Alles verliep vlot tot in de luchthaven van Istanboel. Bij de paspoortcontrole had men al dadelijk gezien dat ik twee dagen te lang in dit land was. Ik moest het gaan uitleggen bij het visum-kantoor. In die grote luchthaven moest ik wel vijf keer vragen waar ik naartoe moest. Op dat kantoor viel niet veel uit te leggen. Zonder veel worden werd mij duidelijk gemaakt dat ik naar de kassa moest. Ik probeerde mijn filmpje van TV42 nog eens te tonen, maar men lachte eens smadelijk... 1345 TL te betalen! (En had men in dit grote land ook nog geweten dat er een '2' bestaat... dan had men die er ook nog tussengeschoven, om de reeks compleet te maken.) 't Is daar dat de liefde met Turkije eindigde.
Als zoete wraak wilde ik bij Burger King gaan eten. Maar de prijs was meer dan het dubbele dan die van de Burger King in Antakya. Ik had niet genoeg geld meer! Heb toch nog een broodje kaas met water kunnen kopen.
De tweede keer raakte ik wel door de paspoortcontrole. Daarna had ik nog 22,55TL over. Zelfs niet genoeg meer voor een flesje water dat hier 25TL kost en in de supermarkt zo'n 3TL. Een vriendelijke en begripvolle verkoopster heeft me toch geholpen en zo ben ik dus niet van dorst gestorven.

En in Amman is het dan gelukt om Marcel en Ine te ontmoeten. Ze hadden even op mij gewacht en vertrokken al vlug weer op pad om de laatste stapdagen naar Jeruzalem af te ronden. Ik ging dadelijk mijn nachtrust inhalen.

Een van de wandelstokken heb ik met behulp en de kracht van een fruitverkoper kunnen herstellen. Ik kreeg die stok niet meer uit elkaar geschoven! Wellicht zal ik die in Jeruzalem als ex voto in een boom hangen!

https://m.youtube.com/watch?v=hCHffn98Rt0

Geschreven door 1cent1km