Dag: 141
Gefietst: 5302 km


Ik heb het koud! Hoelang is het geleden dat ik dát heb gezegd? De eerste regen sinds een paar maanden! Dus we hebben niks te klagen. Maar wat verveelt dit weer snel! Een vieze miezer maakt dat ik bijna niks kan zien; brildragers zijn hartstikke gehandicapt als het regent.
De voorspellende weerappjes zijn onbetrouwbaar gebleken. We besluiten om in een hotelletje te gaan overnachten; de weerapps voorspellen hagel, regen en onweer. En vooral dat laatste is doorslaggevend voor de keus om een hotel te nemen.
We genieten van de douche, het bed, het toilet (helemaal alleen voor ons), een föhn en we slapen als roosjes! Het slechte weer blijft ons vooralsnog bespaard.

We gaan een deel van de St. Jacobsroute deel 1 fietsen. Maar dan in omgekeerde volgorde. Op de heenweg fietsten we langs Parijs, nu gaan we er dwars doorheen.
De dorpen ten zuiden van Parijs zijn mooie forensendorpen: prachtige, goed onderhouden huizen in een hele groene en heuvelachtige omgeving.
We klimmen weer aardig wat hoogtemeters bij elkaar. Er is tussen Lardy en Cheptainville zelfs een serieus colletje: de Col du Rendez-vous de Chasse. Op de top van deze uit de kluiten gewassen heuvel, ontmoeten de jagers elkaar blijkbaar voor ze op jacht gaan.

We overnachten in een Aparthotel in Palaiseau. We krijgen een rolstoeltoegankelijke kamer; dat staat tenminste groot op de deur.
We hebben een kamer met kitchenette geboekt zodat we zelf kunnen koken. Het inductieplaatje werkt, er is één steelpan met drie deksels, een glazen schaal en bestek. Dat wordt improviseren met één pan, maar het lukt en we eten een gezonde groenteschotel met vis in mosterdsaus.

Tegen half twaalf gaat er een alarm af: zeer hard en irritant. Brandalarm! Marijke ligt al in bed en piept snel even wat kleren aan. We pakken ons mapje met paspoort en geld en gaan snel naar beneden. Er staan al diverse mensen in de hal; de meeste in pyjama. We krijgen geen enkele informatie. We ruiken aangebrand eten en gaan ervan uit dat de rookmelders hierop reageren. We besluiten gewoon weer naar onze kamer te gaan en vallen snel in slaap.

Parijs! De route vanaf ons hotel tot de periferie van Parijs is ongeveer 15 km. Een prachtig aangelegd fietspad, met veel venijnige klimmetjes, leidt ons bewegwijzerd naar de rand van de stad.
Vandaar volgen we onze route op de Garmin en ook in de stad fietsen we over prima fietspaden. We komen langs het Panthéon. Nooit geweten dat naast Rome ook Parijs een Pantheon heeft.
We kruisen de Seine en staan met onze fietsen pal voor de Notre Dame. Er staan kranen en een deel van de kerk is afgeschermd. Er wordt hard gewerkt aan de restauratie na de brand van april 2019. Macron wil dat het herstel in vijf jaar is voltooid, maar dat lijkt me wel erg optimistisch.

Op het plein voor het Centre Pompidou eten we onze boterhammen op.
We boffen zo enorm met het weer! Vanmorgen miezerde het wat, maar in de stad is het droog en piept zelfs de zon regelmatig tussen de wolken door.
Gisteravond is het enorm noodweer geweest in Parijs: zwaar onweer en zeer hevige regenval. De straten stonden blank en metrostations moesten worden gesloten. De appjes voorspellen ook vandaag hevige regen, hagel en onweer. Niet dus!

We fietsen aan de noordoostelijke kant de stad weer uit. Het lijkt wel of we hier door Afrika fietsen: we zien alleen maar donkere mensen, waarschijnlijk uit de voormalige Franse koloniën. De vrouwen dragen prachtige, kleurige, traditionele gewaden en kunstig om het hoofd gedrapeerde headwraps (tulbands). De mannen hangen in groepjes rond, roken een joint en luisteren naar hiphop muziek die uit een draagbare speaker dreunt.
De restaurants en supermarkten zijn alleen maar van Afrikaanse origine; een bistrootje zul je hier niet vinden. Ook dit is Parijs.

We fietsen langs het Canal de l’Ourcq. Kilometers lang. Langs dit kanaal worden complete woonwijken met moderne huizen uit de grond gestampt. Pantin, een voormalige arbeiderswijk net buiten de periferie, wordt flink onder handen genomen. Men wil aan de rand van Parijs een moderne middenklassestad creëren. Oude industriële gebouwen, zoals een voormalige boilerfabriek, worden omgetoverd tot kunstgaleriën. Je kunt al zien dat het hier heel trendy gaat worden. Ter compensatie van de gevaarlijke banlieues?

We overnachten in een hotelletje, simpelweg omdat er geen enkele camping te vinden is. En dat blijft even zo: geen campings! De campings die er waren zijn na Covid definitief gesloten of er zijn camperplaatsen van gemaakt: grindbakken waar echt niet gekampeerd kan (en mag) worden. Campers hebben toch echt een flink streepje voor op tenten. En wat zijn er veel van! Een ware camperplaag! Enfin, een hotelletje dus.

We zien dat het vervolg van de route om vliegveld Charles de Gaulle leidt. We vinden een route die ons 10 kilometer bespaart!
We fietsen het hotel uit, de D9 op; een drukke weg met veel vrachtverkeer, dus we zorgen dat we goed zichtbaar zijn en doen al onze lampen aan en trappen flink door. “Zijn we nu nog niet in Thieux?”
We kijken op de kaart van MapOut en ontdekken dat we vanuit het hotel de verkeerde kant de D9 zijn opgereden. Niks geen voordeel meer, 20 kilometer extra!

De route is pittig. Erg heuvelachtig en saai. Dus de podcast van “Marc-Marie en Aaf vinden iets” maar weer op de oren. Maar de benen willen vandaag niet. Elke klim is er één te veel. Na 40 kilometer gaan we op zoek naar een overnachtingsplek en boeken we maar weer een hotelletje.
Morgen gaat het vast beter. Morgen willen de benen vast weer wel. Morgen hebben we de wind niet meer tegen. Morgen is de route misschien wat minder saai. Morgen vinden we vast een camping.

Geschreven door De.Trappers