Dag 9, kilometerstand 447 km.

We zijn in Frankrijk. En meteen is het verschil al weer duidelijk: de wegen met betonnen platen veranderen meteen in een strak stukje asfalt. En dat fietst toch echt comfortabeler, ook al heb ik een nieuw zadel.
Ook zagen we meteen het verschil tussen Vlaanderen en Wallonië. Vlaanderen hoort toch echt bij Nederland en Wallonië is zo ontzettend Frans. Noord-Frans, dat wel. Want er is een groot verschil tussen Noord-Frankrijk en de meer zuidelijk gelegen regionen.
Wallonië oogt armoedig. De mensen zijn armoedig en bepaald niet modieus gekleed. Vrouwen zien er vaak kleurloos uit en met een ouderwetse jasschort aan ook sloverig. De mannen zien er als boeren uit met een te dikke neus en te dikke buik. Veel Waalse mannen lopen met sokken in hun sandalen en een grove schatting zegt me dat 85% van de Wallonië’s rookt.

De dorpjes waar we doorheen fietsen zijn uitgestorven. Jonge mensen willen er niet meer wonen. In één van die dorpjes, Thieulain, (eigenlijk meer een gehucht bestaande uit een paar huizen, een kroeg en een kerk) pauzeerden we. Op het dorpsplein. Er stonden tribunes opgebouwd. Niet van die enorme dingen, maar aangepast aan het formaat dorp. En er stond een knalgele caravan. Verder was het uitgestorven. Totdat!
Er kwamen van alle kanten auto’s het pleintje opgereden en uit elke auto kwamen een of twee mensen met gele t-shirts aan of een knalgele pet op. Ze verdwenen meteen in de kroeg. Het bleef toestromen. Toen ineens een grote zwarte touringcar arriveerde! Deze reed vakkundig achteruit, tussen de tribunes door, en parkeerde. De gelen verlieten de kroeg en stapten in de bus. Ook de chauffeur kreeg een geel t-shirt aangetrokken. Er werden koelboxen in de bus geladen. Pastis?
De bus verliet het dorp. De uitbater van het café en zijn vrouw deden hun tent op slot. Er was nu toch niemand meer in het dorp. Uiteraard vroegen wij wat er nu aan de hand was. Er blijkt zich in Wallonië een actieve Kaats competitie af te spelen. Vandaag was er een uitwedstrijd. Aan het einde van het seizoen vindt de grote finale plaats en kunnen de tribunes opgeborgen worden. Maar zover is het gelukkig nog niet.

In Tournai (=Doornik) hebben we een rustdag genomen. Een kraakheldere camping zodat we ons wasje konden doen, konden uitslapen en de stad konden gaan bekijken.
Tournai stelt niet zoveel voor. Opnieuw viel ons op hoe armoedig de mensen eruit zien. Ook zagen we opvallend veel jonge mensen die duidelijk met hun ziel onder hun arm liepen en onder invloed van drugs en/of alcohol waren. De werkeloosheid in deze streek is 25% onder de jongeren. Zorgelijk.

We haalden onze derde stempel in de Eglise Saint Jacques. Daarna brachten we de bijzonder kathedraal een bezoekje. Mooi aan de buitenkant, met z’n vijf evenhoge torens, maar binnen in de steigers. Deze Romaanse kathedraal uit 1200 valt onder het Unesco werelderfgoed, net als de klokkentoren van Tournai.

De camping was vlak bij een industrieterrein gelokaliseerd waar een grote supermarkt, een bouwmarkt en Lunchgarden te vinden waren. Lunchgarden, een tip van vrienden! Onbeperkt mosselen en frites eten voor € 14! En dat hebben we gedaan. Marijke vond ook nog een kortingsbonnetje van € 1 op internet.
Na onze eerste heerlijke portie mosselen haalden we brutaalweg een tweede pannetje! En ook die ging leeg.

Onze rustdag was een koude dag. Het kwik kwam niet boven de 17 graden en dat is best heel koud als je ‘s avonds voor je tentje zit. Dan maar lekker vroeg in de donzen slaapzak.

Goed, vandaag fietsten we dus Frankrijk binnen. Een betonnen gendarme was te lui om op te staan en de paspoorten konden in ons stuurtasje blijven.
Onze eerste actie in Frankrijk was een heerlijk broodje scoren bij de boulangerie/patisserie.
Want Frankrijk is wel erg goed in het maken van deze lekkernijen!

We fietsten tegen onze eerste wegomlegging aan. Een busje met daarin een Franse wegwerker blokkeerde onze route. Maar we kunnen er vast met de fiets wel door. Non! Deze meneer had de opdracht om niemand door te laten en dat deed hij dus ook niet. Maar hoe moeten we dan fietsen? De beste man had geen idee, want hij kwam niet van hier.
De Garmin bracht uitkomst en we hoefden slechts vier km om te fietsen.

We kwamen in Wasnes-au-Bac. We hadden voor de overnachting de keus tussen een caravanpark en een camping. Voor het caravanpark waren we al gewaarschuwd: niet doen, vies. Bleef de camping dus over. Twee km van onze route, dus dat viel mee.
Bij aankomst bleek er niemand te zijn, wel een telefoonnummer. Madamme dirigeerde ons naar plaats nummer 4 en zou vanavond haar geld wel ophalen.
Ondertussen raakten we aan de babbel met twee Franse pubers van resp. 12 en 14 jaar. De 14 jarige had al een paar echte lange baardharen onder zijn kin hangen. De laatste keer dat ik dit zag was in China, bij een Chinees.
De jongens vertelden dat wij de eerste Nederlanders waren die ze ooit hadden gezien. Nederland, dat is toch dat land met allemaal cannabis? En daar zijn toch heel veel meisjes..... Uh........je weet wel......meisjes......... We hielpen hem een beetje: bedoel je prostituees? Ja! Nederland heeft toch veel vrije sex? We hebben het maar beaamd om hem in ieder geval niet zijn dromen af te nemen.

De camping is er één van “morgen vroeg op en snel weer verder”. Maar eerst vanavond zuurkool met worst uit blik eten!

Geschreven door De.Trappers