Edirne - Kavakli: 26 km. Totaal: 3028.

Vandaag heel moeilijk.
Mooie landschappen bij het verlaten van Edirne. Een beetje op en neer. Zeer warm maar door de felle wind was het nog draaglijk.

In Kavakli probeerde ik onderdak te vinden. Heel moeilijke communicatie want zij spreken en verstaan alleen Turks en ik snap er geen bal van. De vertaalapp ging heel moeilijk door slechte data verbinding. Die baas van het café was heel sloom. Hij knikte maar altijd ja toen ik een paar vragen intikte. Hij zelf wilde niks intikken. Na wat aandringen sprak hij toch iets in de smartphone: 'ik breng je'. Ja nu wist ik al iets. Maar waar, wanneer, hoe...?
Toen ik nog verder wilde vragen wimpelde hij altijd af en deed teken van 'relax, rustig aan en het komt in orde'. Ik zette me dan maar op een stoel en wachtte en wachtte... Ik begon me al af te vragen of hij mijn geduld wilde testen. Ondertussen slofte hij maar af en aan met glaasjes thee voor de mannen op het terras. Ik probeerde me kalm te houden. En misschien wou hij zeggen: 'ik breng je... wel op andere gedachten' of 'ik breng je wel om zeep'. Het is tenslotte een commercant.
Na zowat 4 en een half uur kwam er iemand die zich voorstelde maar ook alleen Turks sprak. Hij deed me teken mijn rugzak op te pakken en hij bracht me zo'n 200 meter verder bij een gebouwtje waar iets opstond van cooperatieve, muhtar en nog iets anders. Dat lag in de nabijheid van de kleine moskee. De man opende een kamer en daar stond op twee tafels een doodskist, waarschijnlijk de afhaalkist want moslims worden in linnen begraven. Die kist werd weggezet en hij vroeg nog of ik het deken van de kist wou gebruiken om op te liggen?
Toch liever niet.
Ik kon dus met mijn matje op de grond slapen in dat niet al te proper lokaal. Hij wou me eventueel ook naar het volgende dorp brengen maar omdat ik alles te voet wil doen bleef ik daar maar. Er was een kraantje. Zijn zoon ging nog 2 flessen water halen en hij toonde me het Turks toilet in een ander kot langs buiten, achter de hoek.
Ik kon nog een toast gaan eten in het café, want anders was er niks.
Ik was natuurlijk stik kapot, had me niet gewassen, had mijn kousen of shirt niet kunnen wassen. Had niks aan de site kunnen doen. Dit was toch een dieptepunt.

Gisterenavond was er bij het eten van een biefstuk, een stukje van mijn snijtand gebroken. Vanmorgen viel er nog een groter stuk uit. Ik zit dus met een holle snijtand. Hopelijk is die zenuw eruit of ik ga binnenkort nog kajieteren.

Geschreven door 1cent1km