Dit is het einde......
Frankrijk, Paillencourt
Een beetje flauwe start van dit schrijven, maar helaas wel waar. In ons vorige verslag hebben we al verteld dat Marijke haar voet verbrand heeft. Helaas blijkt herstel wat langer te duren dan we gehoopt hadden.
Marijke haar voet zit flink ingepakt waardoor ze niet in haar sandalen kan. Ook teenslippers zijn niet mogelijk; het kokende water heeft ook tussen de tenen door gelopen en blaren veroorzaakt.
Maar wat is het toch fantastisch om goede, lieve vrienden te hebben. Margaret en Frits kochten badslippers met verstelbare band op de voorvoet en brachten deze bij ons op de camping. Nu kon Marijke zelfstandig naar het sanitairblok schuifelen. Alleen het douchen was een klusje waarbij ik mocht inspringen. De kunst was om de voet goed droog te houden. Duct tape en een plastic zak brachten uitkomst. Marijke kon met haar voet op een stoel, leunend op mij, zich lekker douchen en ik kon haar schoonspuiten. Ook weer opgelost.
Het leek ons beter om een echte dokter ook even naar de voet te laten kijken. Margaret en Frits boden aan om ons naar het ziekenhuis van Saint Quentin te brengen. Konden zij de kathedraal bekijken, een terrasje pikken en ons weer ophalen. Maar......
Wij waren natuurlijk via een verkeerde ingang het ziekenhuis ingelopen. Moeders met een hele kinderschare liepen met dikke buiken door de gangen. We waren bij verloskunde/gynaecologie. Bij navraag bleek dat we op de derde etage waren en op de tweede moesten zijn bij de urgencie.
Bij de liften stonden diverse mensen verveeld tegen de muur te hangen. Wij drukten op de liftknop en we begrepen al snel waarom die mensen daar aan het hangen waren: de lift liet heel erg lang op zich wachten. We zochten en vonden de (brand)trap en waren een etage lager. Of de lift nog is gekomen? We denken van niet. Die mensen staan er nu nog volgens ons.
We zwierven wat door de gangen en kwamen uiteindelijk uit bij de balie van de urgencie. Vier in het wit geklede mensen, misschien wel verpleegkundigen, waren aan het eten van hun croissants. Gelukkig was er iemand die een klein beetje Engels sprak. Of er een dokter even naar de voet kon kijken. Bien sur, was het antwoord. We waren opgelucht. In Nederland word je linea recta teruggestuurd naar de huisarts in ons geval. Maar in het gastvrije Frankrijk is het bien sur.
Alle benodigde gegevens werden genoteerd en we werden naar een wachtruimte verwezen. Daar zaten slechts drie mensen. Dat ging meevallen dus. Dachten we.....
Die wachtruimte was er een uit een ontwikkelingsland. We keken uit op een vies luchtrooster, we zaten in de schemer, want de lamp boven ons was kapot en op de vloer lagen van die hele oude gelige vierkante tegeltjes met grijze cementranden. Al snel, na een half uurtje, werden we een kamertje binnen geroepen. Een verpleegkundige (?) die net haar rookpauze achter de rug had, deed zwijgend een bloeddrukmeterband om, stak een thermometer in Marijke haar oor en zette een knijpding op haar vinger. Een apparaatje registreerde alle lichaamsfuncties en dat zag er prima uit.
We werden, opnieuw zwijgend, naar een volgende wachtruimte gebracht. Hier was het drukker. Er zaten zeker 6 of 7 mensen die voor ons waren. Maar we gingen ervan uit dat, als er twee of drie dokters aan het werk waren we over een uurtje weer buiten zouden staan.
Het was ijskoud in deze ruimte door de op volle toeren draaiende airco. De ijzeren stoelen zaten niet echt comfortabel en iedereen zweeg. Een bijna surrealistische toestand.
Ik ga in een wachtkamer altijd iedereen bekijken en probeer er dan achter te komen waarom die mensen hier zijn. Wat opviel was dat iedereen alleen was. In Nederland gaat er meestal wel iemand mee met de patiënt. Hier blijkbaar niet.
Ik zag iemand met de middelvinger in het verband, een meisje met haar voet omhoog en recht tegenover ons zat een man zich te verbijten van de pijn ergens in zijn buik of zo. Het zweet stond op zijn neus.
Van de andere lotgenoten kon ik niet zien wat het probleem was. Ik vond het wat te ver gaan om het te gaan vragen. Daarnaast is mijn Frans niet toereikend om te begrijpen wat de kwaal is.
Na ons kwam er een man met een splinter in zijn oog binnen. Dat was duidelijk te diagnosticeren: hij hield een oog dicht en zat vaak met zijn hand ervoor.
We zaten inmiddels al een half uurtje en er was pas één maal iemand opgehaald uit de wachtkamer: de vinger. We appten Margaret en Frits dat het waarschijnlijk nog wel even ging duren. Zij besloten terug te rijden naar de camping en ons later op te komen halen.
De uren verstreken. Op de deur hing een uitgeprint A4-tje waarop in het Frans iets stond over wachttijdenstond: er zijn geen 3-5 uur wachttijden omdat wij staken; wij staken omdat u 3-5 uur moet wachten. Tenminste, dit maakten wij ervan.
In de gangen zagen we veel en vaak in het wit geklede mensen lopen. Er was al 50 minuten lang niemand uit de wachtkamer gehaald. We zaten ondertussen al 4 uur te wachten. En wij zouden de eerstvolgende moeten zijn!
Eindelijk: madamme Theunissen. De dokter!
Wij vertelden ons verhaal en de dokter pakte de voet uit. In rap Frans (deze universitair opgeleide arts sprak geen woord Engels) vertelde hij wat er ging gebeuren en verliet de behandelkamer. Opnieuw wachtten we een dikke 20 minuten in volledige onwetendheid.
De wachtkamer was ondertussen bomvol zodat mensen op de gang moesten staan. In een keer paniek, hollende witgeklede mensen, een voorbij crossend, op de vierkante tegeltjes rammelend bed. Er was iemand onderuit gegaan in de gang.
Toen dit probleem was opgelost kwam onze Engelssprekende verpleegster. Snel en vakkundig werd Marijke haar voet behandeld en weer ingepakt. We konden gaan.
We kregen het medisch rapport mee en een recept voor de verbandmiddelen. Om de twee dagen verbandwissel gedurende 15 dagen.
Het was ons duidelijk. Nog twee weken op deze camping was voor ons geen optie. Een prima camping, maar we verveelden ons kapot. Verder fietsen kon dus pas na twee weken. Er bleef maar één logische en verstandige mogelijkheid over: naar huis.
En wat een rijkdom is het dan om lieve vrienden te hebben.
Chris en Yvon regelden oppas voor hun oppashondje, plaatsten het fietdragersrek achter op hun auto en vertrokken woensdagochtend op weg naar Seracourt-le-Grand om ons op te halen.
Donderdag komen we weer thuis. Marijke haar voet krijgt dan alle tijd om te genezen. Want we weten gelukkig dat het goed komt.
Een voortijdig einde van ons trappers naar Santiago avontuur dus. Maar we hebben ons voorgenomen om de reis volgend jaar opnieuw te gaan maken.
En nu? Ach, we bedenken wel wat om nog lekker een beetje vakantie te gaan vieren straks.
PS: het gaat prima met Marijke. De wond gaat goed genezen en de pijn is perfect onder controle te houden met paracetamol.
Ennuh: met mij gaat het ook uitstekend hoor!
Geschreven door De.Trappers
Al 34 reacties bij dit reisverslag
Lieve Marijke en Elly, Wat een belevenis zo'n bezoek aan een ziekenhuis..... Wat een tegenvaller..... Maar ook: wat een mooi vooruitzicht voor volgend jaar! Goede terugreis gewenst
Joke 2019-07-24 12:40:00
Aaah wat zal dat even een teleurstelling zijn, maar gezondheid gaat voor. Wat fijn dat jullie vrienden jullie naar huis brengen. De wijn en de temperaturen heb je hier ook, alleen de zonnebloemen moet je er maar bij denken. Volgend jaar een nieuwe kans. Beterschap!
Ilse 2019-07-24 12:52:57
Wat een pech!!! Goede reis terug. En nu maar hopen dat het snel beter gaat met je voet Marijke. Beterschap.
Marie-José Michels 2019-07-24 13:12:34
Dommage, wat jammer voor jullie! Gelukkig komt het goed,Marijke beterschap! We moeten het nu wel doen zonder jullie amusante reisblog. Groet van mij.
Arlette 2019-07-24 13:15:30
Wat een verhaal! Je moet er toch niet aan denken dat het ergens in de binnenlanden van Azië was gebeurd! De verbranding en tijdstip (vakantie) is herkenbaar. Mijn arm en hand ging in het gips! Goedgekomen en dat zonder littekens! Jullie krijgen in Nederland in ieder geval een warm onthaal wanneer je naar de temperatuur kijkt. Marijke, Elly, sterkte en Marijke een voorspoedige genezing!
Mariet 2019-07-24 13:17:54
Hoi Marijke en Elly, jullie houden het wel spannend. Wat een avontuur in dat ziekenhuis. Dan mogen wij in Nederland toch niet mopperen. Het leek een wat “ korte fietstocht” te worden in vergelijking met de vorige maar dit is wel erg kort. Beterschap Marijke en geniet er van dat je van die lieve zorgzame vrienden hebt.
Lieke 2019-07-24 13:43:43
.......he,he eindelijk vakantie ...... Beterschap 👍👍👍
Ien & Bert 2019-07-24 14:02:19
Tja ongeluk zit in een klein hoekje. Zo reis je een jaar heel ver weg en verloopt alles op rolletjes en zo kan een kopje thee roet in het eten gooien ergens in Frankrijk. Jammer om op te breken maar 2 lange weken op een camping...snap dat je dan voor thuis kiest. Goede reis terug 😘
Jose de Laat 2019-07-24 14:16:01
Wat jammer om de reis af te breken. Maar de zorg voor de voet van Marijke gaat voor. Beterschap Marijke! Wat in het vat zit verzuurt niet. Goede reis naar huis. Goede vrienden zijn goud waard.
Nellie 2019-07-24 14:38:44
Goede thuisreis morgen en even rust wat fietsen betreft. Veel sterkte en beterschap!
Ineke en Huub 2019-07-24 14:53:41
Ach toch! Wat een avontuur en een wijs besluit! Fijn dat jullie zulke lieve vrienden hebben, maar jullie zijn zelf ook leuk! Goede terugreis, neem de tijd en er is altijd van alles te doen! Thuis beter herstellen! Groet Jenny
Jenny 2019-07-24 15:56:00
Wat ontzettend rot voor jullie. Sterkte Marijke! En jij natuurlijk ook Elly😊 Maar wat een lieve mensen hebben jullie om je heen: chapeau
Elly H 2019-07-24 16:00:43
Bummer, wat een afknapper! Ga je met je goeie bedoelingen een keer op pelgrimsreis, loopt de boel in de soep! Je zou er bijna een conclusie aan verbinden, maar laat ik me nou maar niet op glad ijs begeven. Afijn, Compostella loopt waarschijnlijk niet weg. We vermoedden al dat jullie je de pestpokke zaten te vervelen op de camping, en jullie kennende hebben jullie ook niet meegedaan met de Petangue competitie. Het verhaal lezende, is Franse gezondheidszorg niet iets waar je erg warm van wordt. Ik zit nu wel met de vraag wat die andere patiënten in de wachtkamer hadden. Hopelijk niet iets engs besmettelijks. (Hadden ze geen rare bulten of zo?) Morgen naar huis, en als ik jullie was dan zou ik verschrikkelijk sacherijnig zijn de komende week, maar daarna weer mooie nieuwe plannen gaan maken en me verheugen op de volgende unieke reis. Tegen de tijd dat jullie weer vol nieuwe energie aan de start staan, ga ik iets zeggen van, trouwens, dat waterkokertje hé... Sterkte, we komen bij jullie binnenkort kijken!
K.en.C.fietsen.rond 2019-07-24 17:10:09
Ohhh balen maar wat fijn dat je vrienden hebt die je thuisbrengen en dat de pijn goed te onderdrukken is. En dat je de tijd hebt om volgend jaar gewoon weer te gaan #eerstestukhebjealgehad.
Jus 2019-07-24 18:21:59
Jeetje, wat balen dat jullie de reis moesten afbreken maar idd wel de beste optie. Wat fijn dat er ook allerlei helpende handen uitgestoken werden. Goede reis terug en wellicht weten jullie een mooi alternatief te vinden voor als Marijke's voet weer op reis kan. Dikke knuffel van ons XXX
Tanja en Maarten 2019-07-24 20:27:38
Hoi Elly Marijke Dat is even goede pech. Gelukkig gaat het weer de goede kant op en hebben jullie zeeen van tijd😉 Marijke veel beterschap en samen nog een fijne vakantie!
Truus Doornhegge 2019-07-24 20:45:45
Jeetje wat een verslag! Wat een ellende daar in het ziekenhuis! Jammer dat de reis zo moet eindigen maar gelukkig komt alles uiteindelijk goed met de voet. Goede beslissing om naar huis te gaan. Sterkte ! Dikke knuffel voor jullie allebei. (Kom een keer zuurkool met worst eten!!!)🤣
Doreen Tolmeijer 2019-07-24 21:55:54
Marijke, veel sterkte en beterschap. Doe rustig aan en hopelijk gaat het over 2 weken een heel stuk beter met je voet. Groetjes Monique
Monique Muis 2019-07-24 22:48:40
Jeetje Marijke wat een verhaal en jammer dat jullie naar huis moeten maar wat fijn dat jullie zulke warme vrienden hebben, sterkte en Elly ook, is tenslotte je mantelzorgster. Lieve groet!
Henny, 2019-07-24 23:07:39
Fijn dat jullie elkaar hebben, naar omstandigheden gezond zijn. Dit is echt pech pure sang. Wat een beeldend verhaal over de gang van zaken in dat Franse ziekenhuis. Een ervaring die je niet graag nogmaals meemaakt! Deed mij eraan denken tien Jan zijn knieband had afgescheurd in Val Thorens. Dan wel iets minder lang wachten. Voor de rest herkenbaar. En vooral dat er geen woord Engels gesproken wordt. Voor redelijk hoog opgeleid personeel. Alleen theoretisch onderwijs. Lieve ladies veel sterkte en goed herstel! Een goed besluit, lijkt mij. No choice. En inderdaad het loopt vast niet weg voor t komend jaar. Liefs Ik vind jullie stoer en 2 topmeiden! Annemiek
Annemiek Delissen 2019-07-24 23:46:23
Hi you two, just got an info mail that you are on tour again! We wish you a great trip. It’s a pity that our Dutch is too bad to understand all. Lars and Jasmin , your Trip Partner with the Monkeys in Indonesia Jungle
Lars and Jasmin 2019-07-25 08:34:21
Wat een verstandig besluit maar natuurlijk ook erg jammer. Een ding weten jullie na deze reis. Vrienden zijn er door dik en dun. Jammer om in Portugal jullie avonturen niet meer te lezen. Nu eerst herstellen en dan op naar het volgende avontuur.
Irma 2019-07-25 09:13:54
Hallo Elly en Marijke, Wat een pech Marijke! Wederom met plezier jullie reisverslagen gelezen! Gelukkig hebben jullie zeeën van tijd om deze reis op een ander moment opnieuw te fietsen. We wensen jullie een voorspoedige terugreis en Marijke van harte beterschap en hopen op een spoedig herstel! Fantastisch om zo'n lieve partner en vrienden te hebben. Rustig aan en genieten van de tropische Nederlandse zomer! Wie weet tot ziens op een verjaardag bij wederzijdse vrienden 😘 Lieve groeten, Theo en Annemarie.
Theo en Annemarie 2019-07-25 11:25:53
Balen!!! ☹️ Ik denk dat alles al gezegd is. Beterschap Marijke en voor beiden een goede reis naar huis!
Sandra 2019-07-25 15:16:47
Marijke beterschap. Elly succes met de verzorging. Geniet dan maar van de luxe van Nederland. Pensioen......tijd genoeg om je reis opnieuw te doen.
Jorina 2019-07-25 16:23:31
Ik denk dat jullie inmiddels al thuis zijn. Gelukkig gaat het met de voet beter en kunnen er alweer nieuwe plannen gemaakt worden. Er is zoveel gezegd en ik sluit mij daarbij aan . Marijke en Elly geniet van je huis in Nederland. Het is hier nu erg warm, maar daar kunnen jullie tegen. Pensioen is er om fijne dingen mee te doen.Warme groet Gon
gon 2019-07-25 16:56:43
Ja zo kan alles ineens anders zijn. Gelukkig is het iets wat weer over gaat. Er staat nog meet moois op de rol voor jullie, dus even door deze zure appel heen. Maar jammer is t wel. Heel veel beterschap Marijke, dat je maar snel weer uit de voeten kunt!!
Jacqueline 2019-07-25 18:48:57
Wat een pech zeg! Beterschap Marijke met je voet. Dan maar vakantie in eigen land....ook warm. Groetjes, Jannie
buuf Jannie 2019-07-26 10:44:22
Ai Marijke en Elly, wat een pech, maar goed dat jullie nu besloten hebben om terug naar huis te gaan. Brandwonden kunnen nog heel lang doorbranden en pijn doen en in Nederland zijn ze iets sneller met behandelen😉 beterschap en het is vast ook heel fijn nu om in Nederland te zijn, de rest zit volgens mij allemaal in Slovenië of Kroatië of Frankrijk, met kinderen
Fija 2019-07-29 18:10:24
Hallo stoere meiden Wat een pech voor jullie ,en zeker voor Marijke . Zo zie je maar dat een ongeluk in een klein hoekje zit . Maar heb ook met Elly te doen ,hoor 🤔 Ik wens jullie nog een fijne vakantie in eigen land en voorspoedig herstel,Marijke Liefs Yvonne
Yvonne Buitendijk 2019-07-29 23:20:52
Hi ladies, wat een pech en dat niet ergens in de binnenlanden van Azië maar " gewoon" in Frankrijk. Mijn reisgenoot vond mijn gehannes met een dompelaar maar matig, dus kreeg ik laatst een reiswaterkoker cadeau :) Ik heb haar jullie verhaal maar even doorgestuurd. Doe even rustig aan, herstel goed! Veel groetjes
mieke F 2019-07-30 15:29:52
Och mensen toch, wat een toestand. Moet nog even teruglezen hoe het nu precies gekomen is. We hebben namelijk beperkt Wifi. En we zijn net terug in Nederland met de boot. Heel teleurstellend dat jullie dit is overkomen maar het is gelukkig wel Frankrijk en niet Vietnam... En jullie hebben fantastische vrienden die kunnen bijspringen. We zijn nu ook blij dat we niet in jullie huis zitten zodat dat vrij is. (Wouter zit trouwens ook niet in ons huis waar we ook blij over zijn: zijn verbouwing is uitgesteld) Goede terugreis en sterkte met het mentaal verwerken van deze teleurstelling. Liefs van ons beiden.
Jan en Loes Braamhorst 2019-07-31 17:01:34
Jeminee, ik lees het nu pas , dacht ik ga eens lekker bij Elezen maar ho maar , Marijke met een verbrande voet en jullie weer thuis , wat jammer maar ....... jullie hebben alle tijd heb ik meerdere malen gelezen dus die reis komt nog wel een keer . En de zomer is nog niet voorbij ............ dus wie weet xxx Pauline
Pauline 2019-08-04 18:51:07
Oh, balen zeg. Nu zijn jullie al weer twee weken terug! Hoop dat het herstel voorspoedig is. Sorry voor mijn zeer late reactie. xxx lidwina
Lidwina 2019-08-08 14:43:30
| Aantal reisverslagen: | |
| Aantal foto's: | |
| Laatste verslag: | |
| Reisduur: | |
| Reisperiode: | |
Of schrijf je reisverhalen via de app
Met de Pindat App kun je offline reisverhalen schrijven en foto's toevoegen. Zodra je weer internet hebt kun je jouw verslagen uploaden. Ook via de app plaats je gratis onbeperkt foto's.
Klik op 1 van onderstaande knoppen om de app te installeren.
