de pendelbus werden we een paar kilometer van ons reeds geboekte homestay afgezet zodat we nog een flinke wandeling maakten. Maar er was voldoende te zien. Rijen kraampjes waar verkopers hun best deden hun waren aan te bieden. Waren die voornamelijk bestonden uit souvenirs. Een kleurrijk geheel. Ook de dames van de massage zetten hun zieligste stemmetje op en boden hun diensten aan: "Massaaaaaaaaage?". We bedankten vriendelijk.

Een leuke homestay, midden in het centrum. Hiervandaan konden we makkelijk naar het strand. Bijkomend probleem echter was het weer. Na één dag wind en zon sloeg het weer om in buiig. Heel ongewoon in deze tijd op Bali. We waren dan ook in de veronderstelling dat de bui na een uurtje wel verdwenen was en dat de zon zich weer zou melden. Dus we lieten de plu thuis toen we een flinke wandeling gingen maken. Dom, dom, dom! De hele dag door wisselden harde buien en miezer elkaar af. Wij liepen van de ene schuilplaats naar de andere en zo bleven we toch nog redelijk droog. Op het strand hebben we tijdens een schaarse droge periode staan kijken naar een groepje jongens die samen een vlieger hadden gemaakt. Deze zou voor het eerst opgelaten worden. Een prachtige vlieger met een fel rode, houten drakenkop en een stoffen staart van 48 meter lang! Een enorm ding om te zien. Vakkundig werd de staart aan het voorste deel bevestigd. Een grote katrol met stevig vliegertouw werd verbonden. De kop werd iets opgetild zodat de wind eronder kon komen en de staart begon te bewegen. De vlieger wilde de lucht in! Hoger ging de kop en de staart begon steeds meer te zwiepen. En los was de vlieger. Snel klom deze omhoog, stevig vastgehouden door de jongens. Het touw sneed in hun armen. Wij deelden hun enthousiasme en raakten geëmotioneerd. Wat een prachtig gezicht! Teruglopen door de tegen was nu niet meer erg. Wat was dit mooi.

Het weer bleef wat onstabiel. Geen strandbedjesweer. We brachten onze tijd door met het kijken naar de ferries die aan- en afvoeren tussen Sanur en het populaire eiland Lembongan. En voor de laatste dag boekten we een auto met chauffeur. We reden naar Zuid-Bali, naar het schiereiland Nusa Dua, en bezochten het Garuda Wisnu Kencana Park. Een cultureel park waar Balinese dansen te zien zijn en waar gewerkt wordt aan het op één na hoogste standbeeld van de wereld. Het beeld moet een gelijkenis worden van de Hindoegod Visnu, op de rug van een Garuda, het nationale symbool van Indonesië. Er wordt al 30 jaar gewerkt aan het 126 meter hoge beeld (30 meter hoger dan het Vrijheidsbeeld) en de verwachting is dat het dit jaar, 2018, afkomt. Dan moet het echter niet zo hard waaien, want de hijskraan mag alleen gebruikt worden als het bijna niet waait. En dat hebben wij niet meegemaakt op Bali.

Ook bezochten we de prachtig gelegen Ulawatu zeetempel. Als tempel vonden we het niet zoveel voorstellen maar de ligging was adembenemend mooi op steile rotsen.

Om waardig afscheid te nemen van onze twee weken vakantie op Bali hebben we heerlijk met de voeten in het zand, romantisch bij kaarslicht gedineerd en genoten van een fantastische visschotel, begeleid door een lekker flesje rosé.

Air Asia bracht ons in ruim 2 1/2 uur weer in Singapore, een stukje richting huis.

Geschreven door De.Trappers