Dag: 22
Gefietst: 916 km

De weerberichten blijven verontrustend. Op de natuurcamping hebben we een hevige regenbui in de nacht, die vergezeld gaat van onweer. Gelukkig is het niet al te heftig en kunnen we in de tent blijven liggen. Die moet de volgende ochtend wel kletsnat ingepakt worden, dus Elly trapt een paar kilo extra mee.
De route van vandaag heeft ‘maar’ 450 hoogtemeters, dus dat valt reuze mee.
Tijdens de lunch drogen we de tent grotendeels op het grasveldje voor de Mairie.
Onze campingburen Minke en Pier Johan fietsen voor ons uit en hebben tijdens de laatste klim bemoedigende woorden op de weg gekalkt!
Onderweg komen we de andere buren, Mathie en Geert, ook regelmatig tegen. Heel gezellig om telkens even lekker te kletsen.
Het blijft droog vandaag. Voor de zekerheid hebben wij voor twee nachten een mooi appartement mét tuin, wasmachine én vaatwasser gereserveerd. Vooral voor donderdag is er slecht weer voorspeld.
De regen komt op donderdagavond en hevig ook. Heerlijk, de tent is droog en wij zitten lekker binnen. Alles wat in de tassen zit is gewassen en weer droog, wie maakt ons wat! Vanaf vrijdag kunnen wij weer van de zon genieten.

We fietsen langs de Kanaaltunnel van St. Albin. Deze tunnel is 681 m lang en is aangelegd eind 19e eeuw in een bocht van de Saône om deze beter bevaarbaar te maken. Hij wordt nog steeds gebruikt en warempel, op het moment dat wij er staan te fotograferen, komt er nét een boot doorheen varen.
De volgende bezienswaardigheid is de kleine Eiffeltoren van 16 meter hoog in Soing. Gebouwd ter ere van een Eurosaônefeest. We zijn hier in het verleden al meerdere keren langsgefietst. Een feest van herkenning weer!

Het fietsleven bevalt ons weer heel erg goed. De vrijheid, het kamperen bij mooi weer, leuke mensen ontmoeten en géén verplichtingen. Overdag sporten we gratis en we voelen onze benen sterker worden. Natuurlijk vervloeken we al die klimmetjes regelmatig en soms denken we dat een e-bike ook wel lekker zou zijn. Maar als we dan weer op eigen kracht boven zijn gekomen, zijn we als 60-plussers toch weer trots. En dat met een last van zo’n 25 kg bagage! We hebben het niet gewogen, maar het is een behoorlijk gewicht.

Uiteindelijk bereiken we Marnay. Dit is het eindpunt van het eerste boekje van De Groene Weg, de fietsroute die we volgen. Boekje 2 is de zuidelijke route naar de Middellandse Zee. Ons zuidelijkste doel is Avignon. Daar gaan we lekker een ijsje eten om vervolgens via een andere route weer terug naar Nederland te fietsen.
Een rondje van 2500-3000 km.
We doen het kalm aan.
Na Marnay zijn de klimmetjes behoorlijk venijnig.

We fietsen eerst naar Arc-et-Senans, het ‘zoutplaatsje’. In een halve cirkel liggen de meest prachtige gebouwen achter de Romeinse entree. Je zou bijna denken dat het hier om een oude villawijk gaat, maar het is een voormalige zoutfabriek mét woningen voor de arbeiders uit de 18e eeuw. De architect was zijn tijd ver vooruit. Hij wilde wonen en werken combineren en zorgen voor goede arbeidsomstandigheden.
We vragen ons af hoe het zout zo midden in het land terechtgekomen is. Even googelen en: onder de plaats Arc-et-Senans lag een dikke zoutlaag, die het resultaat was van een opgedroogde zee van tig miljoen jaar geleden. Wonderlijk!
Zout was het witte goud omdat je met zout eten langer kon bewaren. De arbeiders kregen uitbetaald in zout (sal) en daar is ons woord ‘salaris’ nog van afgeleid.

Onze volgende kampeerstop is Poligny, een stadje in de Jura aan de voet van een berg. Fietsers noemen die berg ook wel ‘de muur’. Het is een klim van 4,3 km, gemiddeld 6%. Te doen dus, maar we stellen het nog even uit. We blijven twee nachten in Poligny. De eerste avond gaan we ons te buiten aan een gerecht dat we hier op eerdere fietsreizen gegeten hebben en dat ons ook thuis in de herinnering nog telkens doet watertanden: een assiette Bergère: salade met warme geitenkaas op toast, spekjes én friet. We genieten volop en de pichet rosé smaakt er uitstekend bij!

Terug op de camping arriveren er vier auto’s bij een chalet. Een luidruchtige groep mensen stapt uit. Onze tent staat vlakbij en ja hoor, het is gedaan met de rust. Lallend, zingend en schreeuwend hebben deze lui de grootste lol. Wanneer ook nog de muziek aan gaat, is de maat vol. Elly stapt dapper op de mensen af en vraagt om rust. Bij lawaai zal ze de manager van de camping bellen (bij de gesloten receptie hangt een telefoonnummer). Andere campinggasten doen alsof er niets aan de hand is. In het blog van onze meefietsers Mathie en Geert lezen we, dat deze groep hun nachtrust ook al twee avonden verstoord heeft.
De oproep van Elly heeft een beetje effect, want de muziek gaat uit en af en toe horen we ‘Ssst!’ We zijn zo moe, dat we ondanks de herrie in slaap vallen.

De manager van de camping heeft blijkbaar meer klachten gehad, want ze komt vanmorgen haar excuses aanbieden. De groep gaat naar huis en er valt een weldadige rust over de camping.

Geschreven door De.Trappers