De supermarkt in Mysore heeft een groot assortiment met voor ons nuttige spullen en we slaan even wat noodlesoep en koekjes in voor het verblijf in Wayanad.
We zien veel moslimvrouwen met niqab, waarbij alleen de ogen te zien zijn. Wat een verschil met de kleurrijke hindoevrouwen!
De kassa’s zijn modern: je betaalt met kaart of met je telefoon. Cash mag gelukkig ook nog. Vóór ons staat een volledig gesluierde vrouw met haar creditcard te zwaaien. Het blijft bij zwaaien, want haar man komt de pincode intoetsen.

De weg naar Wayanad voert ons door een heuvelachtige en bosrijke omgeving. We rijden door en langs wildreservaten waar tijgers en zelfs beren wonen. Maar behalve wat apen zien we verder geen wild.
Cornemieke vraagt aan Raj: ‘Wat voor apen zijn dat?’ ‘It’s two monkey madam.’ ‘Welke soort Raj?’ ‘It’s monkey monkey, ma’am’.

Hoe verder we komen, hoe weelderiger het groen wordt. Op de heuvels zien we theeplantages. Aan de grote huizen te zien, weten de rijke Indiërs deze omgeving ook wel te waarderen. Het klimaat is er veel aangenamer.
Dan slaat Raj linksaf en we rijden een ongeasfalteerd, zanderig en steenrijk smal pad in, steil omhoog. De airco moet uit om de motor te sparen. Kilometers ver kruipen we hobbelend naar boven. We zijn blij met onze kundige chauffeur; een schuiver naar de afgrond is niet ondenkbaar.
We komen langs theeplantages waar kleurrijke vrouwen theeblaadjes plukken en in manden verzamelen.
Uiteindelijk arriveren we bij ons resort, waar we een cottage met een mooi balkon in het groen krijgen. Wat een rust! We spotten een eekhoorn die wel vier keer zo groot is als de eekhoorns die wij kennen.

Vanuit Wayanad hebben we geen speciale excursies geboekt, maar Raj heeft een uitgebreide sightseeing voor ons bedacht. Na het ontbijt schuiven we het busje in en hobbelen we de steile weg terug naar beneden. We maken een mooie tour door een bergachtig gebied met thee- en bananenplantages en kleine dorpjes. We stoppen op een plek waar volgens Raj een mooi meer is. ‘A really great place, madam, sir!’ Bij de kassa blijkt tot onze blijdschap dat we alle vier in aanmerking komen voor seniorenkorting. In plaats van 40 cent entree betalen we nu 20 cent. Het is een drukte van jewelste: schoolklassen en grote families lopen door het park. Een grote groep meiden in schooluniform met mooie geruite rokken poseert joelend en juichend voor ons.
We lopen naar het meer en huren een waterfiets. Het roept jeugdherinneringen op!
We spotten aalscholvers en een mooi ijsvogeltje.
Daarna houden we het voor gezien in dit park. Wij blijken zelf een heuse attractie te zijn; hele families willen met ons op de foto.
We rijden verder met Raj, nu op weg naar een ayurvedische kruidentuin. Onze gids is een vrouw die goed verstaanbaar Engels spreekt. Ze pakt het slim aan en benoemt bij de diverse planten meteen tegen welke kwalen ze wonderbaarlijk goed helpen. Ze slaat alles in haar geheugen op. Vooral als Elly en ik enthousiast reageren bij de plant waarvan je in één maand tijd 4 kilo kunt afvallen, zónder excercise! ‘Yes, yes, I will show you in the shop! It’s called Optislim.’
In de winkel gaan we inderdaad voor de bijl. We verwachten dus slank uit India thuis te komen. Verder hebben we ook nog wat andere potjes gekocht tegen zeer redelijke prijzen.

Na de lunch bezoeken we nog een paar toeristische trekpleisters: een enorme stuwdam en een waterval zonder water. Dan maar de theefabriek bezoeken, maar deze is dicht.
Geen probleem, we hebben een hartstikke leuke dag en gaan graag nog even op ons terrasje zitten.

‘s Morgens vertrekken we naar Cherai Beach voor een paar dagen pauze aan het strand. Raj rijdt ons behendig het berglandschap uit. Via kronkelende haarspeldbochten rijdt een mengelmoes aan voertuigen over de vrij smalle tweebaansweg. Er wordt volop ingehaald, maar iedereen wacht op elkaar en gunt de ander voorrang. Het lijkt chaotisch, maar er is geen agressie. We voelen ons volkomen veilig.
Als we de bergen uit zijn, komen we in de nogal ontwikkelde kuststrook van Kerala. Enorme villa’s herbergen het rijke deel van de bevolking. De weg waarover we rijden wordt verbreed tot een vierbaansweg. Eerst worden de bomen gekapt, daarna worden de huizen die in de weg staan óf afgebroken, óf min of meer ‘doorgezaagd’, zodat het resterende deel bewoond kan blijven. Wel pal naast de snelweg, dat wel. Er zijn huizen te zien waar kasten met inhoud en de eettafel open en bloot in het afgezaagde deel staan. Er wordt dan een muur tegenaan gemetseld en klaar is je kleinere huis. Hoe zou deze procedure verlopen in India? Misschien krijgen de bewoners te horen: ‘I’m sorry, ma’am, sir, we have to cut your house into two parts. No problem, you can live just fine in half a house!’

We komen aan in ons resort in Cherai. Het is een heerlijk rustige plek tussen de zee en de backwaters. Twee dagen geen sightseeing, maar zwemmen, slenteren, een wasje doen en op ons terras lezen.

Geschreven door De.Trappers