"Even"op de fiets naar Barolo. Ja hoor, dat doen we gewoon even. We beginnen met een pittige klim. OK, als dat alles is...... Na de koffie bezoeken we het wijnmuseum
(wimubarolo.it). Dit museum is gevestigd in Castello Comunale. Op het filmpje is te zien hoe Falletti de Barolo Boarding school en the wine tourists's temple zijn gebouwd. Erg interessant.

Barolo zelf is een pittoresk dorpje met veel wijn enotica's. Osteria Rosso Barolo trekt ons voor de lunch. Binnen is het heerlijk koel. Alle tafels zijn bezet maar we kunnen lunchen op het buitenterras. Het is lastig een keus te maken uit de smaakvolle gerechten van de kaart. We bestellen risottobarolo, een overheerlijke risotto, en inderdaad met de smaak van rode wijn. Laat ik nou een liefhebben zijn van het rode vocht. Naast een paar grot kannen water drinken we een glas witte wijn.

Het uur U is aangebroken. Konden we enkele uren geleden, op een stevige klim na, hoofdzakelijk, al knijpend in de remmen, Barolo bereiken, nu kan dan het échte werk beginnen. Up hill. Jeetje, wat een tocht zeg. Het is héét en dan ook nog deze monstertocht. We blij dat mijn Koga zoveel versnellingen heeft. Ik kan ze allemaal uitproberen.

Het is gelukt en we zijn blij dat we weer op de camping zijn. We zoieken de schaduw van een hazelnoorstruik, zetten een pot thee en pakken een boek. "Een lichte koude huivering"van Karin Slaughter is een spannende thriller die ik kreeg van Hennie van Slochteren. De boeken zijn bestemd voor verkoop op de markt met opbrengst voor de van Limburg Stirumkorpsen. Eerst zelf maar eens gaan lezen. Na de overheerlijke lunch eten we vanavond een lichte salade met een val dieux-kaasje.

Geschreven door Onze-hobby.gaat.weg