Dag: 24
Gefietst: 953 km

Tja, en dan is de lawaaierige groep weg. Heerlijk. Er daalt rust over de camping. Totdat.
Aan het einde van de (werk)dag komen diverse Bob de Bouwers met hun busjes de camping oprijden. Waarschijnlijk is het niet mogelijk om na het werk naar huis te rijden en overnachten ze in een chaletje op de camping. Ze nemen samen gezellig de dag door aan de picknick tafel onder het genot van een, twee, meerdere biertjes. De volumeknop staat wijd open. We verstaan het niet, maar signaleren allerlei primitieve oerklanken die luid uitgestoten worden. Het zijn harde werkers en de Bobben verdwijnen dan ook vroeg naar hun warme bedjes. Rust.

We zijn nu voor de derde keer in Poligny en komen er achter dat we het stadje nauwelijks hebben bekeken. Dat doen we nu aan de hand van een cache. Het stadje is middeleeuws en er staan prachtige kerken, kloosters en een schitterende verdedigingstoren uit de tijd van Lodewijk XVI.
Ook zien we versieringen hangen: slingers van gele truien, van karton gefröbelde bolletjestruien en van crêpepapier een bord waar de achtervolging op die bolletjestrui wordt ingezet door de gele trui. Een digitaal bord telt af: nog 24 dagen voordat de hele karavaan door Poligny stormt. Maandenlange voorbereiding en na vijf minuten is het hele circus dan weer voorbij.

Na een ontbijtje met fruit en yoghurt met muesli, zijn we klaar voor “de muur”. We boffen dat het nog niet zo warm is. In ongeveer drie kwartier klimmen we gestaag de kilometers naar boven. Het gaat lekker Voldaan, en ook een beetje trots, komen we boven.
Een mooie tocht weer vandaag.
Zoals de weilanden er hier in de Jura uitzien, zijn ze toch het allermooist. Vol prachtige weide-bloemen. De koeien hebben veel ruimte, sappig gras en voldoende schaduw. Hier is koe zijn nog niet zo slecht.

We passeren de Círque de Ladoye. Miljoenen jaren geleden botsten het Europees continent tegen het Afrikaanse continent. Door het tegen elkaar aan duwen van de continenten ontstond deze vallei met imposante rotswanden. Deze Cirque is zeker niet de bekendste, maar wel mooi. Een paar kilometer verderop is een nog spectaculairder Cirque te bewonderen: de Cirque Baume-les-Messieurs. We willen er wel even naartoe fietsen, maar we ontdekken dat het dan ook weer een fikse klim van 2 km gaat worden. Die zit niet meer in de benen. We zien toch nog iets van de machtige rotswanden als we er ruim langs fietsen. Imposant.

In Patornay, een dorpje aan de Ain bij Pont-de-Poitte, zetten we de tent op. We kiezen een staanplaats waar we eigen sanitair met een klein keukentje hebben. Al snel krijgen we ook buren. Een e-auto met caravan. Als eindelijk de caravan staat begint het geworstel met de voortent. Alle tentstokken liggen uitgespreid, maar onze buurman heeft geen idee waar hij moet beginnen. “Pourquoi n'y a t'il pas de manuel!”, moppert hij met enige regelmaat. Zijn vrouw blijft stoïcijns bezig met het afwassen van al het serviesgoed en hun twee hondjes lopen onwennig aan een lijntje te drentelen. Ik bied vriendelijk aan of ik kan helpen, maar meneer verzucht alleen maar dat “un plan” ontbreekt en dat het nooit gaat lukken.
Tegen bedtijd gaan de hondjes, een kleine vuilnisbak en een Franse buldog met een zeer platte snuit, in een soort reismand.
De volgende ochtend komt mevrouw al snel naar ons toe. Ze vertelt dat ze naar huis gaan, terug naar de Elzas. Ze is doodmoe omdat ze geen oog heeft dichtgedaan. De honden snurken zo verschrikkelijk! Marijke en ik kijken elkaar aan en proberen niet in een slappe lach te schieten. Sinds we een keer in Duitsland met een eigenaar van zo’n hond, zo’n Franse buldog dus, hebben staan praten trekt Marijke bij het zien van zo’n hond onmiddellijk een buldoggezicht en doet het snurken na. Heel gênant om dan naast haar te lopen. Enfin, deze mensen hebben zich blijkbaar nooit gerealiseerd dat zo’n hondje niks anders kan dan snurken, met dank aan de fokkers.

De luxe van de staanplaats komt goed uit. Hier vieren we dat Marijke jarig is. Een stokbrood zoals het hoort (vettig van binnen en knapperig van buiten) en een pain de chocolade hij het ontbijt vormen het startschot voor een feestelijke dag. Vanavond lekker eten in het dorpsrestaurant.
Morgen weer verder. En route naar het ijsje in Avignon.

Geschreven door De.Trappers