De laatste avond in Kochi vragen we Raj of hij ons ons naar een klein, vegetarisch restaurant wil brengen. ‘It’s a very small hotel, ma’am. You don’t mind?’ Het verwarrende is, dat restaurants hier heel vaak ‘hotel’ genoemd worden. Echte hotels heten ook ‘hotel’.
We nemen plaats in een klein restaurantje met blikken stoelen en formica tafeltjes. In dit soort zaakjes is het eten meestal uitstekend. Zo ook hier. We eten diverse soorten curry’s, rijst en chapati. In totaal zijn we dan voor vier personen 7 euro kwijt. Het kost werkelijk geen drol. Zo goedkoop als hier in India hebben we nog nooit gegeten.

‘s Morgens rijden we naar Vembanad, van waaruit we twee dagen op een houseboat door de backwaters van Kerala gaan varen. De backwaters bestaan uit een wirwar van vaarwegen in het achterland van de kust. Een soort Giethoorn XXL.
We zijn erg benieuwd naar de boot en hebben ons ingesteld op een eenvoudig gebeuren, maar eenmaal aan boord zijn we verrast. Op het voordek is een soort huiskamer gemaakt met luie stoelen en een eettafel. Verder hebben we twee slaapkamers met ieder een eigen badkamer. Het koloniale genieten kan beginnen! ‘Ons’ personeel bestaat uit een kapitein én een kok.
De kapitein is een wat gezette man van 45 jaar, ongetrouwd. Hij komt ietwat verwend en té doorvoed over en lijkt nogal lusteloos. Het type dat vast nog bij zijn moeder woont.
De kok is enthousiast en kookt drie keer per dag de sterren van de hemel. We komen straks tonnetje rond van deze boot.
We starten op het Vembanad Lake en gaan dan de vaarwegen in. Aanvankelijk zijn deze nogal breed en is het idioot druk met housboats. Er schijnen zo’n 1000 van dit soort boten rond te varen. Sommige zijn groot, hebben twee verdiepingen en plek voor 20 passagiers. Omdat wij een tweedaagse tocht maken, kunnen we na een tijdje de meeste boten achter ons laten en gaan we smallere vaarwegen in. Het wordt mooi! We hebben de kanalen voor ons alleen en kijken naar het leven langs en op het water. We zien bijzondere vogels, gekleurde huisjes, vrouwen die de was doen in de rivier en smalle boten met spullen die bij ons per vrachtwagen vervoerd worden. Alles gaat hier via het water. Langs de huizen loopt alleen een smal pad.
Kinderen gaan met de schoolboot naar school.
Dan zien we een paar kanovaarders die staand in een prauw een hele grote groep snaterende eenden over het water drijven. Ze worden naar een plek gevoerd, van waaruit ze ingezet worden om na de rijstoogst de rijstresten van de velden op te eten.
Heel bijzonder om te zien is ook een ‘heilige boot’. Dit is een smalle, enorm lange boot, die gebruikt wordt voor wedstrijden. Er zitten bij deze wedstrijden 100 roeiers en 4 stuurlui op de boot.
We knippen enorm veel foto’s en luieren op het dek. Cornemieke en ik maken weer wat aquarelletjes. Ik ben een beginneling, maar vind het hartstikke leuk en leer veel van Cornemieke.
‘s Avonds legt de boot aan op een rustige plek en genieten we van een uitgebreid diner en wat fanatieke bordspelletjes.

Na een ontbijt met toast, ei en pannenkoekjes met kokos en banaan, varen we verder.
We leggen aan bij een piepklein dorpje voor een sightseeing. Dit dorp heeft een prachtige oude basiliek met weelderige plafondschilderingen en met een spuuglelijke Lourdesgrot.
De Portugezen hebben in Kerala goed hun best gedaan: de mensen zijn hier nog katholieker dan in Portugal zelf.
Kees en Cornemieke scoren een mooi houtsnijwerk van Ganesha en op de terugweg naar de boot zien we mooie flodderbroeken hangen. We slaan fanatiek aan het passen en kopen er allemaal twee. Zelfs Kees gaat voor de bijl. Hij zwicht ook voor een knalgele broek, waarmee hij in het Gooi op jaloerse blikken kan rekenen. Na wat onderhandelen komen we op een totale prijs van €56,- voor acht broeken. Zo langzaam maar zeker zijn we onze vakantie hier aan het terugverdienen!

En zo verglijden onze dagen op het water heel aangenaam. Na nog een avond heerlijk eten en spelletjes, zit het er weer bijna op. De volgende ochtend leggen we om 9 uur aan. Raj staat ons al op te wachten en we zien ineens een hele blije kapitein! We hebben hem nog niet eerder zo enthousiast gezien. De kok weet te vertellen: ‘Dat is het huis van de kapitein. Kijk, zijn moeder staat daar!’ Een zwaaiende vrouw lacht haar zoon toe. Hadden we toch gelijk!

Geschreven door De.Trappers