Dag: 155
Gefietst: 5883 km

Onze Belgische vrienden, Christien en Theo , zijn extra vroeg uit de veren om ons uit te kunnen zwaaien. Na een warm afscheid fietsen we via Poperinge naar Zeldegem. We vinden een plekje op een mini camping. Een kleine plek kost een tientje, een grote twee tientjes. Onze tent meet ongeveer 3x4 meter. De dure plek dus.
Het valt ons op dat op deze camping veel jonge mensen staan; een tikkeltje alternatief ook. Enfin, het is erg rustig en we vinden de plek prima. De avonden worden al weer fris en om 21 uur duiken we lekker ons bed in.
En daar begint het: kiespijnmuziek! Hele irritante psychedelische techno! (Ik wil het geen muziek noemen).
Een feest bij een boerderij? Of een minifestival? Het is niet eens heel dichtbij, maar de dreun en de eentonige herrie, maken dat ik geen oog dicht doe. Om 6 uur is het stil en val ik eindelijk in slaap. De wekker loopt om 7 uur af.

We verlaten België. Via een bruggetje over een smal watertje (geen idee hoe het watertje heet) dat de grens tussen België en Nederland vormt, zetten we na vijf maanden weer voet op eigen bodem. Nou ja, als we Zeeuws Vlaanderen “eigen bodem” mogen noemen.
In Sluis komen we op een SVR camping terecht. De eigenaar wijst onze plek aan, 450 meter vanaf de receptie, dus bijna weer in België. Er staat zelfs een officiële grenspaal.
De man vraagt honderduit over onze reis en steekt z’n jaloezie niet onder stoelen en banken. Maar zijn bedrijf geeft hem niet de gelegenheid om op vakantie te gaan.

We bezoeken Sluis, een klein middeleeuws vestingstadje met een Belfort en stadswallen. Maar toeristen komen vooral naar Sluis voor de vele winkels en restaurants.
We gaan uiteraard heerlijke Zeeuwse mosselen eten en kletsen uren met onze tafelburen over hun vrijwilligerswerk in diverse Afrikaanse landen. In het donker fietsen we naar de camping terug, waar we in een sprookjesachtige sfeer komen: bij alle caravans en langs de paden staan gekleurde lampjes.

Met opnieuw stevige tegenwind fietsen we door het polderlandschap naar Breskens. Het veer, alleen voor voetgangers en fietsers, brengt ons naar Vlissingen op Walcheren. Het is 5 km van Breskens naar de overkant. Op de boot doen we een labcache; elke kilometer een vraag. Ingewijden weten waar ik het over heb, anderen moeten naar eens googelen.

Het is nog maar een klein stukje naar Middelburg. Boerencamping ‘t Hof heeft nog plaats en we installeren onze tent. Voor de hoeveelste keer? Geen idee. Ik schat in de 70e keer.
Het bedrijf heeft 150 koeien, van klein naar groot, vier lama’s en een paar eenden met een kuiken. De kalfjes worden direct na de geboorte gescheiden van hun moeder. De, overigens zeer praatgrage boerin, vertelt ons dat de koe soms niks van haar kalf wil weten of er bovenop gaat liggen. Het kalf krijgt vier keer de biest van de eigen moeder en daarna de voorraad uit de vriezer. De stiertjes gaan na een klein jaar naar de mester; hun is slechts een kort leven beschoren.

We bezoeken in Middelburg Sjakiie’s Chocolade Museum. Een waar feest! We betalen een tientje entree per persoon en krijgen een plastic doos met 14 vakjes. In elk vakje zitten stukjes chocolade, in het grote vak een koetjesreep (nepchocolade) en een klein Tony’s reepje. Ook het zeebanket (ook hartstikke nep) ontbreekt niet.
We wandelen door het museum en bij elk nummer mogen we een stukje chocola proeven dat bij het betreffende nummer hoort. We lezen dat we niet mogen kauwen, maar de chocolade 5 minuten lang op onze tong moeten laten smelten. Het kauwen stimuleert het verslavingscentrum in de hersenen waardoor je alleen maar meer chocola wil. Een hele kunst om een klein kruimeltje chocola in 5 minuten te laten smelten. We leren hoe chocolade wordt gemaakt, leren over de kwaliteit van chocolade en eten ons tonnetjerond aan alle verschillende smaken chocola. Aan het eind krijgen we nog een drankje.
De plastic doos mogen we houden; hebben we niet gedaan overigens. Wel halen we met een bonnetje in de winkel een heerlijke gratis bonbon en in weer een andere winkel een gratis beker slush. We vertellen in de bonbonwinkel wel snel dat we op fietsvakantie zijn en helaas geen chocola mee kunnen nemen.

De wind blijft goed z’n best doen. Met een zeer stevige bries uit het noordoosten, pal tegen dus, fietsen we door het kale landschap van Zeeland. In Veere steken we het Veerse gat over per fietsveer en we buffelen de vijf kilometer over de Zeelandbrug. In Oude-Tonge vinden we opnieuw een SVR camping waar we onze tent voor één nachtje opzetten. Een goed georganiseerde camping overigens. Overal hangen bordjes waar de regels duidelijk beschreven staan. Zo dient men na het douchen met een speciaal daarvoor bestemd emmertje, de goot schoon te spoelen, en met een stukje wc papier het putje te reinigen. Ik vertik het en laat de douche waarschijnlijk niet proper genoeg achter voor de volgende.

De voorspelde regen laat nog even wat langer op zich wachten. Het ziet er dan ook naar uit dat we onze reis met prachtig weer kunnen gaan afsluiten. In Hardinxveld-Giessendam worden we een stukje begeleid door The Dutch Bicycle Orchestra. Ze spelen al fietsend een vrolijk stukje muziek. Wanneer ze even achteruit moeten met hun fiets, blaast een orkestlid de waarschuwende “achteruitrijpiepjes”.

We arriveren, na enig zoekwerk, op een SVR camping in Schelluinen. De camping is vol. Allemaal caravans en campers. Maar er is grasstrook waar wij prima ons tentje op kunnen zetten. Wel nog even drollen ruimen. Eenden?

Nog een dikke 100 kilometer naar huis. Raar idee. Niet aan denken. Nu genieten van het mooie weer en van het kamperen.

Geschreven door De.Trappers