We doen bijna vijf uur over de rit van 150 km naar Kumily. Maar het verveelt geen moment; er is zo veel te zien onderweg.
Raj laat de bus tot ruim 800 meter hoogte klimmen. We ervaren een heerlijke koelte.

Onze lunchplek is tegenover een spuuglelijke kerk, die in de Efteling niet zou misstaan.
“My guest hotel”, zegt Raj.
“Oh, you sleep here tonight?”
“No, my guest hotel.”
“Yes, your hotel”, zegt Cornemiek. Raj raakt ietwat geïrriteerd.
“No missis, My Guest Hotel, lunch.”
Ach, natuurlijk! Hier worden restaurants ‘hotel’ genoemd. Heel verwarrend. Op de gevel van dit hotel prijkt groot, in neon de naam: My Guest Hotel. Raj slaapt gewoon, zoals altijd, op de achterbank van de bus.

Het eten is heerlijk; de ober doet ons door zijn motoriek denken aan Fawlty Towers: Basil. Maar we worden professioneel en vriendelijk bediend.

Op het programma staat een tocht met een boot door het Periyar National Park in Thekkady. Er leven 62 soorten zoogdieren waarvan de 1000 olifanten, 52 Bengaalse tijgers, en de Indische kroonaap, de bekendste zijn.
Raj brengt ons om 6.30 uur naar de ingang van het park waar we in een van de klaarstaande bussen stappen voor de vier kilometer naar de boot. Opvallend dat de witte mensen in andere bussen gedirigeerd worden dan de Indiërs.
We hebben eerste klas plaatsen: het bovendek op de voorste stoelen. Met de camera in de aanslag varen we weg.
Een van de bootsmannen vertelt dat we niet mogen staan, dat de tocht ongeveer een uur duurt en dat we niets zullen zien; het is koud, het water is koud en de dieren zullen zich daardoor niet laten zien.
Mooi is dat. We zien wel wat ijsvogels, snake birds en heel, heel ver weg, vier bizons. Tenminste dat het bizons zijn moeten we maar geloven. Vier kleine zwarte stipjes zien we, meer niet.
Maar het landschap is prachtig!

Het volgende uitje is een kruidentuin. We krijgen uitleg over kaneel, nootmuskaat, peper, vanille en kruidnagel. Wat een werk om een pijpje kaneel te maken! In de Nederlandse supermarkten ligt alleen de in China geproduceerde kaneel, waar chemische troep aan toegevoegd is. We proeven nu het verschil! En kruidnagel: daar hoort olie in te zitten. Maar wij hebben bijna altijd de kruidnagel zonder de olie.
De smaken van het eten in India zijn ook heel intens. Je proeft alle verse kruiden heel duidelijk. We gaan ons leven beteren en kopen een tas vol kruiden voor thuis in de shop.

Na opnieuw een koude douche (deze wordt blijkbaar pas na 6 uur warm…) stappen we bij Raj in om weer naar het Periyar National Park te gaan. Maar nu voor een jungle walk van drie uur. Dichte schoenen en donkere kleding verplicht.
Het Periyar National Park is sinds 1978 een tijger reservaat en is sinds 1991 aangesloten bij een olifanten project. Voor toeristen is slechts 55 vierkante km (van de 925 vierkante km) toegankelijk. Iedereen kan bedenken dat er dus maar een extreem kleine kans is om al wandelend wild tegen te komen.
Enfin, we stappen om 6.30 uur weer bij Raj in de bus en vervolgens weer in een andere bus. We moeten alle drie (ja, drie: Kees gaat niet mee. Zijn knieën verbieden hem deze wandeling), een formulier ondertekenen dat we het park niet aansprakelijk zullen stellen in geval van een ongeluk (zoals opgegeten worden door een tijger?). We tekenen.
Onze gids is een nors uitziende man, maar blijkt een uiterst kundige gids te zijn. Hij behoort tot een stam die al vele jaren in dit gebied woont en hij kent het park dan ook als zijn broekzak.
We stappen op een wiebelend trekvlot en de gids trekt ons met een touw naar de overkant.
Hij zet er stevig de pas in. Het landschap is mooi. Een beetje vergelijkbaar met de savannes, maar ook weer niet. We zien weer diverse vogels en een wild zwijn op grote afstand. Maar ook olifantendrollen. Hoe verder we wandelen, hoe verser de drollen worden. Onze gids maant ons tot stilte. We speuren en speuren, maar zien niks.
De gids heeft telefonisch contact met een andere gids. Er zouden olifanten gezien zijn. Verder lopen dus, met de mond op slot.
En dan ziet onze gids ze: vijf olifanten. Drie volwassenen en twee kleintjes.
Ze staan een enorm eind van ons af en ik zie een grijs vlak met iets bewegends aan de voorkant. Met mijn 200 mm zoomlens zie ik inderdaad dat er olifanten staan en ik druk op de ontspan knop van mijn toestel. Het resultaat zie je hieronder.
De gids maakt nog een foto met onze iPhone, door het oculair van zijn verrekijker. Iets duidelijk. Ook deze foto staat hieronder.
We zien ook drie toekans (die vogel die bij Van der Valk buiten staat) vliegen. Maar een foto lukte niet.
We lopen terug. Een flinke tippel nog. De gids blijft herhalen hoeveel geluk we gehad hebben; hij ziet in gedachten zijn fooi omhoog schieten.
Aan het eind van de tien kilometer die we afgelegd hebben, belonen we de gids voor zijn inzet en gaan met de bussen in omgekeerde volgorde, naar het hotel, waar het ontbijt al achter de rug is. Maar een uiterst aardige ober verzamelt van alles voor ons en zo wordt ook de inwendige mens tevreden gesteld.

We checken uit en Raj rijdt ons naar een prachtig resort bij Munnar. Een bergachtig gebied. We doen een dikke drie uur over de 105 km. De weg is smal en heeft veel bochten. Ineens kunnen we niet verder. Het is nog zo’n twee km tot het resort, maar de brug is weg, verdwenen, kapot of nog in aanbouw. We keren en na een paar keer vragen komen we veilig in het Leaf Resort. Een rijtje personeel staat klaar (net als in Downtown Abbey) en we krijgen een diarree kleurige stip op ons voorhoofd.
We zijn welkom.

Geschreven door De.Trappers