Gisteren zijn we nog info gaan halen en een kaart van South Dakota en na een uitgebreid ontbijt vanmorgen gingen we met prachtig weer op pad.
We reden naar Badlands Nat. Park en dit is meteen het meest oostelijke stuk van onze reis.
Onderweg passeerden we Wall en volgens de mensen hier moesten we daar toch zeker ook even gaan kijken.
Als we Badlands rondreden dan kwamen we er vanzelf uit aan het eind dus dat bewaarden we voor het laatst.
Het was een erg lang park, zo'n 35 km, en we begonnen bij de Northeast Entrance.
We reden op ons gemak alle punten langs die op de kaart stonden aangegeven.
Er waren ook veel wandelpaden, we namen wel wat korte stukjes maar voor langere afstanden vonden wij het te warm.
Het is een heel apart park met zandkleurige rotsen die grillig uitsteken, best leuk om te zien.
Bij het Visitor Center lieten ze in een korte film zien hoe het in al die jaren ontstaan was.
Zoals in bijna alle parken in Amerika wordt ook hier de natuur zo goed mogelijk beschermd.
Toch kon je hier best ver de canyons inlopen en zo heb je wel meer gevoel bij de enorme hoogten van de rotsen.
Ook veranderde de omgeving steeds van rotsachtig naar vlak en weer terug wat het extra leuk maakte om door te rijden.
Aan het eind gingen we dan toch nog even kijken bij de Wall drug store, ooit begonnen als een klein winkeltje waar je medicijnen kon kopen en nu uitgegroeid tot een heleboel winkeltjes, voornamelijk souveniers.
Leuk om even wat foto's te maken en rond te lopen voor we verder gingen want we moesten nog wel een stuk rijden voor onze volgende overnachting.
Die was in Chadron en dat is alweer in de staat Nebraska.
Onderweg zien we in de verte ( en je kijkt hier honderden meters ver weg ) zware onweersbuien en een inktzwarte lucht.
Het bleef aan de zijkant hangen en wij hadden er verder geen last van.
We stopten even bij de overgang naar de staat om het bord op de foto te zetten en waren daarna al snel in Chadron waar het bewolkt was, erg hard waaide en heel warm was.
We kregen een kamer met een voor-en achterdeur, nog nooit meegemaakt maar de achterdeur kwam uit op een binnenplaats met tafeltjes en stoelen.
Best lekker om even buiten te zitten met de wind erbij was het een heerlijke temperatuur.
Het waaide wel ontzettend hard, ik had het gevoel dat de koffie bijna uit mijn beker waaide.
Toen we na het eten naar de auto liepen zagen we dan toch een inktzwarte lucht op ons afkomen.
Prachtig om te zien en ook wel indrukwekkend en voor we weer bij ons motel waren hagelde en onweerde het en moesten we hollen naar binnen.
Gelukkig stond onze buurman bij de deur om hem open te houden voor ons.
Van hem hoorden we ook dat dit het seizoen is voor zulke buien en dat deze hagelstenen maar klein waren dus het viel blijkbaar mee met de bui.

Geschreven door Famkorevaar.op.reis