Dag 35
Gefietst: 934 km

We luieren een hele dag in Dickwella: een plons in het zwembad, op het bedje onder de parasol op een leeg strand, even lezen, slapen en daarna het ritueel opnieuw. ‘s Avonds eten we met de voeten in het zand. De stroom valt weer een uur uit. Dat is hier vaste prik. De overheid heeft geen buitenlandse valuta om olie en gas te kopen. Ook stroom kan niet voluit geleverd worden. Daarom sluiten ze ‘s avonds tussen half 6 en half 10 een uur de stroom af. Per gebied wisselt dit. Ons kleine hotel heeft geen generator, maar met kaarsen en fakkels is het erg mooi op het strand.
De volgende ochtend verlaten we Dickwella om 30 kilometer verderop in Mirissa in een volgend hotel neer te strijken.
We fietsen over de drukke kustweg. Vooral de stad Matara is een ramp. We hebben ogen en oren overal. Geparkeerde tuktuks rijden achteruit zonder in hun spiegel te kijken, bussen rijden al toeterend met een rotvaart zonder af te remmen. We komen er ongeschonden doorheen.
Matara heeft een Nederlands fort en een Nederlandse kerk, maar omdat we ons niet op deze stad voorbereid hebben, missen we de afslag naar deze bezienswaardigheden. We stoppen wel bij het oude Nederlandse handelscentrum, dat nu gebruikt wordt als een veredelde Intratuin.
In Mirissa schijnt een mooi strand te zijn. Ons geboekte hotel heeft een 9.0 beoordeling op Booking. Dat moet goed zijn! We arriveren bij het hotel en zien getatoeëerde Russen op de bedjes bij het zwembad liggen. Een geluidsbox verhoogt met aardig wat decibellen en een irritante dreun de sfeer.
We moeten een hele tijd wachten in het kantoortje voordat de manager komt. Hij mompelt dat onze kamer nog niet klaar is. Prompt komt er een jonge meid het kantoortje binnengestapt die vraagt om een kamer voor een of twee weken. De manager stopt meteen met onze check-in en regelt een kamer voor haar. Langzaam worden wij boos. We vragen hoe het met onze kamer zit. “Daar is de loodgieter nog bezig, er is een probleem met de afvoer.”
De manager ziet eindelijk dat onze irritatie het kookpunt bereikt. Hier willen wij niet blijven! Muziek, irritant publiek en een behandeling die niet netjes is. Hij biedt aan om voor ons iets anders te zoeken. Maar: wij zoeken liever zelf! We appen Yvonne en Frans die ook in Mirissa gearriveerd zijn. En ja hoor, zij hebben een prima kamer, lekker rustig en vlak bij het strand. We bellen hun hotel en kunnen er nog terecht. De manager van ons geboekte hotel is zo coulant om ons zonder kosten te laten annuleren en “You can visit our pool whenever you like!” We bedanken de man die ineens erg servicegericht is geworden en fietsen naar het familiehotel van Yvonne en Frans. We krijgen een heerlijke en brandschone kamer met een fijn terras waar onze fietsen ook kunnen staan. Het strand is 50 meter lopen.
We regelen een bedje onder een parasol. We zijn omringd door Russen. Ook nu zien we jonge, dunne meiden met een string-bikini en vaak iets oudere en dikkere mannen. Onze gastheer van het hotel legt later uit, dat vóór corona het publiek bestond uit 80-90% Europeanen en 10-20% Russen. Nu is dat andersom. De Russen benutten het feit dat Sri Lanka één van de weinige landen is die open zijn en de Europeanen durven vaak nog niet te komen nu corona weer op een hoogtepunt is.

Ook de volgende dag genieten we van wat geluier. We lopen een stukje over het strand en beklimmen een kleine rots in zee. Daar zien we verschillende Russische meiden in string-bikini poseren met de billen bloot naar de camera toe, terwijl de mannen volop vanuit een een laag gezichtspunt het een en ander duidelijk in beeld brengen. Wij maken een paar foto’s van de zee en speciaal voor het blog ook een redelijk decente foto van een Russische schone. In onze degelijke bermuda klauteren we op onze sandalen vanuit de fotogenieke rots het strand weer op. Het wordt tijd dat we hier vertrekken en een stukje cultuur gaan opsnuiven!

We fietsen verder via de kustweg. Diverse stukken zijn bekend vanwege de steltvissers die, gezeten op een dwarsbalk van een lange stok, in zee naar vis hengelen. In alle reisgidsen kom je foto’s van deze vissers tegen, daar móeten wij ook een foto van hebben!
Bij de schilderachtige baai staan de stokken helaas zonder vissers in het water. We vragen aan iemand op het strand, waar de vissers zijn. Maar nee, het is niet de goede tijd van het jaar om hier nu te vissen. “But I can call four fisherman. They will sit down and act like they are fishing. You pay 1000 roepees.” Aha, zó gaat dat hier!
Wij gaan voor de realiteit en fotograferen de lege stokken. Dan maar zonder vissers!

We komen aan in Galle, de best bewaard gebleven koloniale stad van Sri Lanka. Vanuit de drukke nieuwe stad Galle fietsen we door een poort in een dikke stadsmuur Galle Fort binnen. Galle Fort is de oude stad, die omringd wordt door muren en verdegingswerken uit de Hollandse tijd. De dikke, oersterke stadsmuren zijn van koraalsteen gemaakt en beschermen de koloniale gebouwen tegen de Indische Oceaan. In 2004 heeft de tsunami veel verwoestingen aangericht aan de zuidkust, maar Galle Fort is door de Hollandse muren ongedeerd gebleven. Het lijkt alsof we ineens in een andere wereld belanden: terug in de tijd en in een Europees aandoende stad. Er staan oude, witgekalkte villa’s, kerken en andere mooie koloniale gebouwen uit de VOC-tijd.
De Groote Kerk met nog veel Nederlandse grafstenen van Hollandse burgers uit de koloniale tijd, het Galle Forthotel (een mooi verbouwd Hollands pakhuis) en het okergele Grote Pakhuis, waar vroeger kostbare producten lagen opgeslagen zoals kaneel en peper.
We hebben voor twee nachten een kamer geboekt in een oud koloniaal huis en genieten van een uitzicht op de Indische Oceaan, de stadsmuur en een serene tempel.
Het is genieten! We slenteren lekker rond, kopen een veel te duur ijsje, doen een drankje op het mooie terras van het Galle Forthotel en bewonderen de gebouwen.

Morgen komt er een einde aan het geluier en stappen we weer op de fiets voor een tocht van ongeveer 60 kilometer. Nog drie etappes en dan zijn we weer bij het startpunt aanbeland. Maar daar willen we nog helemaal niet aan denken!

Geschreven door De.Trappers