Dag 37
Gefietst: 1455 km

Het wordt stoofheet. Met een temperatuur van 35 graden fietst het niet echt lekker. Vanuit St.Donat-sur-l’Herbasse zien we erg op tegen de passen die ons nog te wachten staan. Lange klimmen van gemiddeld 8% bij nóg hogere temperaturen vinden we eigenlijk niet verantwoord. En waarom zouden we dat gaan doen als er een goed alternatief is? Tenslotte hebben we die passen al twee keer eerder bedwongen (al waren we de laatste keer acht jaar jonger).
We besluiten om De Groene Weg te verlaten en door te steken naar de Via Rhona. Deze route gaat grotendeels over autovrije fietspaden en is bijna vlak.
Via Valence fietsen we bij fikse tegenwind naar Charmes-sur-Rhône. Camping Les deux Rives kennen we nog van vorig jaar: een slecht en hobbelig terrein. De kampeerder mag het zelf uitzoeken, het verdienmodel is een foodtruck en een groot terras waar ‘s avonds het halve dorp op afkomt. Een optreden van een zangeres verstoort onze rust, maar ze kan gelukkig fantastisch zingen en vanaf 22.30 uur is het rustig. Er staan diverse fietsers om ons heen én een psychiatrische, stinkende en hyperactieve malloot met hond, die door zijn vader met de auto gebracht wordt. Hij zet zijn tent en hele hebben en houwen op, waarbij de haringen bijna in de tent van een fietser komen te staan. Deze verhuist noodgedwongen naar een andere plek (mogelijk alleen al vanwege de geur). De vader rijdt weer weg, wetende dat de zoon voorlopig onder de pannen is.
Frankrijk kent veel vreemde kostgangers.

Het wordt nóg warmer. We fietsen naar Ancône, vlak bij Montélimar, de stad van de nougat. Vanwege de hitte is de fietstocht vermoeiend. De camping maakt veel goed: hij is gelegen aan een mooi meer. We vinden een schaduwplek en doen een verkoelend zwemmetje in het meer. Een jonge vader met gesluierde vrouw heeft een beatbox met irritante dreun, waarop hij de show probeert te stelen met heftige dansbewegingen. Aan ons niet besteed. Omdat het volume steeds verder omhoog gaat, vragen wij hem de muziek zacht te zetten, zodat wij van de rust kunnen genieten. Na een beleefd ‘Pas du problème madame!’ gaat de muziek uit. Hiermee zijn we van de showdans verlost en kunnen zoontje en vrouw ook weer wat aandacht krijgen.

De volgende dag loopt de temperatuur verder op en wordt het 40 graden. We fietsen naar Orange, een tocht van 70 km. De laatste 20 km trappen we in de volle zon. We moeten elke 5 km uit het zadel in een kleine schaduwplek om te drinken en om even af te koelen. Wat zijn wij blij dat we die pas niet hoeven te fietsen!
Camping Manon in Orange biedt ons een schaduwplek en een heerlijk zwembad om in te plonzen. We trakteren onszelf op een salade du chêvre chaud en een pichet de rosé in het centrum van Orange. Het terras ligt aan een plein in de schaduw van grote platanen. Franser kan het niet!

Ons doel komt in zicht: een ijsje eten in Avignon. Het is spannend, want het jaarlijkse theaterfestival van Avignon is in volle gang. Het is enorm druk in de stad en de campings zijn niet meer vooraf te reserveren. Ik ben wat optimistisch en denk dat er vast nog wel een plek zal zijn op de beste camping: Le Pont d’Avignon. Elly is daar wat pessimistischer over.
We hopen hier tot en met het weekend te kunnen staan, zodat we le Quatorze Juillet meteen meepikken. Maar helaas, alles is vol. Alleen een zonplek op het festivalveld is mogelijk. We proberen het bij de buurcamping, maar daar knappen we helemaal af: een botte ontvangst en een plekje in de zon lokken ons niet. We gaan terug naar de beste camping en vragen voor één nacht een plek. We hebben geluk: voor die nacht is er nog net een schaduwplek!
We zetten de tent op en lopen de stad in. Op de een of andere manier komen wij hier bijna jaarlijks terecht. Het blíj́ft een geweldig mooie stad met haar Pausenpaleis en de prachtige pleinen. De temperatuur van zo’n 40 graden werkt wel verlammend, maar dat weten we te pareren met twee(!) heerlijke ijsjes, terrassen en nóg een salade chêvre chaud en een pichet de rosé! Hier en daar wat kijken bij straattheater maakt het allemaal tot een fantastische dag.
We reserveren een camping voor 4 nachten op zo’n 20 km fietsen van Avignon, in Noves.

De wekker loopt om 6 uur af. Het is nog héél even stil op de camping, totdat onze hoestende en rochelende Duitse overburen (ook fietsers, hoe is het mogelijk?), met veel kabaal hun spullen inpakken.
Na het ontbijt fietsen we rustig de stad uit. We doen inkopen bij de supermarkt en komen om 10.30 uur al op de camping in Noves aan. Hier gaan we even lekker vakantie vieren! We krijgen een fantastische schaduwplek, waar we zelfs onze twee hangmatten tussen de bomen kunnen hangen. We huren een grote koelkast mét vriesvak voor onze plek en gooien de inhoud van de fietstassen in de wasmachine.
Een koele duik in het zwembad maakt het helemaal af!

Geschreven door De.Trappers