Frankrijk, Saint-Donat-sur-l'Herbasse

Dag: 32
Gefietst: 1192 km

Als je er oog voor hebt zie je onderweg bijzondere dingen. Dingen waar een verhaal bij hoort. Maar dat verhaal kennen we natuurlijk niet. Dus slaat de fantasie op hol.
We zien vlak na ons vertrek van de camping, in de berm een wollen sjaal liggen. Honderd meter verderop ligt een trui en weer honderd meter verder zien we een spijker bermuda. We fietsen verder en zien respectievelijk om de honderd meter een t-shirt, een hemd en, jawel, een onderbroek in de berm. Hier heeft vast een striptease plaatsgevonden. Al rijdend op een scooter? De fantasie doet z’n werk.

We fietsen een paar loodzware etappes. Er komt geen eind aan het klimmen. En niet van die kinderachtige klimmetjes ook. We klimmen kilometers lang tussen de 7 en 10%, met uitschieters naar boven.
We fietsen ten westen om Lyon heen.
Toen we deze zelfde tocht dertien jaar geleden maakten, konden we Lyon beneden in z’n volle glorie zien liggen. Nu helaas niet meer. Alles is vol gegroeid met uitzicht belemmerende struiken.

Na een laatste venijnige klim, arriveren we op een boerencamping. Ook hier waren we dertien jaar geleden en er is niets veranderd in al die jaren. Het houten huisje (er zou nog een hartje in de deur moeten zitten) huisvest een toilet en een douche. Hartstikke schoon, dus prima.
Oma komt met het kleinkind in de wagen, het geld innen. Ondertussen vertelt ze, in ratelend Frans, haar levensverhaal.

Een etappe met opnieuw veel hoogtemeters brengt ons via prachtige zonnebloemvelden, in Hauterives. Een mooie camping, recht tegenover een supermarkt én met een wasmachine. We kiezen een lekkere schaduwplek en besluiten hier wat langer te blijven. We cachen wat en bezoeken het Palais Idéal van Ferdinand Cheval. Ook hier zijn we dertien jaar geleden al eens geweest. Nu is het uitgegroeid tot een druk bezochte toeristische attractie en trekt het zo’n 120.000 bezoekers per jaar.
Bussen met schoolkinderen, (die heel vervelend steeds voor mijn lens lopen als ik net een foto wil maken), een heuse museumwinkel en een enorme parkeerplaats. Dat was er toen allemaal nog niet.

Ferdinand Cheval was een postbode en leefde van 1836 tot 1924. Hij struikelde tijdens zijn werk over een steen met een voor hem inspirerende vorm en begon allerlei stenen te verzamelen. Dat deed hij 33 jaar lang tijdens zijn werk. Hij begon met de stenen te bouwen in zijn moestuin en creëerde een fantasiebouwsel. Hij verwerkte elementen van de bijbel en het hindoeïsme en gebruikte de afbeeldingen van de kaarten en uit de tijdschriften die hij moest bezorgen. Zo ontstonden er exotische dieren, druipsteenstructuren en allerlei citaten op de muren. Hij wilde graag begraven worden in zijn bouwsel, maar dat werd hem verboden. Dus bouwde hij in acht jaar een mausoleum voor hem en zijn vrouw. Een jaar nadat het mausoleum af was, overleed hij op 88 jarige leeftijd.
In 1969 werd zijn bouwsel uitgeroepen tot nationaal monument. Een monument waar door één enkel persoon over een periode van 33 jaar, 10.000 dagen en 93.000 uur gewerkt is.

We brengen de rest van de middag voor de tent door. Marijke schildert de reuzen uit het Palais Idéal en ik zit lekker in de schaduw op het campingstoeltje te lezen. Zoals elke avond liggen we om 21.30 uur in bed en vallen meteen als een blok in slaap. Energie verzamelend voor morgen.

Geschreven door De.Trappers

2 jul 2023Bezoek

12 jul 2023Hét ijsje in Avignon

Al 19 reacties bij dit reisverslag

Wat leuk dat jullie bij de postbode zijn bouwsel zijn geweest. Bijzonder hoe een mens zijn drijfveren vorm geeft. Kan mij dit nog goed herinneren. Bizar! Leuke foto’s en hoog zomer. Markt, perziken, zonnebloemen. Fraai! Nog veel plezier op de trappers!
Annemiek 2023-07-07 19:06:52

Prachtig die aquarel van de zonnebloem. Welke is mooier, de zonnebloemen van van Gogh of de aquarel van Marijke? Wat een heerlijke foto’s, da’s genieten.
Nellie 2023-07-07 19:21:24

Super leuk om jullie verhaal en foto,s te zien. Zo herkenbaar! Bij ons kwam oma het geld innen van de camping toen we net wilden gaan eten..en even "gezellig" wilde blijven kletsen, terwijl wij honger hadden 😉
Minke 2023-07-07 19:38:46

Hoi Marijke en Elly, De aquarellen worden steeds mooier. Straks kun je een galerie openen in Dieren... Veel fietsplezier en geniet van deze heerlijke zomer, doen wij ook! Veel groetjes Ineke en Huub 😘
Ineke en Huub 2023-07-07 20:17:28

Wat is het campingleven toch leuk. Wij genieten er ook van Prachtige aquarellen. Een kunstenaar is geboren.
Theo en Christine 2023-07-07 20:30:43

Mooi verhaal weer - nu zitten wij ook met de vraag waar is de eigenaar van die kleren en watskebeurt? Mooie serie foto’s weer en leuk die aquarelle!
Jus 2023-07-07 21:43:45

Though girls. 😍Greetings from Copenhagen
Hanne 2023-07-07 22:14:25

Leuk verhaal. Niet dat het mij inspireert om een mausoleum te bouwen...haha heb ik ook dan de tijd niet meer voor. Maar wie verre reizen maakt kan veel verhalen en dit is er 1 van
Elly 2023-07-07 23:18:06

Wat een mooi verhaal weer, en natuurlijk blij dat er een scooter voorbij komt. Foto's zijn erg mooi in combi met de postbode. En succes met de beklimmingen. Voor waren die te saai :-).
Sjaak 🛵 2023-07-08 05:02:40

Wat kan jij mooi schilderen Marijke!
Jacqueline 2023-07-08 09:41:12

Wat fijn dat jullie zo genieten en wij daarvan weer mogen genieten dankzij de verhalen en foto's en niet te vergeten de mooie sfeervolle aquarellen!!
joke 2023-07-08 13:57:02

Prachtige aquarellen! En leuke foto's! Ook de verhalen, leuk om jullie weer zo te mogen volgen!
Anne-Marie 2023-07-08 16:57:46

Onder de indruk van de schilderijtjes en mooie foto's .veel fietsplezier zon te veel hoogteverschillen
Floor 2023-07-09 10:44:49

Wat een leuk verslag weer. Fijn dat we mogen meegenieten met jullie belevenissen. Jammer dat er geen vervolg is op die gevonden kleding. Jullie zijn wel in de mooie tijd van het jaar daar als ik zo naar die zonnebloemen kijk. Prachtig! En dan die klimmetjes die jullie niet uit de weg gaan. Wat een conditie krijgen jullie daarvan.💪🏼
Arno en Mia 2023-07-09 17:37:41

Die verloren kleding is iets voor Hercule Poirot. Poirot zou waarschijnlijk beginnen met het grondig onderzoeken van de plaats waar de kleding verloren is gegaan. Hij zou nauwlettend kijken naar de omgeving, eventuele aanwijzingen of sporen die kunnen helpen bij het identificeren van de eigenaar van de kleding. Zijn oog voor detail zou hem in staat stellen om zelfs kleine, ogenschijnlijk onbelangrijke aanwijzingen te zien die anderen zouden missen. Vervolgens zou Poirot hoogstwaarschijnlijk getuigen ondervragen om meer informatie te verzamelen. Pas dus maar op voor een Belgische man met een snor !
Dirk 2023-07-09 21:14:47

Mooi verhaal en foto's ladies!
Ruth 2023-07-09 21:59:41

Tja weer zo'n mysterie; al die kledingstukken, ik mis wel de 2 kunstbenen, dan hadden we weer een spannend verhaal gehad!!😉 Ik struikel ook wel eens over een steen maar heb nooit de inspiratie gekregen om zulke bouwwerken te creëren!! Wat bijzonder!!
Doreen 2023-07-10 12:25:24