Dag 35
Gefietst: 1084 km

Om de 65e verjaardag van Elly te vieren, gaan we lunchen in het koloniale Victoria Hotel van Chau Doc. We zitten op een mooi terras aan de Mekong. Dat is wel even andere koek dan de simpele bamboe hut die we op dit moment hebben.
We worden er heerlijk verwend en nemen er lekker de tijd voor. Stoffen servetten, mooi servies, een puike bediening en heerlijk eten.
Terug in onze homestay strijken we neer op het terras van de bamboe hut. Al snel arriveert het jonge Duitse stel dat de hut tegenover ons heeft.
Het zijn aardige mensen die graag praten. Omdat we een gezamenlijk terras hebben met één grote tafel, blijven we samen keuvelen. Dineren gebeurt ook aan één grote tafel, dus we kletsen wat af. Eerlijk gezegd worden we er wel moe van: Duits praten en de hele avond sociaal zijn. Het punt is, dat de hut niet echt geschikt is om ons in terug te trekken. Gelukkig heeft onze volgende accommodatie meer privacy en ook wat meer luxe.
We vertrekken dus met plezier naar Long Xuyen.

Er valt veel te zien onderweg en we moeten ogen en oren open houden om overal tussendoor te laveren. Vandaag moeten we wat meer stukken afleggen over een doorgaande route. Dat betekent: veel auto’s, ontelbaar veel brommers en langzaam verkeer zoals handkarren of Chinese fietsen met karretjes ervoor. Brommers schieten vanaf uitritten de weg op zonder te kijken. Wanneer we langs stilstaande brommers fietsen, gaan ze meestal rijden zonder in hun spiegel te kijken. Er scheuren veel spookrijders langs de kant, waar wij omheen moeten fietsen. We worden zowel links als ook rechts ingehaald.
Verder moeten we de hele tijd mensen groeten die die keihard “HELLOOOO” roepen. Wanneer we teruggroeten, krijgen we óf een glimlach (dat vinden we het leukste), óf ze beginnen hard te lachen. Dat laatste gebeurt vooral wanneer ze met een groepje bij elkaar zitten. Is het omdat we er vreemd uitzien? We zullen er nooit achterkomen.

Over kleine weggetjes fietsen blijft het leukste. Feesttenten waarin bruiloften gevierd worden, bouwt men hier grotendeels over die weggetjes heen. Hele families zitten hier ‘s morgens al aan het bier en aan de hotpot (soep met vlees en groente), terwijl megagrote geluidsboxen een oorverdovend lawaai produceren. We moeten onze oren dichtdrukken om geen acute gehoorbeschadiging op te lopen. Soms is er ook nog een zanger uitgenodigd die altijd de microfoon op volle sterkte heeft staan.
Wanneer het feest nog niet in volle gang is, fietsen we vaak door de tent heen.
Eén bruiloft wordt zo groots gevierd, dat de hele weg is versperd en dat we via het schoolplein een ommetje moeten fietsen.

Onze accommodatie ligt in ‘Diamond City’, een nieuwbouwwijk die grotendeels nog leeg staat. Vreemd, zo’n wijk vol met moderne nieuwbouwhuizen en hippe koffietenten. Gelukkig verschijnen overal eetkraampjes op de stoep, zodat het toch nog Vietnam blijft.

We nemen de veerpont naar My Hua Hung, een klein eiland met een pagode om te bezoeken. Geweldig leuk: allemaal kleine weggetjes, veel groen en uiteraard een tempeltje dat de moeite van het vermelden niet waard is.
Tussen de middag eten de beroemde Pho: goed gevulde Vietnamese noedelsoep. Dit keer met groente en paddenstoelen. Erg lekker! We rekenen af: € 0,80 per persoon, inclusief een flesje water.

Op de terugweg komen we langs een soort tussenvorm van een zeer kleurige kerk en tempel. Het blijkt een Cao Dai tempel te zijn. Het Caodaïsme is een relatief nieuw geloof met veel aanhangers in Zuid-Vietnam. Volgelingen hebben geprobeerd de perfecte religie te creëren door dingen uit andere religies te combineren. Zo vind je er elementen van het hindoeïsme, boeddhisme, en het confucianisme, maar ook van het katholicisme en de islam. Ondanks dat er veel uit andere religies wordt gebruikt, geloven ze in het bestaan van één God.

We vinden voor het diner een grappig restaurantje: het rijsthuis. Het concept: witte rijst, gehakt vlees, dat al gebraden in een soort glazen kastje hangt (kip, eend, varken of iets onduidelijks), wat groente, een kommetje groentesoep en thee met ijsblokjes. De oerscherpe koksmessen hakken de stukken kip of eend met bot op een willekeurige manier doormidden. Daarna wordt het vlees in supermoderne airfryers verwarmd. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer; er is hier geen toerist te bekennen, dus een toeristisch restaurant met Engelstalige menukaarten is nergens te vinden. Je zit op een metalen krukje en als het eten op is, reken je meteen af en ga je weer weg. Van natafelen heeft hier niemand ooit gehoord.

De laatste ochtend in Long Xuyen worden we om 6 uur ‘s morgens met een houten bootje aan de oever van de Mekong opgehaald om de floating market te bezoeken. Het bezoeken van zo’n markt hebben we al vaker gedaan, maar het blijft leuk, hoewel de handel op het water hier steeds minder wordt. Onze bootsvrouw legt aan bij een houten huis op het water en we kopen koffie en een noodlesoep van een ander bootje als ontbijt. Op dat moment komt een boot vol schoolpubers naast ons liggen: ook zij gaan ontbijten. Het is gedaan met de rust. Ze spreken geen van allen Engels. Er valt nog heel wat te veranderen aan het onderwijs hier.
We varen langs drijvende huizen en boten. Op de achtergrond rukt ‘Diamond city’ op: een vreemde combinatie van oud en nieuw.

Het vertrek uit Long Xuyen gaat de eerste 7 kilometer over de drukke highwqy. Opletten dus! Daarna steken we met de veerpont over in noordelijke richting. De stad Sa Dec wordt de volgende bestemming.
We maken een top-fietstocht! We rijden over kleine weggetjes en stoppen vaak. Eerst bij groepjes mensen die bergen kurkuma of geelwortel schillen en in plakjes snijden. Het ziet er gezellig uit; tijdens het werken wordt er volop gekletst en gelachen. We zijn van harte welkom om te kijken en fotograferen.
Een eindje verderop zien we geverfde rietstengels in bossen bij elkaar gebonden, die liggen of hangen te drogen. Daarnaast zien we weverijen, waar de rietstengels verwerkt worden in kleurige matten.
In het volgende stadje zien we boten, die rollen riet aanvoeren. De rietverwerking draait in dit deel van de Mekong op volle toeren. Wanneer we in Nederland voor weinig geld bij Xenos een rieten mat kopen om in de voortent te leggen, beseffen we vaak niet wat daar voor een werk aan vooraf gaat.

Een kop koffie onderweg is altijd lekker. De kosten zijn €0,40, maar dan héb je ook wat: verse gefilterde koffie die in een klein glaasje loopt. De bedoeling is dat je daar een schep suiker doorheen roert. Vervolgens gooi je de koffie in een glas met ijsblokjes. Even wachten en je hebt heerlijke ijskoffie. Je krijgt er nog een potje thee bij (om de koffiesmaak weer weg te werken?). Ondertussen genieten we van de sfeerbeelden op straat.

We houden ook halt bij een vrouw die vogelveren aan het sorteren is. Deze worden aan een draad geregen, waarna er plumeaus van gemaakt worden. Dat begrijpen we tenminste uit het handen- en voetenverhaal.
Een paar kilometer verderop fietsen we langs houtbedrijven, die boten maken. Alles gebeurt handmatig. Wat een mooi ambacht!

In Sa Dec hebben we een leuke bungalow mét ontbijt. Dat laatste is even wennen in een gebied waar geen westerse toeristen zijn. De ontbijtkaart (foto) bevat alleen soepen en we zien dat mensen daar rood vlees in gooien. Dat vinden we toch een beetje heftig op de vroege ochtend. Met behulp van de jongen van de receptie mogen wij gebakken eieren en een broodje bestellen. De serveerster denkt waarschijnlijk dat dit heel bijzonder voor ons is, want ze rukt het broodje van Elly uit de handen, snijdt het voor haar door, klapt de eieren dubbel en legt ze tussen het broodje en geeft haar dan de vork in handen. Gelukkig was ik zelf ietsje eerder al begonnen aan het snijwerk en bleef mij dit bespaard.

We hebben nog twee dagen om de stad en de omgeving te verkennen. Het is een mooi avontuur.

Geschreven door De.Trappers