Vanmorgen in de ontbijtzaal zagen we op het nieuws dat er een tornado langs ons heen was gegaan wat voor deze streek heel bijzonder schijnt te zijn.
Het enige dat we er van gemerkt hadden was dat het ineens heel hard begon te waaien maar verder niks gemerkt.
Het was mooi weer toen we vertrokken en we reden op ons gemak nog een stukje verder richting het zuiden tot Walsenburg.
Hier gingen we van de doorgaande weg af en binnendoor op weg naar Great Sand Dunes Nat. Park.
Het waren weer eenzame wegen maar wel een pluspunt was dat we ook muziek via de satelliet konden ontvangen.
We konden dus naar muziek luisteren zonder dat de zender steeds wegviel en er kwam ook geen reclame tussendoor.
Aangekomen bij het park hoorden we dat dit de grootste zandduinen van heel Noord Amerika waren, bijna 50 km lang.
Voor ons leek het gewoon een enorme grote zandbak want als je er echt wat van wilde zien dan moest je die duinen opklimmen.
Nou wij vonden het wel prima om onderaan te blijven maar wel leuk om die hele kleine poppetjes bovenop een duin te zien staan.
Bij de welkomstfilm zeiden ze al dat ook grote mensen weer kleine kinderen werden in dit park en dat was wel goed te zien ook.
Groot en klein genoot van het zand en ondanks dat er een behoorlijke wind stond had je daar totaal geen last van.
Het was er een leuke ongedwongen sfeer en behoorlijk druk maar ruimte genoeg.
Na het park zijn we nog even naar Alamosa gereden, een redelijk groot stadje.
Vanaf daar reden we verder naar het westen door tot South Fork, een heel klein toeristisch dorpje en onze slaapplaats voor vannacht.

Geschreven door Famkorevaar.op.reis