Dat we het warme weer achter ons gelaten hadden merkten we vanmorgen.
We hadden onze jassen nu wel nodig, gelukkig hadden we ze bij ons.
Toen we afgelopen zondag naar het hotel vertrokken was het heerlijk warm weer en kwamen we er pas laat in de avond achter dat Rene zijn jas thuis had laten hangen.
Gelukkig was Jr. zo aardig de volgende dag een trein vroeger te nemen naar Schiphol en de jas alsnog mee te brengen.
En vandaag kwam hij goed van pas want het was vanmorgen rond de 10 graden, een heel verschil met de eerste dagen.
Het was bewolkt toen we vertrokken en het dreigde te gaan regenen toen we in Salt Lake City aankwamen.
We konden de auto redelijk dicht in het centrum parkeren en liepen zo Temple square op waar de tempel van de Mormonen staat.
Zoals gebruikelijk staan er vrijwilligers bij alle gebouwen die je kunnen vertellen waar wat te zien is.
Het eerste dat we zagen waren heel veel bruidsparen die net in de tempel getrouwd waren en buiten foto's maakten met de familieleden.
Leuk om te zien, ons werd verteld dat er deze dag 21 stellen trouwden en dat het een rustige dag was.
Wij gingen naar de Church Office Building waar we opnieuw werden verwelkomd door een vrijwilliger.
Die nam ons mee naar de 26e verdieping waar je buiten een terras had met uitzicht over de stad.
We waren blijkbaar precies op tijd want we hadden tien minuten en daarna ging het voor een paar uur dicht.
Daarvandaan werd ons aangeraden om naar het Conference Center te gaan, alle gebouwen staan bij elkaar dus we hoefden maar over te steken en we waren er.
We kregen een mevrouw toegewezen die de rondleiding zou doen en ze vroeg hoeveel tijd we hadden.
Wij hadden alle tijd dus we kregen de hele tour en dat was best indrukwekkend.
Het gebouw hing vol schilderijen, sommige zo mooi gemaakt dat het wel foto's leken en er was een zaal voor bijeenkomsten waar 21000 mensen konden zitten.
Ons was de naam van onze gastvrouw al opgevallen, op haar naambordje stond vande Merwe.
Ze bleek met een hollandse man getrouwd te zijn en die kwam uit Dordrecht, toevalliger kan bijna niet.
Haar zoon was voor de kerk ook al een paar jaar in Nederland geweest en ze kwam zo af en toe naar Dordrecht om de ouders van haar man te bezoeken.
Ze was nog steeds onder de indruk van het aantal fietsen en vooral die met een paar kinderen voor en achterop.
Het werd een veel langere rondleiding dan gepland en het was heel erg leuk.
Als laatste bezochten we de Tabernacle waar een van de grootste orgels ter wereld stond en de akoestiek was zo goed dat alles wat er gezegd werd in de hele zaal te horen was zonder dat er een microfoon gebruikt hoefde te worden.
Toevallig kwam er gelijk met ons een groep belangrijke mensen uit Japan binnen waaraan ze demonstreerden hoe mooi het geluid was.
Je kon inderdaad het doorscheuren van een papiertje achter in de zaal net zo goed horen als voorin en de muziek klonk ook prachtig.
Toen we weer buiten stonden vonden we het wel tijd worden voor koffie en een hapje eten.
Vlak achter Temple Square was een enorm nieuw winkelcentrum en dit was wel een van de mooiste die ik tot nu toe gezien had in Amerika.
Er was ook een goede wifi verbinding en zo konden we even met de kids bellen met beeld erbij.
Voor Niek was het bijna bedtijd maar hij snapte wel dat wij voorlopig nog niet gingen slapen.
Na het eten, een stuk pizza, en het winkelen werd het tijd om verder te trekken.
Het was nog anderhalf uur rijden naar Logan waar we ons volgende motel hadden geboekt.
Onderweg zagen we de donkere wolken boven de bergen hangen en af en toe hadden we ook wat regen.
Er komt een storm aan die slecht weer mee brengt en voor morgen wordt veel regen voorspeld en sneeuw in de bergen, we zijn benieuwd wat het gaat worden morgen.

Geschreven door Famkorevaar.op.reis