Dag: 65
Gefietst: 2574 km

We fietsen langs de Moezel. Het gaat een beetje op en neer en we fietsen van Luxemburg Duitsland binnen, en weer terug naar Luxemburg. Steeds over goed aangelegde fietspaden. En dan ineens een omleiding. Vaak negeren we een bord waarop staat “route barré” en dat komt dan altijd goed. Maar nu durven we dat niet. Er staat een enorm hek dat het fietspad afsluit en een bord: déviation. We gehoorzamen en slaan rechtsaf, het fietspad af.
Er volgt een enorme klim van een paar kilometer. Een stevige daling brengt ons weer op het fietspad en we kunnen verder.

We zien op onze navigatie dat we naar de overkant via een pontje kunnen. Op de site hebben we al gecheckt of de boot vaart. Maar bij de pont aangekomen staat een groot bord: maandag 7 augustus is het Ruhetag! We vragen een aardige mevrouw hoe het zit. Tja, een dagje niet varen. Maar jullie kunnen via Trier (12 km verder) of 6 km terug en dan via de brug de Moezel over. We gaan terug. Die omleiding negeren we nu door brutaalweg op de weg te gaan fietsen; alle knipperende lampen op de helm en fiets aan. We bereiken de brug en fietsen aan de andere kant van de Moezel de 6 kilometers weer terug.
We zijn doodmoe: eerst die omleiding en die vervelende klim en toen die stomme pont. We besluiten de eerste beste camping op te gaan. Een terrein vol met stacaravans met aangebouwde serres, keukens etc. Een allegaartje. We krijgen een stukje gras, helemaal achteraan, toegewezen. Prima. De tent wordt opgezet, we koken een maaltijd en duiken er vroeg in. Totdat we wakker worden van een hoop herrie. Een goederenspoorlijn loopt bijna over de camping en met een donderend geraas passeert de trein met z’n waarschijnlijk giftige of brandbare lading de camping.
Na de onderbroken nachtrust fietsen we verder.

Onderweg plassen we in de bosjes. Waar anders. Soms brutaalweg aan de kant van het fietspad. Dat veroorzaakt bij Marijke een klein riviertje over het fietspad. Trots kijkt ze hoe haar riviertje een behoorlijke afstand aflegt en de overkant bereikt.

We passeren Echternach. Hier zijn dus alle Nederlanders. De campings staan vol met onze landgenoten en in het centrum wordt alleen maar Nederlands gesproken.
Marijke bezoekt de basiliek waar de heilige Willibrordus begraven ligt. Ze heeft wel een bondje met deze heilige na jaren op de Willibrordusschool gewerkt te hebben, en gaat dan ook zijn crypte bezoeken. Wie weet is het op onze reis nog ergens goed voor.
We eten op een terrasje heerlijke citroen-merengue vlaai en verlaten de Nederlandse enclave weer.

De route blijft flink op en neer gaan (vooral op) en we overbruggen vandaag zo’n 500 hoogtemeters. Pittig fietsen dus.
We kiezen om ongeveer 15 uur de camping in Gentingen. We steken een heel smal loopbruggetje over en zijn weer in Duitsland.; het piepkleine slootje is de grens.
De campingeigenaar, tevens de burgemeester van Gentingen, legt ons desgevraagd uit dat de bruto lonen in Luxemburg en Duitsland bijna gelijk zijn, maar dat de Luxemburgers veel minder belasting betalen waardoor het netto verschil groot is. Ook de BTW afdracht ligt in Duitsland veel hoger. Grote verschillen terwijl er maar een meter of tien afstand is tussen beide landen. Aks burgemeester probeert hij al jaren om een bushalte bij zijn camping te krijgen. Aan de Luxemburgse kant.

We genieten van de leuke camping en kijken genietend toe hoe twee Nederlandse studenten samen de geleende tent opzetten. Uiteindelijk lukt het. Een jochie van een jaar of twee racet luid bellend met zijn loopfiets (die hij een half uur geleden heeft gekregen) over de camping. Zijn helm stevig op zijn hoofd. Een wereldfietser in wording.

We weten dat we een klim krijgen: 6 km met een hellingspercentage tussen de 6 en 12%. Een gemene miezer maakt de klim nog zwaarder.
We komen boven, zoals altijd, maar wat een klim. Direct daarna een klim van 1,6 km van 7%. En zo gaat het de hele dag door. We fietsen in de stortregen en harde miezer (niet fijn voor brildragers!) zo’n 1000 hoogtemeters bij elkaar. En dat over maar 47 km.
Om half vijf (we hebben 8 uur over 47 km gedaan!) komen we langs de camping in Troisvierges. Maar eerst nog even een klimmetje naar de supermarkt. Opvallend: het dorp heeft alleen een Portugese supermarkt en ook een Portugees café. Er schijnen veel Portugese mensen te wonen in Troisvierges.
En dan toch maar naar de camping. Een drukke camping, opnieuw vol met Nederlanders. We hadden op de site al gelezen dat er een tentenveldje is. Altijd gezellig. We lopen naar de receptie en zien op de deur staan dat de camping vol is. Ook voor tenten. En pas op: niet aandringen!
We gaan toch de receptie binnen, maar de mevrouw is onverbiddelijk. Nee, ook geen plek voor fietsers. Vol.
We vragen of ze een alternatief voor ons heeft. Ja hoor, de camping in Windsel (of zoiets), 24 km verderop, heeft nog voldoende plaats. Deze mevrouw fietst hier overduidelijk nooit.
We bellen met het enige hotel van het dorp. Vol. En nee, we mogen ook de tent niet in de tuin van het hotel opzetten.

Wat nu. We besluiten het erop te wagen en de bus te nemen naar Sankt Vith. Spannend of de chauffeur ons mee wil nemen.
We komen bij de bushalte en precies op dat moment arriveert ook de bus. De chauffeur vindt het goed. Met behulp van een dame die op een andere bus wacht, tillen we de fietsen met de tassen er nog aan, de bus in. In Luxemburg is al het openbaar vervoer gratis. Ook deze bus dus, ook al gaan we naar België.
Uitstappende passagiers klauteren langs onze fietsen. Maar niemand vindt het een probleem dat we de boel blokkeren.
Na ruim drie kwartier komen we in Sankt Vith. De chauffeur tilt voor ons de fietsen uit de bus. Wat een aardige man!
We googelen wat en vinden een leuk, kleinschalig guesthouse. Supermodern en met een aparte garage voor de fietsen.
We hebben een heerlijke kamer met een ontzettend lekkere douche! Op het balkon koken we onze maaltijd uit de Portugese supermarkt en drinken we ons Portugese roseetje. Vannacht wordt het maar net 10 graden. Maar wij hebben het lekker warm.
Waarschijnlijk was Willibrordus ons goedgezind of wellicht de heilige Christoffel?

Geschreven door De.Trappers